เรายังคงต่อสู้กันด้วยอาวุธโบราณ...

11 June, 2008 - 10:33 -- karnt


เรายังคงต่อสู้กันด้วยอาวุธโบราณ
ซึ่งสร้างความเหนือกว่าให้กับผู้ที่กล้าใช้
และสร้างความย่อยยับแก่ผู้เป็นเหยื่อ
...มากว่าสามสิบสองปีแล้ว

...ปีแล้วปีเล่า
ที่เราคุกเข่าลง...
ไว้อาลัยเหล่าผู้พลีชีพ
ประณามปวงผู้สังหาร
เมื่อสามสิบสองปีก่อน...

...ปีแล้วปีเล่า
ที่เราเฝ้าปฏิญาณ...
ต่อพวงหรีด ดอกไม้ และป้ายศิลา
ด้วยคมวาทะ บทกวี คีตการ
และหยาดน้ำตา

ว่า - ในฐานะผู้ยังมีชีวิตอยู่
เราจะสร้างสังคมที่ดีกว่า

แต่เมื่อวานนี้
วันนี้
ซึ่งคงจะยืดยาวไปถึงพรุ่งนี้
เราก็ยังคงต่อสู้กันด้วยอาวุธโบราณ
ที่ยังคงอานุภาพ
ทั้งในการสร้างความเหนือกว่าให้กับผู้ที่กล้าใช้
และสร้างความย่อยยับแก่ผู้เป็นเหยื่อ
...เช่นเดียวกับเมื่อสามสิบสองปีที่แล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น
ขณะที่มือขวาของเราชูอาวุธโบราณ
(โดยซุกมือซ้ายเก่าๆ ของเราไว้ในกระเป๋ากางเกงตัวใหม่)
...นั้น
ปากของเราก็ยังไม่ลืมที่จะเอ่ยอ้างถึงผู้พลีชีพ
เมื่อสามสิบสองปีก่อน
...อยู่เป็นระยะ

เราไม่กล้าถามตัวเองเช่นกัน
ว่าเรากำลังเอ่ยนามผู้ที่เราเรียกว่า วีรชน'
เพื่อคารวะ
หรือเพื่อขอขมา
หรือเพียงแค่ต้องการเล่าซ้ำ
เพื่อยืนยันอานุภาพของอาวุธโบราณ
ที่เรากวัดแกว่งไว้เหนือหัว
ให้บรรดาผู้ที่บังอาจเป็นปฏิปักษ์ต่อเราได้สำเหนียก
...กันแน่

เราไม่กล้านึกถึงความละอาย
เช่นเดียวกับที่เราไม่สนใจเสียงทักท้วง
เพราะการทักท้วงนั้นเท่ากับดูหมิ่นต่อจิตวิญญาณสู้รบของเรา
และเป็นเพียงเสียงจากนกกาผู้อ่อนด้อยทางปัญญาและสำนึก
จนไม่อาจเข้าใจสิ่งที่เราเพียรอธิบายซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า
‘...อาวุธใดก็ตามหากสามารถประหัตประหารศัตรูได้
วิญญูชนพึงใช้
และชนใดรบชนะศึก
พึงเรียกชนนั้นว่าวิญญูชน
(และในห้วงยามอันเหมาะสม เราก็จะเรียกพวกเขาว่า วีรชน') ...'

ฝนเดือนพฤษภาฯผ่านไปแล้ว...
บนสนามรบกลางเมืองใหญ่
เราและมิตรร่วมรบซึ่งคอยสบตาให้กำลังใจซึ่งกันและกัน
ต่างก็นัดหมายผ่านแววตาอันคมกล้าเยี่ยงนักสู้ของประชาชน
ว่า...
เมื่อลมหนาวของเดือนตุลาฯเดินทางมาถึงอีกครั้ง
เราจะไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าป้ายศิลาแผ่นเดิม
เพื่อร่วม รำลึก' ถึง วีรชน'
...เหมือนทุกปี

 

ความเห็น

Submitted by นิรนาม on

ขอบคุณสำหรับบทความค่ะ คุณกานต์

Submitted by Ki Ki on

เป็นข้อเขียนที่อ่านแล้วรู้สึกถึงความไพเราะของภาษาค่ะ

และมีคำถามนิดหน่อย แหะแหะ สนใจทำความเข้าใจเนื้อหาด้วยล่ะค่ะ

"อาวุธโบราณคืออะไรคะ"
เมื่อมี "อาวุธโบราณ" แล้ว "อาวุธสมัยใหม่" ของคุณกานต์ คือ อะไร และสองอย่างนี้ต่างกันอย่างไรล่ะคะ

ยังงัยก็สนใจติดตามอ่านงานคุณค่ะ

Submitted by old dog on

่่้เป็นกวีไร้สัมผัสที่เศร้าอย่างร้ายกาจ....

