โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ
จิคัน คือคำที่ใช้เรียกผู้ชายที่ลวนลามผู้หญิงในที่สาธารณะ ซึ่งเป็นคำกริยาที่ใช้เรียกการลวนลามเช่นกัน คำที่ใช้แทนในภาษาอังกฤษมักใช้คำว่า Groping ซึ่งหมายถึงการควานหา และคำว่า Molester ที่แปลว่าลวนลาม
ว่ากันว่าสถานที่ยอดนิยมของชายโรคจิตเหล่านี้คือบนรถไฟโดยสารที่คนแออัด ซึ่งแม้รถไฟของญี่ปุ่นจะขึ้นชื่อเรื่องความตรงเวลา แต่นั่นไม่ได้เกี่ยวกับในชั่วโมงเร่งด่วนที่ผู้โดยสารอัดแน่นเต็มคันรถ และเปิดโอกาสให้ชายหื่นกาม โรคจิตทั้งหลายลวนลาม นอกจากนี้ยังมีสถานที่อื่นๆ ที่จิคันจะลวนลามผู้หญิงอีกหลายแห่ง
แม้ผู้เขียนจะเชื่อว่าหนังเอวีเป็นเครื่องมือในการระบายมากกว่ากระตุ้นความรู้สึกทางเพศจนคนดูลอกเลียนแบบทำตาม แต่ก็ต้องยอมรับว่าสถิติการถูกลวนลามในประเทศญี่ปุ่นนั้นสูงทีเดียว จากการสำรวจนักเรียนมัธยมของญี่ปุ่นของโตเกียวสองแห่งในปี ค.ศ.2001 มีผู้หญิงจำนวนมากกว่า 2 ใน 3 ที่เคยถูกลวนลาม และจนถึงขั้นมีผู้หญิงญี่ปุ่นทนไม่ไหว เขียนหนังสือในชื่อ Tchikan เล่าประสบการณ์ถูกลวนลามขณะโดยสารรถไฟระหว่างทางไป-กลับโรงเรียนแทบจะทุกวันเป็นเวลา 6 ปีติดจนคิดฆ่าตัวตายออกมาเมื่อพฤศจิกายน ปี 2018 เลยทีเดียว ทั้งนี้แม้จะไม่มีกฎหมายในญี่ปุ่นที่เอาผิดผู้กระทำผิดเหล่านี้โดยตรง แต่ก็มีข้อบังคับด้านอื่นๆ ที่เอาผิดคนเหล่านี้ทางกฎหมายได้ (ซึ่งแน่นอนว่าไม่แนะนำให้ปฏิบัติ ลอกเลียนแบบตาม)
ในหนังเอวี จิคันคือหนึ่งในตระกูลหนังยอดนิยมมายาวนาน หากใครเป็นนักแสดงยอดนิยมของหนังแนวนี้ ย่อมต้องเคยเล่นหนังแนวถูกลวนลามอย่างน้อยก็หนึ่งเรื่อง ขณะเดียวกันในแต่ละค่ายก็มักจะผลิตซีรี่ส์การถูกลวนลามแบบนี้ออกมาทุกค่าย ไม่ว่าจะเป็น S1, Ideapocket, ค่ายต่างๆ ของ Soft on Demand, และ Madonna เนื้อเรื่องส่วนใหญ่นั้นคล้ายคลึง มันมักดำเนินเรื่องโดยมุมมองหญิงสาวที่ถูกลวนลามครั้งแรกเพียงเล็กน้อย ก่อนที่ในครั้งต่อมาจะถูกลามปามมากยิ่งขึ้นกลายเป็นการถูกขืนใจในรถไฟ แต่ด้วยจุดเปลี่ยนบางอย่างทำให้หญิงสาวติดใจในการถูกกระทำเช่นนั้นในที่สุด ส่วนใหญ่มักตั้งชื่อง่ายๆ เป็นชื่อนักแสดงหญิงถูกลวนลาม เช่น ไรนะถูกลวนลามบนรถไฟ เป็นต้น
