Skip to main content

ชวนมากินกันต่อดีกว่า

 

คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ

ที่พิเศษคือถั่วงอกเพาะเองค่ะ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ วันหนึ่งฉันไปเที่ยวบ้านเพื่อน ได้คุยกับคนทำงานที่บ้านของเขา ชายหนุ่มเล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนเขาทำงานโรงงานเพาะถั่วงอกค่ะ เขาเล่าได้น่ากลัวมาก น่าสยอง เพราะเขาให้ทั้งฮอร์โมน ให้ปุ๋ย ให้สารฟอกขาวด้วย

 

แค่ถั่วงอกอะไรกันนักกันหนา”

ฉันพูดอย่างขำ ๆ มันต้องใช้กันขนาดนั้นเชียวหรือ เขาบอกว่าถ้าไม่ทำอย่างนี้จะทำให้ถั่วไม่อวบอ้วน ไม่ขาวสวย ไม่น่ากิน ไม่กรอบสด

 

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งที่กินอาหารถั่วงอกฉันก็กินด้วยความไม่สบายใจนัก เพราะคิดถึงอวบขาวนี้แหละ หลังจากนั้นฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงการกินถั่วงอกแต่ถั่วงอกก็ติดกับอะไรต่ออะไรเสมอ เช่นว่า ก๋วยเตี๋ยว ขนมจีนน้ำยา ขนมจีนน้ำเงี้ยว ผัดไทย เป็นต้น

 

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา ไปเที่ยวกาดงัว (ตลาดวัว) อีกชื่อหนึ่งคือตลาดทุ่งฟ้าบด เป็นตลาดโบราณที่มีขายทุกอย่าง อายุของตลาดนี้ครบห้าสิบปีพอดี ตลาดเปิดในปี 2502 แรกเริ่มเดิมทีเป็นตลาดซื้อขายแลกเปลี่ยนวัวควาย แต่เดี๋ยวนี้ก็ยังอยู่ด้านหลังสุดของตลาด



โดยส่วนตัวแล้วฉันชอบกาดแบบนี้เป็นพิเศษ กาดที่อยู่บนดิน ขายของแบบเข้าถึงเลือกคลำได้ ต่อราคากันได้ ถ้าวันเสาร์ไหนอยู่บ้านฉันก็ขอตื่นเช้าไปเดินกาดงัว ยิ่งเดินคนเดียวยิ่งสบาย เพราะจะได้เดินไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบร้อน

 

ตลาดงัวมีทุกวันเสาร์ แต่เสาร์นี้พิเศษมีรายการไทยมุงมาถ่ายทำสารคดี ออกอากาศช่องไทยทีวี ฉันเดินตามกล้องเพราะเพื่อนที่ถูกรับเชิญไปอยากได้ภาพนิ่ง

 

ฉันมาที่นี้หลายครั้งแล้วแต่ก็ยังตื่นตาตื่นใจเพราะเดินไม่เคยทั่วสักที วันนี้รายการไทยมุงนัดตรงที่ขายมอเตอร์ไซค์มือสองซึ่งก็ไม่เคยไปเหมือนกัน มีรถหลากหลายมาก ที่แต่งไว้สวย ๆ ก็มี ออกจากขายมอเตอร์ไซค์ก็เดินกันไปเรื่อย ๆ กล้องไปไหนไปนั่น แต่ที่ฉันหยุดซื้อในวันนี้คือถั่วงอกค่ะ เขามีวิธีเพาะถั่วงอกที่น่ากินยิ่งค่ะ

 

ซื้อแล้วขอวิธีทำมาด้วย ขอวิธีทำมาแล้วก็ยังงง ๆ อยู่ว่า ระหว่างตาข่ายกับกระสอบอันไหนอยู่ก่อนอยู่หลัง โชคดีที่เพื่อนซึ่งเป็นพิธีกรรับเชิญรายการไทยมุงสนใจด้วย วันต่อมาเพื่อนไปซื้ออุปกรณ์มาพร้อม เริ่มจากตาข่ายและกระสอบ

