กำปั้นทุบกล้อง 9 : ลาบปลาคัง


คราวนี้ไม่ค่อยกล้าทุบกล้องเท่าไรนัก เพราะใช้ Nikon D70 ถ่ายอาหาร โดยใช้เลนส์ Macro (อ่านว่า มาโคร) คือเลนส์ที่ใช้ถ่ายวัตถุในระยะประชิดระดับ 1 เซ็นได้ พวกงาน close up ทั้งหลายมักใช้เลนส์ หรือโหมดมาโครนี้ในกล้องดิจิตอล ที่มีวิธีดูง่าย ๆ คือ ปุ่มที่เป็นเครื่องหมายรูปดอกไม้ในตัวกล้อง นั่นคือปุ่มมาโคร สำหรับถ่ายดอกไม้ใกล้ ๆ ถ่ายมด ถ่ายขี้จิ้งจก หรือถ่ายอาหารอย่างวันนี้เป็นต้น

เลนส์ที่ใช้ยี่ห้อ Tokina 100 ของญี่ปุ่น สีสันอิ่มเอม แดงเป็นแดง เขียวเป็นเขียว วันนี้ถ่ายลาบปลาคังเป็นอาหารเช้า ใช้แสงแดดยามเช้า แดดแรกของวันนี้ ปกติเขาถ่ายอาหารกันในสตูดิโอ มีแสงไฟเจิดจ้า มีสรรพสิ่งในการเนรมิตอาหารให้ดูน่ากิน สำหรับอิฉันไม่มีสตูดิโอ มีเพียงท้องฟ้า สายลม และแสงแดด

 

วันนี้จึงมีลาบปลาคังแดดเช้ามายั่วน้ำลาย

 

 

ถ่ายไปเรื่อย ๆ แล้วมีความรู้สึกว่าถ่ายอาหารต้องถ่ายแนวตั้ง จึงจะมีที่ว่างเหลือไว้ให้คนทำอาร์ตเวิร์คใช้พื้นที่ได้บ้าง เช่น โปรยคำ หรือใส่ลูกเล่นอื่น ๆ รูปนี้คิดว่าใช้ได้ดีที่สุด ได้อาหาร และผักกับลาบเกือบทุกอย่าง

 

 

รูปนี้ใกล้เข้ามาอีกนิด เห็นรายละเอียดมากขึ้นอีกหน่อย นำไปใช้งานได้เหมือนกัน

 

 

รูปนี้เห็นเนื้อปลาแบบคัก ๆ ขาวสะอาด มีพริก มีขอบใบผักไผ่กับลาบ

 

 

พยายามถ่ายรูปแนวนอน ถ่ายออกมาแล้วก็รู้สึกไม่ค่อยถูกจริตเท่าไร รู้สึกว่ารายละเอียดในภาพเยอะเกินกว่าจะจัดภาพให้มีองค์ประกอบที่ดีได้

 

 

ภาพนี้ถ่ายให้เห็นรูปแบบของการถ่ายอาหารที่เห็นทั่ว ๆ ไป เวลาถ่ายอาหารกุ๊กมักทำอาหารจานบึ้ม ๆ มาให้ ซึ่งเห็นแล้วจะเป็นลม เพราะเวลาถ่ายจริง ๆ เราใช้อาหารน้อยมาก คนทำอาหารกับคนถ่ายภาพอาหารมักคิดสวนทางกัน บอกเท่าไรเขาก็ไม่ฟัง ว่าอาหารจานใหญ่ ๆ ปริมาณเยอะ ๆ นั้นถ่ายออกมามันรก เหมือนภาพนี้เห็นเนื้อปลาคังเป็นก้อนเล็ก ๆ จำนวนมาก ขณะที่รูปแรก ๆ เราแบ่งออกจากจานนี้มาใช้สักสองช้อนโต๊ะ

 

การถ่ายบางครั้งยังต้องหาอะไรมารองอาหารเพื่อให้สูงขึ้นจากจาน อะไรที่ว่านั้นบางครั้งก็คือแตงกวา หรือผักอื่น ๆ

 

เพื่อนคนหนึ่งเคยแนะนำว่า มีคนมืออาชีพเคยแนะนำเธอว่า เวลาถ่ายอาหารให้ถ่ายเฉพาะอาหารและสิ่งที่เกี่ยวกับอาหารเท่านั้น อย่าเอาอย่างอื่นมาเกี่ยวข้อง อันนี้เป็นเหมือนกฎของแมกกาซีนใหญ่ ๆ ระดับโลกที่เขาอ้างอิงกันมา อาจเป็นเพราะคราวนั้นเราถ่ายขนมปังแล้วเอาดอกไม้มาวางประกอบ ดอกไม้กับขนมปังคงไม่เกี่ยวข้องกัน เราฟังแล้วก็คิดตาม แล้วก็สรุปกับตัวเองว่า ไม่เป็นไร ถ้าดอกไม้บนกองขนมปังจะทำให้เรามีความสุขในการถ่ายรูป เราดูแล้วเราสวยเอง ก็โอเคแล้ว

 

