เจ้านายเก่าคนหนึ่งเคยพูดถึงทางออกในชีวิตเมื่อครั้งที่เขาประสบปัญหา ที่ทุกคนคิดว่า “ทางตัน” เขาบอกว่า ถ้าสถานการณ์ขังเขาไว้ในห้อง แล้วล็อคกุญแจ อย่าคิดว่าเขาไม่มีทางออก เพราะถ้าประตูปิดเขาก็จะเปิดหน้าต่างแล้วปีนออกไป ฟังดูดีหากห้องนั้นมีหน้าต่าง
\<\/--break--\>
สำหรับบางคนแล้วห้องบางห้องที่กักขังเขาอยู่อาจไม่มีหน้าต่าง สถานการณ์อาจโหดร้ายถึงขนาดกักขังเขาไว้ในห้องแล้วโยนกุญแจทิ้ง ห้องที่มืดมิด ไร้แสงสว่าง หน้าต่างก็ไม่มีให้กระโจนออกไป มีเพียงหัวใจเท่านั้นที่อิสระที่สุด และหัวใจที่เข้มแข็งเท่านั้นที่จะทะลายกำแพงออกไปสู่แสงสว่างได้
วันนี้งานสอนฉันว่า degree of freedom ต้องลบหนึ่งอยู่เสมอ ฉันถามเจ้านายอย่างไม่เข้าใจ ว่าคืออะไร เขาบอกฉันว่าเสรีภาพไม่มีจริง เหมือนเวลาเราไปซื้อรองเท้าเราไม่อาจลองรองเท้าข้างเดียวได้ เราต้องลองสองข้าง เสรีภาพต้องลบหนึ่ง ทุกอย่างต้องลบหนึ่งอยู่เสมอ
เสียงนกร้องริมหน้าต่าง...
โลกวิวัฒนาการมากี่ล้านปี กว่าจะมีมนุษย์ ไดโนเสาร์สูญพันธุ์ไปกี่แสนปี กว่าโลกจะกำเนิดมนุษย์ จากนิวเคลียส จากอะตอม เป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ เป็นแบคทีเรีย อะมีบา เป็นลิง เป็นลิงอุรังอุตัง เป็นชิมแปนซี เป็นคน แค่จากชิมแปนซีเป็นคนนั้นใช้เวลาสี่ล้านปี ในเวลาสี่ล้านปีนั้น มีความเปลี่ยนแปลงในดีเอ็นเอเพียงแค่หนึ่งเปอร์เซ็น ลิงชิมแปนซี กับมนุษย์ ดูรูปลักษณ์ ดูธรรมชาติของสัตว์สองตัวนี้แล้ว แตกต่างกันยิ่งนัก แต่เป็นความแตกต่างทางพันธุกรรมเพียงหนึ่งเปอร์เซ็น
เลขหนึ่ง และเลขยี่สิบล้าน ในวันนี้มีความหมายกับฉันยิ่งนัก ในหนึ่งเปอร์เซ็นนั้นบรรจุความแตกต่างไว้มากมายจนเกินกว่าจินตนาการจะไปถึง อย่างหนึ่งนั้นคือ ลิงดำรงเผ่าพันธุ์ของตนโดยสัญชาตญาณ สืบพันธุ์กันก็ดูแค่ตัวผู้กับตัวเมีย แต่มนุษย์มีการเลือกที่จะดำรงเผ่าพันธุ์ของตนให้คงไว้ในโลกนี้ด้วยวิธีที่แตกต่าง และซับซ้อน มีรูปธรรมและนามธรรมผสมปนเป
ในความซับซ้อนนั้นมนุษย์จึงมีความรัก ความเกลียด มีการคิด คำนวณความแตกต่าง เพศผู้เลือกเพศเมียที่มีความสวยงาม เพราะบ่งบอกถึงความแข็งแรง และสมบูรณ์ทางกายภาพ สามารถเป็นแม่พันธุ์ให้ตนได้ เพศเมียเลือกเพศผู้ที่แข็งแรง เพื่อปกป้องคุ้มครอง และหาอาหารมาเลี้ยงครอบครัว ดังเช่นนกกาหาเลี้ยงลูกของมัน ความรักเป็นแค่กลไกการเลือกเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติเท่านั้นหรือ แล้วเสียงนกร้องที่สงบอารมณ์ยามเช้านี้เล่า
ครุ่นคำนึงสองนาที เสียงนกร้องบอกฉันว่า โลกหมุนวนเปลี่ยนแปลงทุกวัน ไม่เคยหยุดหมุนอยู่บนแกนโลกอันเอียงกระเท่เร่นี้ แล้วเจ้าจะคาดหวังให้สรรพสิ่งมาหมุนวนในวังวนของเจ้าได้อย่างไร เสียงนกทำให้ใจสงบ และลึกลงไปคือเสียงดนตรีที่โลกให้มาแต้มสีสันยามเช้าของเจ้า ให้เจ้าได้หยุดคิดว่าอย่าหวังให้โลกหยุดหมุน
ก็บอกแล้วไง เสรีภาพต้องลบหนึ่ง นั่นแหละคือทางออก
ความเห็น
เสร
เสรีภาพอาจจะมี ลบ หรือ มี บวก ก้อได้ ... ขึ้นอยู่กับ จิตวิญญาณหัวใจคนๆหนึ่ง ที่จักหยัดมั่นในตัวตนของตัวเอง แม้จะถูกคุกคอกคุมขัง ฯลฯ อ้ายชอบฟังเสียงนกนานาชนิิดร้องเพลงยามอรุณ ช่างพริ้งเพราะไพเราะสดใสนัก ยามเช้าตรู่ ณ บ้านไม้ชายทุ่ง อ้าย ต้องรีบออกมานั่งทอดหุ่ย ยลชมดูนกนานาชนิด บินออกหากินทางทิศตะวันออก และฟังเสียงนกร้องเพลงกล่อมโลกบริเวณใกล้บ้าน ช่างพริ้งเพราะไพเราะนัก และดู ดวงตะวันยามเช้าสีหมากสุก งดงามนัก ทำให้จิตใจเราสดชื่นแจ่มใส สังคมโลกในปรัตยุบันนี้ แม้จะมี ด้านมืด แต่ ก็ยังมี ด้านสว่าง , ตวย , ฮักษาสุขภาพ, เจ้า
แรกเริ่
แรกเริ่มเราอาจคิดว่าเรามี "เสรีภาพ" อย่างเหลือเฟือ (infinity)
เมื่อเราก้าวออกสู่สังคม สังคมนั้นกำหนดขอบเขตเสรีภาพให้แต่ละผู้คน
ใครคือผู้กำหนดขอบเขตแห่งเสรีภาพ ?
ขอบเขตเสรีภาพของแต่ละผู้คนเท่าเทียมกันไหม ?
มีหลายวิธีในการแบ่งขอบเขตเสรีภาพให้ผู้คน
ไม่ว่าวิธีใด "ความเท่าเทียมกัน" ถูกนำมากล่าวอ้างเสมอ
สุดท้ายแล้วก็จะมีชนส่วนใหญ่เท่าเทียมกัน
แต่ว่ามีชนกลุ่มน้อยส่วนหนึ่งมีความเท่าเทียมกันที่มากกว่าอยู่เสมอ
(แนวคิดจากบทประพันธ์และภาพยนตร์เรื่อง "Animal Farm")