เราจะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร

แม้ผลการตัดสินคดียึดทรัพย์เป็นสิ่งที่คาดการณ์ได้อยู่แล้ว แต่คนเสื้อแดงหลายคนยังรู้สึกเจ็บปวด บางคนถึงขั้นหลั่งน้ำตาทั้งที่เงินนั้นไม่ใช่เงินของตนเอง พวกอำมาตย์ พรรคประชาธิปัตย์และคนเสื้อเหลืองไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่าที่คนเสื้อแดงหลั่งน้ำตานั้นไม่ใช่เพราะเสียดายเงินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ  ชินวัตร ที่ถูกยึดไปอย่างไม่เป็นธรรม แต่เป็นเพราะรู้สึกเจ็บปวดที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เมื่อเห็นความอยุติธรรมบังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาครั้งแล้วครั้งเล่า

สมมติเราเห็นเด็กหญิงถูกรุมโทรมโดยแก๊งขี้ยาต่อหน้าต่อตาเราโดยที่เราช่วยอะไรไม่ได้เลย เราจะรู้สึกอย่างไร

บางคนอาจบอกว่าเฉย ๆ
แล้วถ้าสมมติว่าเด็กหญิงที่ถูกรุมโทรมนั้นเป็นลูกสาวของเราเอง เราจะรู้สึกอย่างไร
?

ทำนองเดียวกันอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร กำลังถูกรุมโทรม(เราอาจจะเรียกว่ารุมกินโต๊ะก็ได้) หากจิตใจเราไม่บอดใบ้จนเกินไป หากความเป็นมนุษย์ของเราอยู่ครบ แม้จะไม่ถึงกับเจ็บแค้นแต่อย่างน้อยที่สุดเราคงรู้สึกแย่ สะเทือนใจ ไม่เห็นด้วย แม้แต่คนที่ไม่ชอบคนเสื้อแดงหลายคนยังรับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้

เราอาจเฉย ๆ กับเงินของคนอื่น เราอาจเฉย  ๆ ถ้ามันเป็นเรื่องของคนอื่นจริง ๆ โดยที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรา แต่นี่ไม่ใช่

การยึดอำนาจรัฐบาลเลือกตั้งเมื่อกันยายนปี 49  การยุบพรรคการเมืองที่ได้คะแนนเสียงจากประชาชนมากที่สุดถึงสองครั้งอย่างไร้เหตุผล การโฆษณาชวนเชื่อใส่ร้ายคนเสื้อแดงทางสื่อต่าง ๆ การหลอกกันซึ่งหน้าในหลายกรณี เหล่านี้จะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเราเลยคงไม่ได้  อย่างน้อยที่สุดมันขัดแยังกับสำนึกพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ซึ่งรู้จักคำว่าเหตุผลและความถูกต้อง

การกระทำทางการเมืองของฝ่ายอำมาตย์ที่มีต่อประชาชนและตัวแทนประชาชนในระยะเกือบครึ่งทศวรรษที่ผ่านมานั้น มากเกินจะรับได้แล้วจริง ๆ การปะทุออกของความแค้นซึ่งอาจแปรเป็นความรุนแรงจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้และเข้าใจได้ซึ่งถ้าว่าไปแล้วดูเหมือนเป็นหนทางเดียวเท่านั้นในการเอาคืนฝ่ายอำมาตย์ที่แม้นจะใช้ความรุนแรงกำราบประชาชนเสมอ แต่อำมาตย์จะหวาดแสยงต่อความรุนแรงที่จะเกิดกับตัวเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ผมลองคิดคำนึงถึงวิธีที่เป็นไปได้ต่าง ๆ ที่จะทำให้ตนเองสามารถดำรงอยู่ในสังคมนี้ได้แม้จะไม่ค่อยสุขใจมากนัก แต่ก็ไม่ทุกข์จนถึงขั้นทำให้คลั่งหรือหมดความอดทนขนาดขับรถแท็กซี่ชนรถถังแบบคุณนวมทอง  ไพรวัลย์ หรือปราศรัยในที่สาธารณะโดยไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหมแบบคุณดา ตอร์ปิโด ฯลฯ

วิธีการในการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมที่อับจนปัญญาเพราะถูกครอบงำด้วยปีกแห่งเงามืดของเหล่าอำมาตย์ มีดังนี้