เศร้าด้วยภาษาและเศร้าด้วยความจริงที่ว่า.... "อาวุธโบราณ" ชนิดนี้ิ ยังใช้ได้ผล มีคนขยันใช้ มีคนขานรับ จริงๆนั่นแหละ

เศร้าเมื่อ "รำลึก" ได้ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เศร้าเมื่อเผลอคิดว่าอะไรบ้างที่อาจเกิดขึ้นอีก....เพราะ..... "อาวุธโบราณ" นี้

ที่ว่าร้ายกาจ คือมุกตลกแทรกไว้คอยช่วยพยุงอารมณ์คนอ่านไม่ให้เจ็บปวดจนเกินไป
แม้จะเป็นมุกแบบ "ขำขื่น" และเจ็บปวดเหลือเกิน....

Submitted by old dog on

Ki Ki ที่รักครับ ใครจะไปกล้าบอก

แต่ก็ไม่น่าเดายากนะครับ หึหึ...

(เจ๊ ki ki นี่เป็นสาย... มาทำแผนล่อซื้อเหมือนยาบ้ารึเปล่าเนี่ย)

Submitted by ฉันท์ on

คุณกานต์สบายดีนะคะ

Submitted by ผาสามเส้า on

จากท่อนนี้...

เพื่อยืนยันอานุภาพของอาวุธโบราณ
ที่เรากวัดแกว่งไว้เหนือหัว
ให้บรรดาผู้ที่บังอาจเป็นปฏิปักษ์ต่อเราได้สำเหนียก
...กันแน่
................................

พี่กานต์คับ...ถ้าใครบางคนได้มาอ่าน ตรงบรรทัดที่ 2 ที่ยกมา
พี่จะโดนอาวุธโบราณแบบเต็มๆ เนื้อๆ เน้นๆ มั๊ยเนี่ย ...

VO : ใช่...ไม่ใช่...พี่น้อง.....ใช่...ไม่ใช่
SFX (หมู่): ช่ายยย ยยยย ยยยยย......
(เหตุการณ์เกิด ณ เชิงสะพานแห่งหนึ่ง).....เฮ้อออออ.....

Submitted by Ki Ki on

ว้า...ขอโทษค่ะที่อ่านไม่ดีเอง และคิดก่อนpostน้อยไป

ขอบคุณคุณold dogค่ะ ที่เข้ามาช่วยguideให้เข้าใจว่าอาวุธโบราณเป็นสิ่งที่ มีอานุภาพสั่นผวาสังคมขนาดไหน ดังนั้นไม่รบกวนคุณกานต์ตอบถึง"อาวุธโบราณ"แล้วล่ะค่ะ :-)

แต่ก็มีข้อสงสัยอยู่ประการหนึ่ง
ในเมื่อสังคมมีความขัดแย้งยิ่งบาดลึก มีปัญหาปากท้องคุกรุ่น รอวันปะทุขึ้นเรื่อยๆ
ควรมีข้อเสนอถึง"อาวุธสมัยใหม่" หรืออย่างไรคะ

ถ้ายังคงบังเอิญไปกระทบถึงเรื่องสั่นผวาอื่นใดโดยไม่ตั้งใจอีก
ไม่จำเป็นต้องตอบนะคะ ไม่รบกวนขนาดนั้นค่ะ
:-)

Submitted by เทพฤทธิ์ on

แจ่มมากๆ ครับ

คุณกานต์เขียนได้ดี และไม่โบราณ

ควรเผยแพร่อย่างกว้างขวาง...

Submitted by กรรม on

เดาเอา ว่า อาวุธโบราณ คือ ปากนี่แหละ คนเราใช้ปากทำร้ายกันมานักต่อนักแล้ว พูด ตอแหล โกหก ใส่ร้าย พูดบิดเบือน พูดเพ้อเจ้อ พูดให้คนทะเลาะกัน

ในยุคนี้ อาวุธ ที่เหนือกว่า อาวุธโบราณ ก็คงเป็นเงินนี่แหละ จะให้คนพูดเรื่องจริงเป็นเท็จก็ได้ จะแก้ให้ผิดเป็นถูก ทำให้คนขัดแย้งกันมารวมกันได้

ขอให้ จิตสำนึกดี เป็นเกราะกันภัยทุกท่านจากอาวุธทุกชนิดด้วยเถิด

Submitted by ฟ. on

โธ่...คุณกรรม ไม่ใช่ปากหรอกจ้า แต่สิ่งเป็นที่ปากผู้พูดเอามาอ้างว่าตัวเอง เป็นฝ่ายจงรักภักดีต่อ...และจะปกป้องค้วยชีวิต นี่แหละอาวุธโบราณ ในความหมายของบทความนี้และเป็นที่อาวุธที่ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ดูคุณจ้กรภพ เพ็ญแข สิ โดนเข้าไปดาบเดียว เหลือแต่ตัวล่อนจ้อน

Submitted by on

ขออภัย ประโยคข้างบนที่ว่า " แต่สิ่งเป็นที่ปากผู้พูด..." ทื่ถูกคือ "แต่เป็นสิ่งที่ปากผู้พูด..."

