ยังทุกข์ทนในยุคสมัย

 

 

ในนามของความจน                    กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย

เลือดและเนื้อหลั่งรินไป               กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา

\<\/--break--\>

 

หรือน้ำตาคนทุกข์ยาก                 คือคนฐานรากแห่งชาติสมัย

กงล้อประวัติศาสตร์หมุนเคลื่อนไป พัฒนากันอย่างไรกูยิ่ง จน

 

หรือบาปกรรมกระทำกู                ยังทนอดสูยังยากไร้

หรือมีคนมันจัญไร                      มันกดเหยียบไว้ชนชั้นกู

 

หรือคนรวยก็รวยล้นฟ้า                หรือคนจนยิ่งต่ำค่าราคาสมัย

มือใครยาวก็สาวไป                     ใครไม่ทันถูกทิ้งไว้ให้จมดิน

 

หรือผู้แทนยังโกยกอบ                 อ้างความชอบกับเสียงที่ซื้อหา

ก็ประชาธิปไตยภาพลวงตา            ใช่ไหม..ยังเข่นฆ่าประชาชน

 

บทเรียนเดือนตุลายังตอกย้ำ          ผ่านรอยช้ำพฤษภาจำได้ไหม

กี่คราบเลือด กี่บาป กี่กระสุนใคร     อำนาจใดอนุญาตให้ฟาดฟัน

 

ยังกลบยังปิดยังบิดเบือน               ยังเชือดเชือนด้วยวาจาอันสามหาว

ฆาตกรยังลอยทุกค่ำเช้า                เสียงโหยหวนของคนเศร้าเงียบงันไป

 

หรือชีวิตก็แค่นี้                            หรือว่ามีทางอื่นไหม

ทางสีแดงสีเหลืองหรือสีอะไร          ทางที่เป็นที่ไปไทยเท่าเทียม

 

ในนามของความจน                    กูยัง ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย

 

 

                                                                                       ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์

 

 

 

 

ความเห็น

Submitted by namping on

ในนามของความหวัง วารรัก วารชัง ฤาย่อยยับสันสน
ฤดูกาลสรรพสิ่ง คือสากล วัฏจักร เวียนว่ายวน ....ใต้ฟ้าอมร

มีการเกิด การตายพลัดพราก มีการปลูก ฝังราก แล้วรื้อถอน
มีการฆ่า รักษาแผล ล้วนขั้นตอน แม้เคยได้รื้อถอน ยังก่อสร้างใหม่อีกครา

มีวารร้องไห้ แล้วกลับไปหัวเราะ มีการไว้ทุกข์มั่นเหมาะ แล้วสุขหรรษา
มีวาระสวมสอดกอดแนบอุรา แล้ววันหนึ่งถึงครา..งดเว้นอาทร

มีวาระแสวงหา และการทำหาย รักษาไว้สุดเสียดาย และ โยนทิ้งทั้งฟ่อน
มีวาระฉีกขาด และเย็บแน่นอน มีวาระเงียบโอนอ่อน และพูดเสียงดัง

มีวาระสุดรัก แลแสนเกลียด มีสงครามลามเครียด จวบสันติสะพรั่ง
ล้วนกินลมกินแล้งหาจีรัง มนุษย์ล้วนบ้าคลั่งหาได้ยิลยล

Submitted by namping on

(ต่อ)
จากปฐมกาล(Alfa)นานจรดสุดปลายสมัย (Omega) มนุษย์มิได้ใส่ใจจึ่งสับสน
ล้วนเปรมปรีด์หรรษาดิ้นรน ไม่มีอะไรดีกว่าเห็นแก่ตนดื่มกินร่าเริง

ของประทาน(คุณธรรม)ดำรงอยู่เป็นนิตย์ ซึ่งถูกต้องจะให้ผิดป่าวป้ายเถลิง
จะเพิ่มเติมใส่ร้าย ก็คือพระเพลิง จะชักออกก็เปิดเปิง เสียรูปการ

อะไรที่เป็นได้เห็นในวันนี้ ล้วนเรื่องเก่าเคยมีแล้วทุกสถาน
ที่ยังได้เห็นก็เป็นมาก่อนแสนนาน สิ่งดีเลวผันผ่านแสวงหาอันใด(มิทราบ)

(สุดท้ายนี้...สำหรับสหายนักประชาธิปไตยทุกท่าน)
แม้ความรักจักสูญ..................อาดูรราบ
สันติภาพอาบโลหิต...............วิกฤติพ่าย
ความศรัทธาราแรง.......เสียดแทงทำลาย
ความหวังคล้ายกรายย่างกระจ่างอยู่รำไร

Submitted by ปติ ตันขุนทด on

ยะลาภูมิป่าไม้ โขดเขา
มีเขื่อนบางลานเอา หล่อน้ำ
คูหาเถื่อนเชิญเรา ถามเที่ยว
ธารร่วงรินตกต้ำ อยู่ใกล้และไกล

ยาลอเมืองเก่าใต้ สุดไทย
ธรรมส่องพบสุขใน แผ่นพื้น
ประชาต่างรวมใจ สนิทหนึ่ง
รักร่วมกันฟูฟื้น แผ่ป้องศาสนา

ผังเมืองแบบบ่งไว้ งามตา
วนวิ่งวงกลมพา เคลื่อนโค้ง
อนาคตรุ่งยะลา ถนนว่าง
เดินคล่องคนหลงโจ้ง ผ่านใช้ไปมา

ซาไกเงาะแห่งบ้าน ธารโต
พงศ์เผ่าเพลินสุโข ป่าล้อม
ธรรมเนียมง่ายชัยโย เป็นอยู่
เคยคู่อิงแอบอ้อม แน่งน้อยรจนา

ไปรษณีย์ต่อตู้ งามตา
โตใหญ่เป็นราชา หนึ่งได้
ชนใดผ่านไปมา เห็นเด่น
สอดส่องจดหมายไว้ ต่อให้ปลายทาง

มัสยิดกลางแหล่งอ้อน อัลลเลาะฮ์
สวดพร่ำคำพระเพราะ อ่อนเอื้อน
สัตว์โลกร่วมคราวเคราะห์ มากหมู่
พระช่วยลบรอยเปื้อน แต่งล้างสวยใส

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