ผู้ใหญ่บ้านได้พูดเสริมต่อจากเจ้าอาวาส
“กรรมการวัด ได้มีการประชุมหารือกันก่อนแล้วแล้วรอบหนึ่ง มีเจ้าอาวาสเป็นประธาน คณะกรรมการวัด มีข้อคิดความเห็นว่า จะขอความร่วมมือร่วมใจจากศรัทธาญาติโยมทุกคน ช่วยกันบริจาคเงินเพื่อจัดงานบวช ในวันที่ 12 กรกฎาคม 2553 โดยจะขอเก็บหลังคาละ 140 บาท เงิน 40 บาทจะเป็นค่าจัดทำอาหารกลางวัน เลี้ยงศรัทธาทั้งหมู่บ้าน ส่วนอีก 100 บาท จะเป็นค่าทำบุญและค่าจ้างซอมาเล่นเฉลิมฉลอง จึงอยากถามหมู่เฮาชาวบ้านว่า จะเห็นด้วยไหม ?”
มีเสียงพึมพำอึงในวิหาร ผู้ใหญ่บ้านกวาดตาดูท่าทีของลูกบ้านที่มาประชุมครู่หนึ่ง จึงตัดสินใจพูดขึ้นว่า
“ผมจะขอความคิดความเห็นเป็นเรื่องๆไปทีละอย่าง ผมถามครั้งแรกก่อนว่า ใครเห็นสมควรจัดงาน ยกมือขึ้น เสียงส่วนใหญ่ว่าอย่างไร ก็ทำตามนั้น เอ้า ! ใครเห็นว่าควรจัดงาน ยกมือขึ้น”
มีคนยกมือเกือบหมด ผู้ใหญ่บ้านยิ้มเห็นฟันขาวพูดว่า ถ้าอย่างนั้นเราต้องจัดงาน ถามเป็นครั้งที่สอง
“เก็บเงินหลังคาละ 140 บาท ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น”
ผลเหมือนครั้งแรก ชาวบ้านชูมือสลอนเกือบหมด ผู้ใหญ่บ้านท่าทางผ่อนคลาย ยกมือขึ้นให้ทุกคนสงบ พูดสรุป
“ผมกับผู้ช่วยฯได้ไปติดต่อคณะซอสิงห์คำช่างซอ บ้านสันป่าสัก ค่าจ้างแสดง 1 วัน เขาคิด 11,000 บาท ไม่มีเครื่องเสียง สำหรับเครื่องเสียงใช้ชองผมจะได้ประหยัด ถ้าไม่มีใครขัดข้อง ผมและกรรมการวัดจะได้รีบดำเนินการ”
ได้ยินเสียงพูดคุยแสดงความคิดเห็นในกลุ่มใหญ่กันอึง โดยเฉพาะคู่ซอของสิงห์คำที่ชื่อผ่องพรรณ ด้านความสวยและฝีปาก มีการพูดคุยถึงเรื่องอื่นๆต่อ เช่น การสร้างถนนเส้นหลักของหมู่บ้าน ทางเทศบาลบ้านกลางผู้รับผิดชอบ ได้บอกผ่านผู้ใหญ่บ้านว่า จะใช้งบเทศบาลปี 2554 ทำการสร้างถนนให้เรียบร้อย จากนั้นเจ้าอาวาสกล่าวแสดงความชื่นชม ที่ชาวบ้านให้ความร่วมมืออย่างดี แสดงถึงความสมานสามัคคี ชาวบ้านต่างยิ้มแย้มแจ่มใสพึงพอใจ.
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ระยะนี้ผมเป็นทุกข์กังวล เกี่ยวกับการเรียนต่อระดับปริญญาตรีของลูกชาย สถานที่เข้าเรียนเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ค่าเล่าเรียนภาคเรียนละสี่หมื่นบาท ผมจะหาเงินจากที่ไหน ปีหนึ่งเกือบแสนบาท จะกู้เงินเพื่อการศึกษาได้นั้น ผู้ปกครองต้องมีเงินได้ไม่เกิน 150,000 บาทต่อปี รายได้ผมเกินไปเล็กน้อย กลางคืนผมนอนหลับๆ ตื่นๆ ลูกชายมีอาการหงุดหงิดกลัวไม่ได้เรียน ตัวผมผู้เป็นพ่อยิ่งกังวลใจมากกว่าลูก สุขและทุกข์ของลูก เป็นสุขทุกข์ของพ่อแม่อย่างแท้จริง...
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อายุมากขึ้น ร่างกายเริ่มโรยรา โรคต่างๆ ก็วิ่งเข้ามาหา เวียนหัว นอนไม่หลับ อ่อนเพลีย ปวดตามส่วนต่างๆ เช่น ข้อมือ ข้อนิ้ว หลัง บั้นเอว ต้นแขน ยามวัยเด็ก วัยหนุ่มสาว ทานอะไรได้หมด ไม่มีปัญหาเจ็บป่วย ทานอร่อยและทานได้มาก ลองคิดทบทวนย้อนหลัง ด้านการใช้ชีวิตและการปฏิบัติงาน ในวัยเด็กและวัยหนุ่มสาวออกกำลังโดยเล่นกีฬา สู่วัยทำงาน ไม่ได้ออกกำลังกายเลย งดเว้นการวิ่งหรือเดินเสียเฉยๆ ชอบนั่งสังสรรค์ร้องเพลงคาราโอเกะ ด้านการรักษาสุขภาพ เพียงแต่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ตั้งแต่เด็กถึงปัจจุบัน ที่น่าอายมากคืออารมณ์ทางเพศลดลงแทบหมด เหมือนน้ำมันแห้งขอดถัง...