อุ้ยเสี่ยวป้อ

หลายครั้งในการสนทนาถึงนิยายกำลังภายใน มีหลายเรื่องในใจผู้คนที่กล่าวถึงและวิพากษ์วิจารณ์กันตามความชอบของตน นั่นเป็นธรรมดาอย่างยิ่ง อุ้ยเสี่ยวป้อ อาจไม่ได้ฮือฮามากนัก(มั้ง)ในการสนทนาของผู้คน แต่ในการวิจารณ์หลายหนที่พบในหนังสือของเซียนนิยายจีนทั้งหลาย ต่างก็ยกย่องเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้ออยู่ไม่น้อย ในประเด็นที่ว่าด้วยมิตร หลายคนไม่ชอบอุ้ยเสี่ยวป้อ เพราะกะล่อน เจ้าชู้ แต่คุณธรรมของอุ้ยเสี่ยวป้อที่สำคัญก็คือ เขามีความรักต่อทุกคน เบื้องแรกเขากราบประมุขพรรคฟ้าดิน (ใช่ชื่อพรรคนี้หรือเปล่าไม่แน่ใจครับ) เป็นอาจารย์ เขาก็มีความภักดีอย่างยิ่งต่ออาจารย์ เมื่อเข้าวังกลายเป็นพระสหายของฮ่องเต้ชิง เขาก็ภักดีต่อฮ่องเต้ หลายครั้งหลายสถานการณ์ มันดูเหมือนเขาเป็นคนกะล่อน นกสองหัว อะไรก็ว่าไป แต่ในทุกสถานการณ์นั้นเมื่ออุ้ยเสี่ยวป้อร่วมอยู่ด้วย เขาก็ช่วยทั้งสองฝ่าย เมื่ออาจารย์ลำบากเขาก็ช่วยอาจารย์ เมื่อพรรคของอาจารย์จะลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ เขาก็ช่วยอ่องเต้ ว่ากันว่า นั่นเพราะเขาไม่ได้เอาความคิดทางการเมืองมาเป็นฐาน แต่เขาช่วยเพราะ ทั้งอาจารย์ และฮ่องเต้ต่างก็เป็นมหามิตรของเขาเช่นเดียวกัน