วิธีที่ 1 ปล่อยวาง!
ใช้หลักศาสนาเข้าข่มจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นไตรลักษณ์, ขันธ์
5, อริยสัจ 4 ให้คิดเสียว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนทำดีย่อมได้ดี เพียงแต่ว่าในบางกรณีผลกรรมดีอาจเดินทางมาถึงช้าทั้งนี้เป็นเพราะกรรมชั่วเก่าก่อนที่เคยทำไว้ ชดใช้กรรมชั่วหมดแล้ว สิ่งดี ๆ จะมาหาเอง ส่วนคนที่ทำชั่วย่อมหนีผลชั่วไปไม่พ้น

วิธีที่ 2 ให้ความสำคัญกับการเมืองน้อยลง
คือทำเป็นเฉย ๆ กับเรื่องราวทางการเมือง ให้คิดเสียว่าแม้การเมืองจะเกี่ยวข้องกับชีวิตแต่ไม่ทั้งหมด ชีวิตยังมีมิติด้านอื่น ๆ  ที่สำคัญไม่แพ้กัน ติดตามข่าวการเมืองให้น้อยลง อ่านหนังสือพิมพ์ ดูโทรทัศน์ให้น้อยลง พบปะเพื่อนฝูงที่เป็นคอการเมืองให้น้อยลงเช่นกัน ไม่เฉียดเข้าไปใกล้วงกาแฟ เดินหนีเมื่อมีใครชวนคุยการเมือง หลีกเลี่ยงการฟังการสัมมนาทางการเมือง  ตัดใจไม่เข้าไปในเวบไซต์การเมืองที่เคยเข้าไปประจำ

วิธีที่ 3 เบี่ยงเบนความสนใจ
มองหาสิ่งที่จะมาทดแทนความสนใจในเรื่องการเมือง คิดเสียว่าโลกและชีวิตมีสิ่งสวยงามและความบันเทิงเริงรมย์มากมายให้ลิ้มลองสัมผัส เดินทางท่องเที่ยว ชื่นชมธรรมชาติอันสวยงาม ไปในที่ที่ไม่เคยไป  ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ  เอาการเอางานในเรื่องเซ็กส์ให้มากขึ้นหรือไม่ก็คิดอะไรที่เป็นนามธรรมมาก ๆ อาจทำตัวเป็นนักปรัชญาที่หลุดลอยจากโลกจริงก็ได้

วิธีที่ 4 วางตัวเป็นนักวิชาการ
วิธีนี้สามารถติดตามเรื่องราวทางการเมืองได้เหมือนเดิม เพียงแต่ยกระดับการวิเคราะห์วิจารณ์ปรากฏการณ์ทางการเมืองโดยไม่เอาความรู้สึกหรือความเห็นของตนเองเข้าไปเกี่ยวข้อง มองการเมืองอย่างเป็นหลักวิชา ต้องไม่แสดงจุดยืนให้เป็นที่ปรากฏ เมื่อมีใครถามก็ให้บอกว่าตนเองเป็นกลาง วิธีนี้ดัดจริตที่สุดแต่ก็ใช้ได้ผล คนที่ผมเคยรู้จักหลายคนเป็นแบบนี้

วิธีที่ 5 จะไปยากอะไร
ประกาศว่าตนเองเป็นคนเสื้อแดงให้รู้แล้ว รู้รอด เข้าร่วมการชุมนุมใหญ่ ต่อสู้กับพวกอำมาตย์อย่างถึงที่สุด อาจระบายความอัดอั้นโกรธแค้นด้วยการปาขี้ใส่รูปนายกรัฐมนตรีหรือใช้วิธีการใด ๆ ก็สุดแท้แต่จะคิดค้นกันขึ้นมา ให้ท่องในใจว่า
กูไม่กลัวมึง! พวกอำมาตย์!” 

ความเห็น

Submitted by ป. on

คุณเมธัสเปรียบเทียบไว้ดีมาก
กรณีของนายกทักษิณ
อาจเรียกว่าถูกรุมโทรม รุมกินโต๊ะ
แต่ผมเรียกว่าถูกรุมกัดครับ

รุมกัดแบบพิตบูล อัลเซเชี่ยน อะไรพวกนั้น
กัดแล้วไม่ยอมปล่อย ถึงปล่อยก็กัดใหม่ กัดแล้วเหวี่ยง ขยี้
เหยื่อลุกหนีไปไกลยังตามกัด กัด กัด
กัดไม่เลือกผู้หญิง เด็ก

