ในนามของความจน กูคือ ผู้ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย
เลือดและเนื้อหลั่งรินไป กองกระดูกน้ำตาใครมหึมา
\<\/--break--\>
หรือน้ำตาคนทุกข์ยาก คือคนฐานรากแห่งชาติสมัย
กงล้อประวัติศาสตร์หมุนเคลื่อนไป พัฒนากันอย่างไรกูยิ่ง จน
หรือบาปกรรมกระทำกู ยังทนอดสูยังยากไร้
หรือมีคนมันจัญไร มันกดเหยียบไว้ชนชั้นกู
หรือคนรวยก็รวยล้นฟ้า หรือคนจนยิ่งต่ำค่าราคาสมัย
มือใครยาวก็สาวไป ใครไม่ทันถูกทิ้งไว้ให้จมดิน
หรือผู้แทนยังโกยกอบ อ้างความชอบกับเสียงที่ซื้อหา
ก็ประชาธิปไตยภาพลวงตา ใช่ไหม..ยังเข่นฆ่าประชาชน
บทเรียนเดือนตุลายังตอกย้ำ ผ่านรอยช้ำพฤษภาจำได้ไหม
กี่คราบเลือด กี่บาป กี่กระสุนใคร อำนาจใดอนุญาตให้ฟาดฟัน
ยังกลบยังปิดยังบิดเบือน ยังเชือดเชือนด้วยวาจาอันสามหาว
ฆาตกรยังลอยทุกค่ำเช้า เสียงโหยหวนของคนเศร้าเงียบงันไป
หรือชีวิตก็แค่นี้ หรือว่ามีทางอื่นไหม
ทางสีแดงสีเหลืองหรือสีอะไร ทางที่เป็นที่ไปไทยเท่าเทียม
ในนามของความจน กูยัง ทุกข์ทนแห่งยุคสมัย
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
ความเห็น
ในนามของ
ในนามของความหวัง วารรัก วารชัง ฤาย่อยยับสันสน
ฤดูกาลสรรพสิ่ง คือสากล วัฏจักร เวียนว่ายวน ....ใต้ฟ้าอมร
มีการเกิด การตายพลัดพราก มีการปลูก ฝังราก แล้วรื้อถอน
มีการฆ่า รักษาแผล ล้วนขั้นตอน แม้เคยได้รื้อถอน ยังก่อสร้างใหม่อีกครา
มีวารร้องไห้ แล้วกลับไปหัวเราะ มีการไว้ทุกข์มั่นเหมาะ แล้วสุขหรรษา
มีวาระสวมสอดกอดแนบอุรา แล้ววันหนึ่งถึงครา..งดเว้นอาทร
มีวาระแสวงหา และการทำหาย รักษาไว้สุดเสียดาย และ โยนทิ้งทั้งฟ่อน
มีวาระฉีกขาด และเย็บแน่นอน มีวาระเงียบโอนอ่อน และพูดเสียงดัง
มีวาระสุดรัก แลแสนเกลียด มีสงครามลามเครียด จวบสันติสะพรั่ง
ล้วนกินลมกินแล้งหาจีรัง มนุษย์ล้วนบ้าคลั่งหาได้ยิลยล
(ต่อ) จากป
(ต่อ)
จากปฐมกาล(Alfa)นานจรดสุดปลายสมัย (Omega) มนุษย์มิได้ใส่ใจจึ่งสับสน
ล้วนเปรมปรีด์หรรษาดิ้นรน ไม่มีอะไรดีกว่าเห็นแก่ตนดื่มกินร่าเริง
ของประทาน(คุณธรรม)ดำรงอยู่เป็นนิตย์ ซึ่งถูกต้องจะให้ผิดป่าวป้ายเถลิง
จะเพิ่มเติมใส่ร้าย ก็คือพระเพลิง จะชักออกก็เปิดเปิง เสียรูปการ
อะไรที่เป็นได้เห็นในวันนี้ ล้วนเรื่องเก่าเคยมีแล้วทุกสถาน
ที่ยังได้เห็นก็เป็นมาก่อนแสนนาน สิ่งดีเลวผันผ่านแสวงหาอันใด(มิทราบ)
(สุดท้ายนี้...สำหรับสหายนักประชาธิปไตยทุกท่าน)
แม้ความรักจักสูญ..................อาดูรราบ
สันติภาพอาบโลหิต...............วิกฤติพ่าย
ความศรัทธาราแรง.......เสียดแทงทำลาย
ความหวังคล้ายกรายย่างกระจ่างอยู่รำไร
ยะลาภูมิ
ยะลาภูมิป่าไม้ โขดเขา
มีเขื่อนบางลานเอา หล่อน้ำ
คูหาเถื่อนเชิญเรา ถามเที่ยว
ธารร่วงรินตกต้ำ อยู่ใกล้และไกล
ยาลอเมืองเก่าใต้ สุดไทย
ธรรมส่องพบสุขใน แผ่นพื้น
ประชาต่างรวมใจ สนิทหนึ่ง
รักร่วมกันฟูฟื้น แผ่ป้องศาสนา
ผังเมืองแบบบ่งไว้ งามตา
วนวิ่งวงกลมพา เคลื่อนโค้ง
อนาคตรุ่งยะลา ถนนว่าง
เดินคล่องคนหลงโจ้ง ผ่านใช้ไปมา
ซาไกเงาะแห่งบ้าน ธารโต
พงศ์เผ่าเพลินสุโข ป่าล้อม
ธรรมเนียมง่ายชัยโย เป็นอยู่
เคยคู่อิงแอบอ้อม แน่งน้อยรจนา
ไปรษณีย์ต่อตู้ งามตา
โตใหญ่เป็นราชา หนึ่งได้
ชนใดผ่านไปมา เห็นเด่น
สอดส่องจดหมายไว้ ต่อให้ปลายทาง
มัสยิดกลางแหล่งอ้อน อัลลเลาะฮ์
สวดพร่ำคำพระเพราะ อ่อนเอื้อน
สัตว์โลกร่วมคราวเคราะห์ มากหมู่
พระช่วยลบรอยเปื้อน แต่งล้างสวยใส