กูเขียนกวีตอนตีสาม
ด้วยอาการป่วยไข้
เหล้าหมด..กูกำลังจะบ้า
ควันพืชพันธุ์ที่สูบได้ทำให้กูล่องลอย
แสงจันทร์เดือนมีนา..ร้อนระยำ
กูคิดถึงมึง..ไอ้มนุษย์ดาวอังคาร
โลกกูกำลังละลาย!
มึงย่อมรู้..เพื่อนมึงย่อมรู้
ฝันร้ายยังเกาะกุมหัวใจกู
กูและมันต่างสกปรกพอกัน
ให้ชักตายต่อหน้า..เมื่อคืนกูฝันถึงกะหรี่ราคาถูกคนนั้น
หล่อนสมสู่กับนักการเมืองโสโครกบนสวรรค์
หล่อนครางจนแผ่นดินร้าวแยก
น้ำกามทะลักออกมาเป็นสีเลือด
ก่อนฟ้าสาง
ผีร้ายพากูย่ำ..
ผ่านรอยทางเกวียนเก่าๆ, ซากศพคนพ่ายแพ้ยังคงลอยอึดเน่า
แม่น้ำสัจจะรอคอยการค้นพบ
หมายเหตุของกลียุค, เมื่อนานมาแล้ว…คนหนุ่มสาวถูกแขวนคอ
สังเวยดอกผลแห่งความชิงชังและหวาดกลัว
บนเส้นทาง..
ท้องถนนประชาชนถูกชี้นำโดยนักวาทกรรมไต่ต้าว
ท้องถนนเต็มไปด้วยหัวคะแนนเจ็ดหมื่นล้าน
ชนชั้นกลางผู้น่ารัก..ยังฝันหวานถึงสันติภาพแบบลมๆแล้งๆ
ในเมืองขันทียังเรืองอำนาจ, ในเมืองท็อบบู๊ตทฬิมยังเรืองอำนาจ
แน่นอน..ประชาชนอย่างกูไม่เคยมีบ้านหรูบนภูสูง
คนจนก็คือคนจน, กรรมกรก็คือกรรมกร, ชาวนาก็คือชาวนา
นักการเมืองก็คือนักการเมือง, ศักดินาก็คือศักดินา
ผีร้ายบอกกูว่า..เสียงปืนและความตายเท่านั้น
จึงฝ่าผ่านสถานการณ์เช่นนี้
มึงเห็นเหมือนผีร้ายไหม..ไอ้มนุษย์ดาวอังคาร
ถุย…ประชาธิปไตยเฮงซวย!
ถุย…ประเทศเฮงซวย!
เหล้าหมด..พืชพันธุ์ที่สูบได้หมด
กูนอนรอความตาย, ความตายกำลังเดินทางมา
ปราโมทย์ แสนสวาสดิ์
ความเห็น
ลัทธิบู
ลัทธิบูชายัญ...กับดีกรีแห่งความเป็นคน
บนโลกใบนี้มีน้อยแห่งนักที่ยังล้าหลังและคงไว้ซึ่งลัทธิ "บูชายัญ"
ทุกวันคืนเห็นกันแต่การป่าวประกาศคุณความดีของเทพเจ้าและบริวาร
ป่าวประกาศให้เห็นความเมตตาของเทพเจ้าต่อสัตว์เลี้ยง
จนฉันอยากจะประพฤติตัวอย่างสัตว์เลี้ยง หรือเป็นสัตว์เลี้ยงให้รู้แล้วรู้รอดไป
ความเป็นคนที่มันหล่อเลี้ยงตัวฉันมาตั้งแต่เกิด มันกำลังเริ่มเหือดแห้งกระนั้นหรือ ?
ดีกรีความเป็นคนของฉันมันเหือดแห้งหายไปเพราะสิ่งใดกัน ?
ชีวิตฉันชีวิตหนึ่งก็เท่านี้ ตายไปก็เท่านั้น... ฉันจะกลัวไปใย ?