ผมไม่มีส่วนได้เสียอะไรกับนายกทักษิณ
แต่สงสารที่ถูกรุมสกรัม ทนเห็นคนถูกรังแกไม่ได้
และไม่อาจยอมรับความอยุติธรรมที่ฝ่ายปกครองยัดเยียดให้ได้
ที่สำคัญ ผมเลือกนายกทักษิณกับพรรคการเมืองของท่านมากับมือ
จะทนพวกโจรปล้นอำนาจได้อย่างไร

คนไทยที่รักความเป็นธรรม รักความจริง
ต้องช่วยกันสนับสนุนคนดี สนับสนุนความดี
ช่วยกันนำความสงบสุขกลับคืนมา
ให้ได้โดยเร็ว
มิฉะนั้น
เราคงอยู่ในสังคมนี้ได้ยาก

Submitted by น้ำลัด on

รอวัน...สวรรค์ละลาย

เห็นหลายๆฝ่ายออกมาเรียกร้องให้ยุติ "ความรุนแรง"
เรียกร้องให้ต่อสู้อย่าง "สันติ"

เท่าที่เห็น...มันเป็นการต่อสู้กันในทางการเมือง
และฉันก็ยังไม่เคยเห็นคำว่า "สันติ" ท่ามกลางการต่อสู้ใดๆ

"สันติ" จะเกิดได้ก็ต่อเมื่อทุกฝ่ายพอใจ (win-win)
แต่สภาวะที่กำลังเกิดขึ้นในปัจจุบันนั้นฝ่ายหนึ่งไ้ด้อีกฝ่ายเสีย (win-lose)
และสภาวะการณ์กำลังนำไปสู่การสูญเสียทั้งหมด (lose-lose)

หากฝ่ายหนึ่งยับยั้งอีกฝ่ายได้แบบเบ็ดเสร็จ มันก็ยังคงเป็น win-lose อยู่ดี
"ความสงบ" อาจบังเกิดได้เพราะการบังคับ
แต่ "สันติ" มันจะไม่สามารถบังเกิดขึ้นได้เลย
"ความคับข้องใจ" มันจะป็นเหมือนไฟคุกรุ่นที่พร้อมจะลุกไหม้ได้อีกทุกเมื่อ

วันนี้มีใครใส่ใจต่อต้นตอปัญหาจริงๆบ้างไหม ?
วันนี้มีใครคิดถึง "สันติ" บ้างไหม ?
วันนี้มีใครฟังเสียงประชาชนเจ้าของ "ชาติ" บ้างไหม ?

ไม่ว่าวันไหน...ฉันเห็นแต่การจะเอาชนะ
ไม่ว่าวันไหน...ฉันเห็นแต่การโฆษณาชวนเชื่อ

แล้ววันไหน ? ที่ "สวรรค์" จะยอมตระหนักถึงเสียงของประชาชน
ฉันยังรอวันนั้นอยู่เสมอ...รอวัน "สวรรค์ละลาย"

คุณน้ำลัดเคยได้ยินวรรณกรรมชิ้นเอกของโลกเรื่อง Paradise Lost ไหม? นั่นแหละหลังวันสวรรค์ล่ม การจัดระเบียบใหม่ก็จะตามมา ระเบียบแบบใหม่อย่างไหนก็ติดตามดูเอาเองก็แล้วกัน ไม่มีคำตอบสำเร็จรูปหรอก อาจเป็นสวรรค์อีกรูปแบบหนึ่ง หรือพากันลงนรกหมดก็ได้นะ...ดูไป...ดูไป...

Submitted by น้ำลัด on

ขอบคุณ คุณอนัตตา ที่แนะนำหนังสือดีๆครับ
ผมจะลองามาอ่านดู เผื่อจะเจอประตูสวรรค์บ้าง
ว่าแต่ว่า สวรรค์เขาจะเิปิดประตูให้ประชาชนไหมหนอ ?

