มองพม่า - เถิด, อย่าเห็นเป็น "พม่า"

1 October, 2007 - 16:13 -- karnt

 

pic01

 

มองพม่า - ก็เห็นเป็น “พม่า”?
เป็น “ประเทศ” อันเทือกผากั้นไว้?
เป็นอื่น - เป็น “เขา” …ห่างไกล?
ฝังจิตฝังใจใน “ตำนาน” ?

มองพม่า - เห็นแต่ “ทอง” ในพม่า?
เห็นแต่เพียงมูลค่ามหาศาล?
เห็นแต่ช่องเข้ากอบโกยกันเบิกบาน?
ไม่เห็นทุกข์ทรมานใดใด?

……….

ใครหนอ… ขีดคั่นคนเป็น “ไทย” – “พม่า”?
ทั้งความทุกข์ทนทรมา ความยากไร้
ความเจ็บปวด ไม่เคยมีชาติพันธุ์ใด
เจ็บเหมือนกันทุกหัวใจ – ทุกตัวตน!

ใครหนอ… ขีดเขตแดนแยกมนุษย์?
หวังวอน… เพื่อนมนุษย์จงข้ามพ้น
ใดหนอ… ที่ห่อฟ้าพร่ามัวมน?
ที่กั้น “คน” กับ “คน” ให้จนใจ?

……….

มองพม่า – เถิด, อย่าเห็นเป็น “พม่า”
เห็นรอยเลือด - รอยน้ำตานั่นไหม?
“เลือด” คือ “เลือด” ไม่เคยมี “พม่า” – “ไทย”
คือน้ำตา “คน” ร่ำไห้นองแผ่นดิน

มองพม่า, เถิด - เห็นเป็น “มนุษย์”
ขอสันติแด่มนุษย์ทุกแห่งหน
ขอความรัก ศรัทธา “คน” สู่ “คน”
หลั่งริน – ท่วมท้นทั้งโลกา

ขอความรัก ศรัทธา “คน” สู่ “คน”
นำพม่าก้าวพ้นทุรยุค!

 

 

หมายเหตุ

ผู้เขียนทราบดีว่า ประชาชนชาวไทยจำนวนไม่น้อย รู้สึกเจ็บปวดกับเหตุการณ์ความรุนแรงที่เกิดขึ้นในประเทศพม่า ทั้งในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา และที่ชาวพม่าต้องเผชิญมาตลอดหลายสิบปี ด้วยความเคารพและรู้สึกขอบคุณต่อหัวใจอันยิ่งใหญ่และกว้างขวางกว่าขอบเขตของพรมแดนใดๆ หัวใจที่อคติแห่ง “ตำนาน” ไม่สามารถทอดเงาเข้าไปบดบังได้

บทกวีนี้เขียนขึ้นเพื่อวอนขอให้อคติทั้งปวง ที่มีต่อความแตกต่างเชื้อชาติ-ภาษา ซึ่งยังคงดำรงอยู่ และกีดกั้นความอาทรระหว่างเพื่อนมนุษย์ ไม่ว่าจะมีที่มาจากสิ่งใดก็ตาม ได้โปรดจงสลายไปด้วยเถิด…

ความเห็น

Submitted by คนเลือดสีแดง on

ไม่ว่าชนชาติใดล้วนแล้ว แต่มีเลือดสีแดงเหมือนกันทุกเผ่าพันธ์ค่ะ

Submitted by กานต์ ณ กานท์ on

ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นและที่ี่แนะนำบทความมาครับ
-----

เท่าที่ทราบจากทางประชาไทคือ ตอนนี้ทางทีมงานกำลังปรับปรุงหน้า blog (หรือคอลัมน์ในหน้าตาใหม่) นี้ให้สามารถแสดงความเห็นได้สะดวกขึ้น โปรดอดใจรอ (และเอาใจช่วยทีมงานพลัน)

อย่างไรก็ตาม (ทางประชาไทได้แจ้งให้ผมทราบว่า) ทุกท่านสามารถโพสต์แสดงความคิดเห็นได้ และแม้จะกรอก E-mail ก่อน แต่ E-mail นั้นก็จะไม่ถูกแสดงบนหน้าเวบครับ

ขอบคุณครับ

สวัสดีครับคุณ lotwarej

รบกวนให้ link อีกทีครับ (ผมตาม link ไปแล้วเหมือน link ที่ให้มาใช้ไม่ได้ครับ)

Submitted by หมี่เกี๊ยว on

ไม่ว่าจะแตกต่างกันมากเพียงใด จะสูงหรือต่ำ จะดำหรือขาว เมื่อถึงวาระสุดท้ายแห่งชีวิต เราทุกคน ทุกตัว ทุกลมหายใจ ทั้งพืชพันธ์ นานาสัตว์ และสรรพสิ่งต่างๆทั้งที่มีค่ามากมายมหาศาล และหาค่าอันใดได้ไม่ ที่มาจากผืนดินก็จะกลับสู่ผืนดิน ณ ที่แห่งนั้นเราจะปราศจากความแตกต่าง เพราะเราได้กลับคืนสู่อ้อมอกพระแม่ธรณี เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ไรรูปร่าง ไร้ความแตกต่าง

มนุษย์จะแบ่งแยกกันไปถึงไหนนะ

Submitted by stilnox on

Wit makes its own welcome, and levels all distinctions. No dignity, no learning, no force of character, can make any stand against good wit.

ก้าวฝ่า “ความเงียบงัน” - A Walk Through "the Silence"

17 July, 2012 - 17:17 -- karnt

กานต์ ทัศนภักดิ์: ศิลปะโฟโต้โมเสคเพื่อเหยื่อ112 ท่ามกลาง “ความเงียบงัน” ที่เราทุกคนในสังคมต่างต้องเผชิญอยู่นี้  (โดยรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม)   ไม่ได้มีแต่ความว่างเปล่า และยิ่งไม่ใช่ความ “นิ่งงัน” อย่างที่บางคนอาจหมิ่นแคลน ลำพอง หรือแม้แต่ลอบทอดถอนใจ  -- หากแต่ยังมีความเคลื่อนไหว และมีคนจำนวนมากที่ยังคงพยายามจะ “ก้าวฝ่า” มันไป

 

 

"10 เมษายน 2553" ในความทรงจำของผม

30 April, 2012 - 19:22 -- karnt

หมายเหตุ: บันทึกนี้เป็นเพียงความทรงจำของคนคนหนึ่งที่เข้าไปอยู่ในเหตุการณ์วันนั้น-คืนนั้น ในบางจุดและบางช่วงเวลา - ในแง่หนึ่งจึงอาจไม่มีเนื้อหาที่สำคัญ และไม่มี "ข้อมูลใหม่" เป็นเพียงการบันทึกเอาไว้เตือนความจำตัวเองว่า เคยอยู่ "ที่นั่น"