Submitted by กานต์ ณ กานท์ on

ขอบคุณคุณนิรนามเช่นกันที่ติดตามอ่านเสมอมา

ขอบคุณมากครับคุณ old dog

ขอไม่ตอบนะครับคุณ Ki Ki ;-)
แต่ขอขอบคุณมากๆ ที่ติดตามอ่านครับผม

Submitted by กานต์ ณ กานท์ on

คุณผาสามเส้า
โคว้ดมาให้จนน่าหวาดเสียวขนาดนี้นี่เป็นห่วงผมจริงๆ เหรอครับ (ฮา) :-)

Submitted by กานต์ ณ กานท์ on

ขอบคุณคุณเทพฤทธิ์ครับ

ขอบคุณคุณกรรมครับ
เพียงแต่ว่าตามความเห็นผม เงินหรืออามิส นี่โบราณไม่น้อยกว่าการใช้ปากเป็นอาวุธเลยนะครับ และอย่างไรก็ตาม ตามบริบทที่ให้ไว้ในบทกวีนี้ ไม่ได้ชี้ไปที่ปากหรือเงินเลยครับผม

Submitted by กานต์ ณ กานท์ on

คุณฟ.เขียนซะผมเสียวสันหลังวาบเลยนะครับ :-)

Submitted by กานต์ on

ขอเชิญร่วมลงชื่อในจดหมายเปิดผนึก "ความอยุติธรรมต่อคนคนหนึ่ง คือความอยุติธรรมต่อคนทั้งสังคม"

รายละเอียดตาม link ด้านล่างนี้ครับ

http://www.sameskybooks.org/board/index.php?showtopic=9784

ปล. ท่านที่มีความประสงค์จะร่วมลงชื่อ กรุณาส่ง E-mail แจ้งชื่อ-นามสกุลจริง และสังกัด (ถ้ามี) ส่งไปที่สำนักพิมพ์ฟ้าเดียวกัน (sameskybooks@gmail.com) โดยอาจระบุหัวเรื่อง (subject) E-mail ว่า "ร่วมลงชื่อจดหมายเปิดผนึกขอให้ประกันตัวคุณดารณี ชาญเชิงศิลปกุล"

สรุปรายชื่อภายในบ่ายโมง (ตามเวลาประเทศไทย) ของวันอังคารที่ 4 สิงหาคม 2551 ครับ

ขอบคุณครับ

Submitted by กานต์ on

ขออภัยครับ ผมสับสนวันที่ไปนิดหนึ่ง ขอแก้ไขเป็นดังนี้นะครับ

สรุปรายชื่อภายในบ่ายโมง (ตามเวลาประเทศไทย) ของวันอังคารที่ 5 สิงหาคม 2551 ครับ

Submitted by ตอบด้วย on

คุณกานต์หายไปไหนหว่า รึว่าอาวุธโบราณไปแย้ว

อิอิ

Submitted by ตอบด้วย on

คุณกานต์หายไปไหนหว่า รึว่าโดนอาวุธโบราณไปแย้ว

อิอิ

Submitted by 123 on

ก็เขียนบทความลงประชาไทอยู่นะ แต่ว่าใช้ชื่อจริง(มั้ง)

กลับมาเขียนบล็อกนี้ต่อก็ดี หายไปแล้วบล็อกกาซีนดูเหงาๆ

ก้าวฝ่า “ความเงียบงัน” - A Walk Through "the Silence"

17 July, 2012 - 17:17 -- karnt

กานต์ ทัศนภักดิ์: ศิลปะโฟโต้โมเสคเพื่อเหยื่อ112 ท่ามกลาง “ความเงียบงัน” ที่เราทุกคนในสังคมต่างต้องเผชิญอยู่นี้  (โดยรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม)   ไม่ได้มีแต่ความว่างเปล่า และยิ่งไม่ใช่ความ “นิ่งงัน” อย่างที่บางคนอาจหมิ่นแคลน ลำพอง หรือแม้แต่ลอบทอดถอนใจ  -- หากแต่ยังมีความเคลื่อนไหว และมีคนจำนวนมากที่ยังคงพยายามจะ “ก้าวฝ่า” มันไป

 

 

"10 เมษายน 2553" ในความทรงจำของผม

30 April, 2012 - 19:22 -- karnt

หมายเหตุ: บันทึกนี้เป็นเพียงความทรงจำของคนคนหนึ่งที่เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น-คืนนั้น ในบางจุดและบางช่วงเวลา - ในแง่หนึ่งจึงอาจไม่มีเนื้อหาที่สำคัญ และไม่มี "ข้อมูลใหม่" เป็นเพียงการบันทึกเอาไว้เตือนความจำตัวเองว่า เคยอยู่ "ที่นั่น"