หนองบัวเจ็ดกอ

  ฉันอดนึกถึง ครูสอนประวัติศาสตร์ชาติไทยในชั้นไม่ได้  ท่านสอนสาเหตุที่ตั้งกรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวง  บอกจุดดีจุดแข็ง   พอมาถึงยุครัตนโกสินทร์ ครูสอนก็บอกถึงสาเหตุที่ย้ายเมืองหลวงจากกรุงธนบุรี  มาเป็นกรุงเทพมหานคร บอกจุดอ่อนของกรุงธนบุรี  บอกจุดแข็งจุดดีของกรุงเทพมหานคร ฉันนึกสงสัยในใจ ทำไมตอนแรกครูบอกว่า บริเวณที่ตั้งกรุงธนบุรีดีอย่างนั้นอย่างนี้  พอเวลาผ่านไปอีกช่วงหนึ่ง กรุงธนบุรีกลับมีจุดอ่อน  กรุงเทพฯเหมาะสมกว่า  หรือว่า...เมืองๆ หนึ่งย่อมเหมาะสมดีกับยุคสมัยหนึ่ง พออีกยุคอะไรๆ เปลี่ยนแปลงไป เมืองเดิมนั้นก็เริ่มไม่เหมาะสม  มีปัญหา เออนะ...คงเหมือนหนองบัวเจ็ดกอ  ยุคสมัยสร้างบ้านสร้างเมืองเชียงใหม่ หนองน้ำนี้เป็นชัยภูมิที่สำคัญประการหนึ่งของเมืองเชียงใหม่  พอเวลาค่อยๆผ่านไปๆ  อะไรเปลี่ยนแปลงไป  ผู้คนมากขึ้น มีการถมถนนริมตลิ่งแม่น้ำปิง  ทำให้น้ำไม่ท่วม  ไม่มีสัตว์ต้องอาศัยแหล่งน้ำกินอีกต่อไป  หนองน้ำบัวเจ็ดกอก็หมดความสำคัญลง  

เมื่อเลื่อนชั้นไปเรียน ม.6 ฉันได้รับคัดเลือกเป็นนักฟุตบอลรุ่นใหญ่ของโรงเรียน รูปร่างผอมสูง น้ำหนักแค่ 48 กิโลกรัม เล่นไม่เก่งเท่าใด  มาหัดเล่นฟุตบอลช้าไป เพื่อนได้เสื้อสามารถกันหลายคน เขาก็สอนการเล่นฟุตบอลให้  เช่น ฝึกเตะลูกฟุตบอลให้กระทบใต้คาน  ลูกจะกระทบพื้นเข้าประตู เพื่อนว่าประตูเทวดาก็รับไม่ได้ ฉันฝึกแล้วมันยากเหลือเกิน อีกลูกเป็นลูกวอลเล่ย์ เพื่อนเสื้อสามารถบอกอีกว่า ต้องเหวี่ยงเท้าขนานพื้นดิน ใช้หลังเท้าเตะตรงกลางลูก ถ้าเตะใต้ลูกลูกจะลอยสูงพ้นตาข่าย  ถ้าเตะลูกคอร์นเน่อร์ต้องเตะให้ลูกโด่งมาตกตรงจุดยิงลูกโทษ ฉันฝึกดูลูกนี้เตะได้ไม่ยาก ผู้สอนและคนอื่นชมว่า ฉันเตะลูกนี้สวย  ทำเอาฉันอมยิ้มไปหลายวันทีเดียว..ขอกลับมาพูดถึงเพื่อนของฉันอีกครั้ง เพื่อนๆที่อายุมากกว่าฉัน 1 ปี ได้จบ ม.6 กันหมดแล้ว และพากันไปเรียนเทคนิค  บางคนหันไปทำงานเอกชน พวกเราจึงห่างเหินสนามทุ่งนาแห่งนี้ไปในที่สุด