ซึ่งอาจเพราะผ่านการพิสูจน์แล้วว่าขายดี และตอบสนองอารมณ์ทางเพศของคนจำนวนหนึ่งได้ชะงัด ทำให้หนังจิคันถูกสร้างมาเรื่อยๆ มีการพลิกแพลงตั้งแต่เทคนิคการถ่ายทำ สถานที่ อาชีพ การแต่งกายของนักแสดงหญิง โดยหลายเรื่องมักทำให้เธอถูกรุมล้อมโดยผู้ชายมากกว่าหนึ่งคน บางซีรี่ส์ดำเนินเรื่องสั้นๆ แต่เน้นให้มีนักแสดงหญิงหลายๆ คน ขณะที่อีกหลายเรื่องก็จบด้วยการเหลือเป็นความทรงจำที่ขมขื่นของผู้ถูกกระทำก็มีเช่นกัน
อย่างไรก็ตามมีหลายคนเข้าใจผิด จากข่าวคราวเกี่ยวกับหนังเอวีที่มีมาอยู่บ้างบางปี เช่น การจับกุมทีมงานถ่ายทำหนังเอวีที่ไปถ่ายตามที่สาธารณะต่างๆ จนคนเชื่อว่าฉากการถูกลวนลามในเรื่องถ่ายทำในสถานที่จริงนั้น แท้จริงส่วนใหญ่ก็น่าจะเป็นการจัดฉากถ่ายทำเสียมากกว่า จริงๆ ก็สังเกตได้ไม่ยากอะไร ตั้้งแต่ความเป็นจริงที่คงไม่มีใครรับได้หากมีการถ่ายในสถานที่จริง หรือจากของประกอบฉากที่ไม่เหมือนรถไฟโดยสารของจริง
อาจกล่าวสรุปได้ว่าหนังเอวีญี่ปุ่นตระกูลนี้เป็นเครื่องบ่งชี้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นเครื่องมือระบายความรู้สึกทางเพศของผู้ชายในระดับสุดขีด ในทุกเรื่องราว จินตนาการที่เพศชายจะนึกถึง ล้วนถูกผลิตมาได้ทั้งสิ้นแม้ในเรื่องและประเด็นที่หมิ่นเหม่ศีลธรรมดังเช่นการลวนลามในที่สาธารณะก็ตาม ก็ยังถูกสร้างจนเป็นหนึ่งในพล็อตยอดนิยมเช่นนี้
ข้อมูลจาก :
https://www.thetimes.co.uk/
www.japantimes.co.jp
https://www.posttoday.com/world/536921
จิคัน คือคำที่ใช้เรียกผู้ชายที่ล
ว่ากันว่าสถานที่ยอดนิยมของ
แม้ผู้เขียนจะเชื่อว่าหนังเ
ในหนังเอวี จิคันคือหนึ่งในตระกูลหนังย
ซึ่งอาจเพราะผ่านการพิสูจน์
อย่างไรก็ตามมีหลายคนเข้าใจ
อาจกล่าวสรุปได้ว่าหนังเอวี
ข้อมูลจาก :
https://
www.japantimes.co.jp
https://www.posttoday.com/
โป๊ศาสตร์ความรู้คู่กามารมย์
บล็อกของ กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิกูฉะดะยูอิ อุเอฮาระ โชคชะตาของเอวีหน้าเหมือนดาราดัง
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะหากจะนับว่าหนังเรื่องไหนได้รับการยกให้เป็นหนังอีโรติก หรือพิงค์ฟิล์มเรื่องแรกของญี่ปุ่น คำตอบคือผลงานของ ซาโตรุ โคบายาชิ ในปี 1962 ที่ชื่อว่า 肉体の市場(Nikutai no Ichiba) หรือ Flesh Market ที่อาจตั้งชื่อไทยได้ว่า "ตลาดโลกีย์"
กลุ่มนักโป๊ศาสตร์
โดย ฮิโตมิโตกูฉะดะ(ขึ้นต้นชื่อเรื่องอาจทำให้เข้าใจผิด ปัจจุบันเธอหายแล้วนะครับ).