สำนึก..สุดท้าย

 

 

จึงใฝ่ฝันถึงวันที่สวยงาม               หลังโมงยามทะเลคลั่งฟ้าสดใส

ชุบชีวิตฟื้นตื่นจากเดียวดาย          ปลุกดวงดาวพร่างพรายกลับคืนมา

คืนมาคืนมาเถอะมวลดอกไม้        ให้กลิ่นเจ้าคลี่คลายคนสิ้นหวัง

จากหลับใหลจงหลุดพ้นในภวังค์    กระซิบสั่งเสียงเพลงจากดวงดาว

 

คืนมาคืนมาเถอะผีเสื้อสวย          ปีกจรวยบินร่าเริงไปหนไหน

กลับคืนสู่สวนพฤษาผกาไพร        มวลดอกไม้ยังคอยเจ้ากลับมา

 

คืนมาคืนมาเถอะแดดแรงกล้า      โหมไหม้เผาวันเวลาอันโหดร้าย

กระพือพัดทะลุทะลวงหวังทลาย   สิ่งชั่วร้ายในใจคนให้หมดไป

 

คืนมาคืนมาเถอะคนพ่ายแพ้        เก็บน้ำตาวันอ่อนแอให้กลืนหาย

สร้างสำนึกเร่งวันใหม่จากแรงกาย ที่พ่ายแพ้อย่างไรเป็นบทเรียน

 

อีกไม่นานหรอกหนาวันสวยงาม   อีกไม่กี่โมงยามคงได้เห็น

ไม่กี่เช้าผ่านวันผ่านลำเข็ญ         โลกจะเห็นคนหยัดยืนปักธงชัย

 

                                                                    ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์

 

 

 


ความเห็น

Submitted by คนโบราณ on

ชีวิตของคนต้องอยู่กับความเป็นจริงไม่ใช่อยู่ในโลกของความเพ้อฝันความจริงของสังคมไทยตอนนี้คือนักการเมืองเสวยสุขแต่ประชาชนส่วนมากมีแต่ความทุกข์ไม่ว่าประเทศจะปกครองด้วยระบอบอะไรผู้ที่ได้รับผลประโยชน์คือชนชั้นผู้ปกครอง

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