ตัดตาข่าย กับกระสอบเท่า ๆ กัน ชั้นที่หนึ่งคือตาข่าย ชั้นที่สองคือกระสอบ ชั้นที่สามคือตาข่ายอีก เอาใส่ลงไปในตะกร้า ถั่วเขียวแช่โรยลงไปให้ทั่ว แล้วเอาไปปิดไว้อย่าให้แสงเข้า และต้องรดน้ำทุกวัน พอมันงอกออกมารากมันจะแทงลงไปในกระสอบ คราวนี้เมื่อเราจะกินก็ตัดรากทิ้งได้เลย


ฉันได้โอ่งเก่าก้นรั่วมาสองใบ จึงเอาตะกร้าเพาะถั่วงอกใส่ลงในโอ่ง เปิดดูรากของมันเมื่อรดน้ำ ดีใจที่เห็นรากมันค่อย ๆ แทงลงไปด้านล่างเพื่อหากระสอบ

 

คราวนี้ฉันก็ได้ถั่วงอกที่ไม่อวบแต่หัวโต เอาละคราวนี้ถึงตอนที่ทำอาหารกินกันแล้ว


ผัดถั่วงอกเห็ดสามอย่าง เพื่อล้างพิษในร่างกาย
เริ่มกันที่กระทะ น้ำมันเล็กน้อย ตอกไข่ลงไป ดูว่าไข่ใกล้สุก ตามลงไปด้วยเห็ด พอเห็ดสลบ คราวนี้เป็นทีของถั่วงอก ตามลงไปติด ๆ เพิ่มรสเผ็ดตามสูตรคนกินเผ็ดด้วยการทุบพริกขี้หนูลงไปสักห้าหกดอก ใครกลัวเผ็ดก็ไม่ต้อง ปรุงรสสักนิดด้วยซีอิ้วขาวเห็ดหอม

ถึงเวลามากินกันเถอะ

 

 

 