หรือว่าสวรรค์จะเปิดรับเฉพาะ "คนแต่งสีเหลือง"
ใครเป็น "คนแต่งสีแดง" อาจจะถูกไล่ให้ไปนรก

เท่าที่เคยเห็นบางแห่ง เมื่อความขัดแ้ย้งมันไปถึงทางตัน
"สวรรค์" กับ "นรก" บางทีมันอาจจะถูกโยกสลับที่กันไป

ผมเองก็ไม่ได้อยากเห็นถึงขั้นนั้น
ผมอยากเห็นเพียงสวรรค์ละลายไปบางส่วน
เล็กๆน้อยๆจากสวรรค์สู่ปวงชนมันจะเป็นเหมือนฝนตกลงมาดับไฟ
หากสวรรค์ไม่ละลาย ไฟอาจร้อนแรงลุกไหม้ไปถึงสวรรค์ได้
ถึงตอนนั้นมันจะกลายเป็น "สวรรค์ล่ม"
หรืออาจถึงขั้น "สวรรค์สูญหาย" (Paradise Lost)

Submitted by dhirayut on

อยู่แบบปกรติ เพียงแต่ว่า ถ้ามีโอกาศเลือกตั้ง ก็จะไปเลือก สีแดงอีก เท่านั้น วันไหนมีชุมนุม ก็จะไปอีก
พวก ทาสในเรือนเบี้ยทั้งหลาย ชอบกราบชอบคลาน ก็เลือกที่จะไม่ไปคบ เท่านั้นแหละ
บาป กรรม มันมี คนทุกคน ขี้เหม็นเหมือนกัน ป่วยเหมือนกัน ตายเหมือนกัน ตายไปก็ไม่รู้ มีหรือเปล่า นรก หรือ สรรค
แต่ที่แน่ๆ วันนี้ ประเทศไทยไม่เหมือนสมัยก่อน ไอ้พวกอำนาจนอกระบบทั้งหลาย โดนด่าในที่สาธารณะแทบจะทุกมุมเมือง
เพิ่งเหนยุคนี้แหละ ต้องขอขอบคุณทักษิณ ชีวิตท่านวันนี้ลำบาก แต่ท่านได้สร้างปรากฎการณ์ใหม่ในประเทศนี้
ผมภูมิใจที่เปน ไพร่ ไม่ขั้นมูลนายใคร ไม่ต้องไปกราบไปคลานใคร ทุกวันนี้ สบายใจ

Submitted by sama on

ในวันรับตำแหน่งนายกรัฐมนตรีท่านทักษิณ ดิฉันฝันไปว่าทหารปฏิวัติ ท่านทักษิณหนีไปในบ้านของดิฉัน มีทหารคนหนึ่งถีบประตูเข้ามา บอกเป็นพวกเดียวกันให้ดิฉันและท่านทักษิณหนีไป ดิฉันออกมาเจอเครื่องบินมาทิ้งระเบิด และมีทหารถืออาวุธยิงถล่ม ชาวบ้านออกมาถามทหารว่าเกิดอะไรขึ้น เอาปืนเอาระเบิดมาถล่มบ้านเขาทำไม ทหารบอกว่าทักษิณหนีมาอยู่หมู่บ้านนี้ แค่เอาทักษิณส่งให้เขาก็จบ แต่ชาวบ้านไม่ยอมส่งตัวทักษิณ ทุกคนพร้อมจะช่วยท่านทักษิณ พากันหนีตายอย่างอลหม่าน ชาวบ้านทุกคนไม่มีอาวุธต่อสู้ แต่บางคนบอกให้ไปหาคนมาช่วย และมีคนหนึ่งบอกให้ไปหลบอยู่บ้านเขา เพราะมีห้องใต้ดิน ดิฉันก็พาท่านทักษิณหนีไปอยู่ที่นั่น พออยู่ได้สักพักเสียงปืน เสียงระเบิดก็เงียบหายไป ดิฉันก็อาสาออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ก็เห็นประชาชนจำนวนมากออกมา และมองไปรอบๆ บริเวณก็เจอแต่ซากปลักหักพังของบ้านถล่มราบอยู่เหมือนกับโดนแผ่นดินไหว ดิฉันก้ถามประชาชนท่มาว่าเกิดอะไรขึ้น ทหารไปไหนหมด เขาบอกว่าพวกเขาไล่ไปหมดแล้ว ดิฉันถามเขาอีกว่า ทำอย่างไรทหารจึงยอมไป เขาบอกว่า พวกเขาทนไม่ไหวก็ออกมาประท้วงเท่านั้นเอง พวกเขาไชโยโห่ร้องดีใจที่ท่านทักษิณปลอดภัย