คราวนี้เราถ่ายลาบปลาคัง เราเด็ดดอกผักกวางตุ้งมาวางแหมะไว้ให้มันเหลืองเล่น ๆ ผักกวางตุ้งไม่เกี่ยวกับอาหารจานนี้เลย แต่บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร รู้แล้วว่าไม่เกี่ยว...แต่จะใส่ ใส่แล้วรสชาติอาหารไม่เปลี่ยน ตำรวจไม่จับ ไม่เป็นไร

 

 

 

ความเห็น

Submitted by อ้ายแสงดาวฯ on

เฮ้ย เห็นภาพแล้วอยากกินลาบปลาคังหว่ะไอ่หนูโอ ไม้จัตวา อ้ายเคยไปกินปลาคังที่เชียงของบ้านครูใหญ่ตี๋แม่ทัพใหญ่ที่ต่อต้านจีนจะมารุกรานระเบิดเกาะแก่งแม่น้ำ ของ - โขงในเชียงของ ได้กินปลาคังจากแม่น้ำของ ลำขนาด เจ๊า รำลึกไอ่หนู คิดถึงตอนที่ไอ่หนูชวนอ้ายเป็นเพื่อนขับรถไปเยือนบ้านคุณพ่อคุณแม่เธอที่เพชรบูรณ์ แล้ว ขณะขับรถกลับเชียงใหม่ไอ่หนูแซงเขา หรือไอ่หนูแซงเขาอ้ายก็จำบ่ได้แล้ว ไอ่หนูโมโหบริภาษณ์เขา โดยใช้ปากสำเนียงขึ้นต้นด้วย ตัวอักษร ค. ควาย ผู้ชายคนนั้นเขายั๊วรีบขับรถแซงเข้ามาคิดว่าเขาจะมาถล่มไอ่หนู เพราะขึ้นเสียง ด้วย ค. ควายกับเขา แต่พอเขาแซงมาเทียบข้างรถไอ่หนู เขาก็เห็นว่าไอ่หนูเป็นผู้หญิงเขาก็เลยขับเลยไป มิงั้นคงได้ลุยกันแน่ รอดตัวไป ขำหว่ะ ฮักษาสุขภาพเน้อ มีลาบปลาคังมีริทึ่มดีๆก็แอบเอามาฝากอ้ายผ่อง

เดินทางหน้าร้อน : ลาว

 

แผนการเดินทางครั้งนี้เริ่มจากการคุยเรื่องทำหนังสือไกด์บุ๊คของฉันกับน้องแอน น้องแอนเธอเพิ่งกลับจากหลวงพระบางมา เธอไปอยู่ 15 วัน และรู้สึกประทับใจประกอบกับเธอมีสต๊อครูปในมือ และข้อมูลจำนวนหนึ่ง ความที่ฉันชอบจับแพะชนแกะอยู่แล้ว นึกขึ้นมาได้ว่า มีเพื่อนอีกคนเคยบอกให้ทำไกด์บุ๊คหลวงพระบาง อิฉันเลยจับเพื่อนชนน้อง แต่น้องแอนบอกว่าทำคนเดียวว้าเหว่เกินไป จึงชวนอิฉันทำด้วยกัน ช่วยกัน ทั้งเรื่องข้อมูลและภาพถ่าย โดยน้องแอนจะเน้นทำภาษาอังกฤษ

น้องแก้ม เดอะ สตาร์ เธอชนะ แต่พิธีกรติดลบ

 

เมื่อคืนดูรายการเดอะ สตาร์ ปีหก หลังจากที่เป็นแฟนติดตามดูการแข่งขันมาตั้งแต่ปีที่สอง ชอบลุ้นเหมือนพนันกับตัวเองว่าใครจะได้และใครจะดัง ปีนี้เป็นปีที่หก นักร้องแต่ละคนหน้าตาดีเป็นส่วนใหญ่ เมื่อคืนมีแขกรับเชิญคือน้องแก้ม นักร้องที่ได้รับรางวัลชนะเลิศปีที่แล้ว เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับรางวัลนี้

ภาษาเป็นเครื่องมือของการสื่อสาร

 

ประโยคชื่อเรื่องนั้นเป็นคำพูดคำแรก ๆ ที่ใช้สอนหนังสือ เวลาสี่เดือน ทุกวันจันทร์ พุธ และศุกร์ วันละชั่วโมง เนื้อหาทั้งหมดทั้งมวลสรุปได้ประโยคเดียวคือ ภาษาเป็นเครื่องมือของการสื่อสาร คนส่งสารจะใช้ภาษาอย่างไรนั้น มีหลายอย่างเป็นปัจจัย

งามในความเศร้า

 

ผู้หญิงเศร้ามักจะสวย ลองสังเกตดูสิ เป็นความสวยแบบลึกซึ้งหรืออาจเรียกได้ว่างาม  เป็นความงามที่ฉายออกมาทางความรู้สึก  ผู้หญิงที่กำลังมีความรักในระยะเริ่มต้น ก็มักจะสวยเช่นกัน ความสุขจะฉายออกมาทางแววตาวิบ ๆ  ละอองของความสุขดูจะเป็นสีสันที่มองไม่เห็น เปล่งออกมาจากทุกอณูความรู้สึก