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
บทความที่พยายามนำพาผู้อ่านฝ่าม่านมายาคติว่าด้วยการจัดการทรัพยากรป่าไม้ด้วยการป้องกันไฟป่าสู่รูปแบบการจัดการแบบใหม่ที่มีประสิทธิภาพด้วยการ"ชิงเผา"  
แพร จารุ
บน ฟ้า มี เมฆ ลอย บน ดอย มี เมฆ บัง มี สาว งาม ชื่อ ดัง อยู่ หลัง แดน ดง ป่า     เนื้อเพลงมิดะค่ะ สองบรรทัด....เพราะเหลือเกิน และเข้าไปอยู่ในหัวใจใครต่อใครได้ไม่ยาก บนฟ้ามีเมฆลอยบนดอยมีเมฆบัง ฟังเพียงแค่นี้ก็จินตนาการได้กว้างไกล หัวใจก็ลอยไปถึงไหน ๆ แล้ว  
แพร จารุ
 ฉันเชื่อว่า หากคนเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทุกอย่างก็จะดีได้ไปกว่าครึ่ง บางคนบอกว่า ต้องเริ่มที่ตัวเราก่อน เช่น เรื่องทัศนคติที่มีต่อคนอื่น และตัดสินอย่างช้า ๆ   สามีของฉันบอกว่า จงรวดเร็วในการฟัง แต่จงเชื่องช้าในการตอบ คือให้ความสำคัญในการฟังมากๆ ก่อนจะตอบจึงจะดี จริงของเขาเพราะเดี๋ยวนี้มีแต่คนพูดและพูด แต่ไม่ค่อยฟังคนอื่น ฉันเอาเรื่องนี้มาเขียนเพราะได้แรงบันดาลใจมาจากไปสังเกตการณ์เขาพูดคุยทบทวนประสบการณ์การทำงานกันของโครงการ (CHAMPION/MSM) และสมาคมฟ้าสีรุ้ง    
แพร จารุ
  1   เหมือนเมืองบาป ฉันบอกเพื่อน ๆ จากเมืองกรุงว่า มาเชียงใหม่ อย่าลืมไปกินข้าวที่สุดสะแนนนะ อาหารหลายอย่างอร่อย และพบใครๆ ที่สุดสะแนนได้ไม่ยาก นักเขียน นักข่าว นักดนตรี นักร้อง ศิลปินวาดภาพ งานปั้น และคนที่ยังไม่มีงานทำและไม่อยากทำงานอะไรเลย
แพร จารุ
เก็บดอกไม้สีขาวแล้วไปฟังดนตรีกันค่ะ ใครมาเชียงใหม่ช่วงนี้ มีดอกไม้สีขาวบานรับ เช่น ดอกปีบ มองขึ้นไปออกดอกพราวเต็มต้น สวยงาม หอม ชวนเด็ก ๆ ไปเก็บดอกปีบที่ร่วงอยู่ตามพื้นมาร้อยมาลัยเล่น ปีบเป็นต้นไม้ที่ทนความแห้งแล้งได้ดียิ่ง เรียกว่าแทบไม่ต้องดูแลกันเลยทีเดียว ต้นไม้แกร่งแต่ให้ดอกขาวสวยบอบบางและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ เดินไปที่ไหนทั่วเชียงใหม่ก็พบดอกปีบได้ไม่ยากค่ะ คราวนี้ ก็มาถึงฟังดนตรีค่ะ ดนตรีในเมืองเชียงใหม่ก็มีฟังทุกแห่งเหมือนกันค่ะ เรียกว่าหาฟังกันไม่ยาก เพราะนักดนตรีในเมืองเชียงใหม่มีเยอะ ไม่ต้องจ่ายเงินก็ฟังได้ เรียกว่ามีดนตรีฟรีอยู่ทั่วไป…
แพร จารุ
    อย่าเชื่อว่าผู้คนต้องการความร่ำรวยมากกว่าอย่ในบ้านของตัวเองอย่างเป็นสุข แต่ขออภัยก่อนฉันมัวแต่ปลูกต้นไม้ หน้าบ้านของฉันเป็นผืนดินที่มีต้นไม้หนาแน่น เมื่อที่ดินถูกเปลี่ยนมือเป็นของธนาคารกสิกรไทย มันถูกไถจนหมดสิ้นภายในวันเดียว ฉันจึงเริ่มปลูกต้นไม้ใหม่เป็นรั้วแทนกำแพงบ้านอีกชั้นหนึ่ง เพื่อหวังว่ามันจะช่วยให้คลายร้อนได้บ้าง
แพร จารุ
    เปิดเมล์พบข้อความนี้ถูกส่งเข้ามา *** หนูเป็นคนกรุงเทพฯ เคยมีแฟนเป็นหนุ่มกลายสมัยที่เรียนด้วยกัน เขาเคยชวนไปเที่ยวบ้านกลาย หนูอ่านเรื่องบ้านกลายที่พี่เขียนในประชาไท รู้สึกเดือดร้อนแม้ว่าหนูจะไม่ไปที่นั่นแล้ว เพราะหนุ่มกลาย คนที่หนูรักไม่น่ารัก ไม่ดี แต่ทะเลกลายดีสวยงาม อาหารทะเลมีมาก คนอื่น ๆ ที่กลายที่หนูรู้จักก็ดีค่ะ เขาดีกับหนูมาก คนใจดี หนูจึงอยาจะร่วมปกป้องด้วย หนูอ่านพบเรื่อง SSB และลองเขียนสรุปมาให้พี่ โครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ หรือในชื่อเต็มว่า การจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมและท่าเรืออุตสาหกรรมในบริเวณพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ (Southern Seaboard : SSB)…
แพร จารุ
  งานชั้นนี้ “แพรจารุ” ไม่ได้เขียนเองค่ะ เป็นของคุณวิชัย จันทวาโร ถือโอกาสเอามาลงที่นี่ เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเผยแพร่ให้ผู้อ่านรู้จักทะเลกลาย ทะเลไทย ที่กำลังถูกมือร้ายอย่างเซฟรอนบริษัทขุดเจาะน้ำมันข้ามชาติทำลาย ภายใต้นโยบายของรัฐไทย ***************
แพร จารุ
  บ้านกลาย อ.ท่าศาลา จ.นครศรีธรรมราช 30 สิงหาคม 2553              คุณหญิงที่รัก  
แพร จารุ
โลกนี้คนชั่วมากเหลือเกิน และบรรดาคนชั่ว ๆ ก็ล้วนเป็นผู้มีอำนาจ พวกเขามีอำนาจที่จะอนุมัติโครงการใหญ่ ๆ ทำลายฐานทรัพยากรธรรมชาติ แหล่งอาหารที่คนพอจะทำมาหากินได้ พวก เขาขุดภูเขา ถมทะเล โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเขาอยู่กันอย่างไร ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น…