Submitted by sama on

ในฝันของดิฉันก็คิดว่า คนดีก็อย่างนี้นี่เอง มีประชาชนมาช่วย ดิฉันมองไปรอบๆ บริเวณก็คิดว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นใครจะรับผิดชอบ มันคุ้มกันแล้วเหรอที่เพียงแต่ไล่ทหารกลับกรมกองเท่านั้น แล้วอีกกี่ปี่จะสร้างได้ดังเดิม ตอนนั้นดิฉันได้แต่คิดว่าทำไมฝันให้ร้ายท่านทักษิณจัง แต่ที่จริงมันเป็นลางสังหรณ์ที่เกิดขึ้นต่างหาก ดิฉันรอค่ะ รอว่า จะมีประชาชนทนพวกนั้นไม่ไหว จะออกมาเคลื่อนไหวเป็นล้าน ๆ คน ความรุนแรงที่จะเกิดขึ้นไม่ได้เกิดจากประชาชน แต่เกิดจากพวกรัฐบาลต่างหากที่คิดจะมาไล่ล่าคนที่มาช่วยท่านทักษิณ

ไดอารี่เล่มแดง : ยุบสภาคือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ง่ายที่สุด

มหาชนสีแดงยื่นบันไดแห่งการยุบสภาให้นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ปีนลงมาอย่างง่าย ๆ ชนิดที่บัวไม่ให้ช้ำ น้ำไม่ให้ขุ่น แต่ไม่เป็นผลอะไร ด้วยโมหะจริต นายอภิสิทธิ์  เวชชาชีวะ ดึงดันจะอยู่ในตำแหน่งต่อไปแม้ว่าจะต้องทำอะไรที่เสียเกียรติความเป็นผู้นำไปมากก็ตาม

คลื่นสีแดง


การเคลื่อนพลของคนเสื้อแดงทั้งแผ่นดินน่าตื่นตาตื่นใจและอลังการสมการรอคอย แม้ว่าการมาทางเรือจะผิดจากความคาดหวังอยู่มากก็ตาม ผมยืนรอชมขบวนเรือของคนเสื้อแดงบนสะพานกรุงธนนานกว่า 3 ชั่วโมงพร้อมกับแดงคนอื่น ๆ เต็มสะพาน โบกไม้โบกมือ ไชโยโห่ร้องกับคนเสื้อแดงที่ขับรถผ่านไปมา

เราจะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร

แม้ผลการตัดสินคดียึดทรัพย์เป็นสิ่งที่คาดการณ์ได้อยู่แล้ว แต่คนเสื้อแดงหลายคนยังรู้สึกเจ็บปวด บางคนถึงขั้นหลั่งน้ำตาทั้งที่เงินนั้นไม่ใช่เงินของตนเอง พวกอำมาตย์ พรรคประชาธิปัตย์และคนเสื้อเหลืองไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่าที่คนเสื้อแดงหลั่งน้ำตานั้นไม่ใช่เพราะเสียดายเงินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ  ชินวัตร ที่ถูกยึดไปอย่างไม่เป็นธรรม แต่เป็นเพราะรู้สึกเจ็บปวดที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เมื่อเห็นความอยุติธรรมบังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาครั้งแล้วครั้งเล่า

ปฏิวัติไพร่

24 February, 2010 - 00:00 -- maythas

ไม่ว่าผลการตัดสินคดียึดทรัพย์ (ปล้นทรัพย์อย่างถูกกฎหมาย) ที่มากที่สุดในประวัติศาสตร์ ของอดีตนายก ฯ ทักษิณ ชินวัตร จะออกมาเป็นอย่างไร การลุกฮือของคนเสื้อแดงก็ยังคงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้


เสื้อแดงจำนวนไม่น้อยอาจไม่ได้ยี่หระเลยกับทรัพย์สินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ ชินวัตรเพราะนั่นเป็นราคาที่อดีตนายก ฯ ต้องจ่ายสำหรับการต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตย หลายคนจะได้เรียนรู้ว่าประชาธิปไตยนั้นถ้าไม่จ่ายด้วยเลือดและชีวิตก็ต้องจ่ายด้วยทรัพย์สินแสนแพง

อยากให้มีรัฐประหาร

5 February, 2010 - 23:14 -- maythas

 

เมื่อความขัดแย้งระหว่างฝักฝ่ายต่าง ๆ เขม็งเกลียวแน่นใกล้ถึงจุดวิกฤติ ข่าวเกี่ยวกับการทำรัฐประหารก็ลอยมาจากทางโน้นทางนี้เป็นระยะ น่าเชื่อบ้าง ไม่น่าเชื่อบ้าง ราวกับว่ารัฐประหารเป็นทางออกเดียวในการจัดการปัญหา