หากฉันจะต้องถูกคุมขัง...หรือถูกปลิดชีพเพื่อการบูชายัญ
เพื่อสังเวยดอกผลแห่งความชิงชังและหวาดกลัวกระนั้นหรือ
เขาไม่อาจกักกัน...หรือฆ่าความคิดของฉันไปได้หรอก
เป็นมะเ
เป็นมะเร็ง...หรือเป็นเพียงเนื้องอก
เมื่อเหล่านักการเมืองถูกมองว่าเป็น "ก้อนมะเร็ง" ที่เขาจะต้องกำจัด
เขามองว่าหากก้อนมะเร็งมันเล็กๆก็คงผ่าตัดได้โดยไม่ยากนัก
แต่มะเร็งก้อนนั้นยิ่งใหญ่นักเกาะกุมเนื้อเยื่อไปแ้ล้วมากมาย
มีไม่กี่ทางเลือกที่จะต้องรักษา...ฉายรังสีและทำคีโม (Chemotherapy)
ผลข้างเคียงจากเคมีบำบัดนั้นรุนแรงมากนัก ส่วนใหญ่ผมร่วงหมดศรีษะ
บางคนอาจตายเพราะการทำคีโมแทนที่จะตายด้วยมะเร็ง
การวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งจริงหรือไม่
จึงเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ไม่น่าอภัยหากวินิจฉัยผิด
แล้วถ้าหากนักการเมืองไม่ใช่ก้อนมะเร็งอย่างที่คิด
แต่เป็นเพียงเนื้องอกที่เพียงผ่าตัดออกได้โดยไม่ยาก
แต่เราเลือกรักษาด้วยวิธี Chemotherapy !
...มันก็พากันพังทั้งหมดสิครับ
ประเทศไทยกำลังจะหัวโกร๋น เพราะวินิจฉัยโรคผิด
ดัชนีคว
ดัชนีความเป็นคน
ฉันไม่แน่ใจนักว่าฉันยังมีส่วนเป็นเจ้าของประเทศนี้หรือไม่
คนบางกลุ่มเขาแสดงสิทธิความเป็นจ้าของมากกว่าใครๆ
เขาบอกว่าสิทธิของพวกฉันนั้นไร้ความหมาย
เขาบอกว่าพวกฉันโง่...ถูกซื้อสิทธิ...ขายเสียง
สิทธิของพวกฉันตอบโจทย์สิ่งที่พวกฉันต้องการ
สิ่งที่พวกฉันต้องการมันอาจไม่สำคัญสำหรับคนบางกลุ่ม
แต่สิ่งที่พวกฉันต้องการมันสำคัญต่อการดำรงชีวิตอยู่ของพวกฉัน
สิ่งที่พวกฉันต้องการมันอาจไปบั่นทอนผลประโยชน์ของคนบางกลุ่ม
ฉันลองทดสอบไอคิวของฉันในเว็บไซต์
เขาบอกว่าฉันสามารถเรียนแพทย์เรียนวิศวะได้
เอ๊ะ...ฉันก็ไม่น่าจะโง่สักเท่าไหร่นี่นา
แต่คิดดูอีกที...ฉันอาจโง่จริงๆที่ปล่อยให้เขาปล้นสิทธิของฉันไป
ฉันอยากหาวิธีวัดค่า “ความเป็นคน”
ฉันอยากมีกฎหมายกำหนดค่าขั้นต่ำของความเป็นคน
ความเป็นคน “ขั้นต่ำ” เท่าใดจึงมีสิทธิบริหารประเทศทั้งทางตรงและอ้อม
ฉันอยากรู้ว่า "ค่าความเป็นคนขั้นต่ำ" เท่าใด ?
ที่เขายังจะรู้จักยอมรับว่าสิทธิของปวงชนทุกคนนั้นมีเท่าเทียมกัน
*งงงันมึน
*งงงันมึนงงสงสัย
อะไรยังไงไต่ถาม
เคืองแค้นโกรธขึ้งตูมตาม
หยาบหยามล่องลอยตามลม
*ชีวิตหลากหลายมิติ
ชั่วดีสูงต่ำดำขาว
มึนเมาชั่วครั้งชั่วคราว
อีกยาวต่อสู้ต่อไป
*หลายคนดิ้นรนไม่เลิก
บุกเบิกสร้างสรรค์ไม่หยุด
โวยวายรังแต่จะทรุด
จิตหยุดพิจารณา
*เวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนทั้งสิ้น
ใครอยู่ค้ำฟ้าท้าดิน
ทั้งปวงทั้งสิ้นเปลี่ยนไป