ป่วย

 

 

กูเขียนกวีตอนตีสาม
ด้วยอาการป่วยไข้
เหล้าหมด
..กูกำลังจะบ้า
ควันพืชพันธุ์ที่สูบได้ทำให้กูล่องลอย
แสงจันทร์เดือนมีนา
..ร้อนระยำ
กูคิดถึงมึง
..ไอ้มนุษย์ดาวอังคาร
โลกกูกำลังละลาย
!
มึงย่อมรู้
..เพื่อนมึงย่อมรู้
ฝันร้ายยังเกาะกุมหัวใจกู

กูและมันต่างสกปรกพอกัน
ให้ชักตายต่อหน้า
..เมื่อคืนกูฝันถึงกะหรี่ราคาถูกคนนั้น
หล่อนสมสู่กับนักการเมืองโสโครกบนสวรรค์

หล่อนครางจนแผ่นดินร้าวแยก

น้ำกามทะลักออกมาเป็นสีเลือด
ก่อนฟ้าสาง

ผีร้ายพากูย่ำ
..
ผ่านรอยทางเกวียนเก่าๆ
, ซากศพคนพ่ายแพ้ยังคงลอยอึดเน่า
แม่น้ำสัจจะรอคอยการค้นพบ
หมายเหตุของกลียุค
, เมื่อนานมาแล้วคนหนุ่มสาวถูกแขวนคอ
สังเวยดอกผลแห่งความชิงชังและหวาดกลัว

บนเส้นทาง
..
ท้องถนนประชาชนถูกชี้นำโดยนักวาทกรรมไต่ต้าว

ท้องถนนเต็มไปด้วยหัวคะแนนเจ็ดหมื่นล้าน

ชนชั้นกลางผู้น่ารัก
..ยังฝันหวานถึงสันติภาพแบบลมๆแล้งๆ
ในเมืองขันทียังเรืองอำนาจ
, ในเมืองท็อบบู๊ตทฬิมยังเรืองอำนาจ
แน่นอน
..ประชาชนอย่างกูไม่เคยมีบ้านหรูบนภูสูง
คนจนก็คือคนจน
, กรรมกรก็คือกรรมกร, ชาวนาก็คือชาวนา
นักการเมืองก็คือนักการเมือง
, ศักดินาก็คือศักดินา
ผีร้ายบอกกูว่า
..เสียงปืนและความตายเท่านั้น
จึงฝ่าผ่านสถานการณ์เช่นนี้
มึงเห็นเหมือนผีร้ายไหม
..ไอ้มนุษย์ดาวอังคาร
ถุย
ประชาธิปไตยเฮงซวย!
ถุย
ประเทศเฮงซวย!
เหล้าหมด
..พืชพันธุ์ที่สูบได้หมด
กูนอนรอความตาย
, ความตายกำลังเดินทางมา                                                                                    

                                              ปราโมทย์   แสนสวาสดิ์

 

 

ความเห็น

Submitted by น้ำลัด on

ลัทธิบูชายัญ...กับดีกรีแห่งความเป็นคน

บนโลกใบนี้มีน้อยแห่งนักที่ยังล้าหลังและคงไว้ซึ่งลัทธิ "บูชายัญ"
ทุกวันคืนเห็นกันแต่การป่าวประกาศคุณความดีของเทพเจ้าและบริวาร
ป่าวประกาศให้เห็นความเมตตาของเทพเจ้าต่อสัตว์เลี้ยง
จนฉันอยากจะประพฤติตัวอย่างสัตว์เลี้ยง หรือเป็นสัตว์เลี้ยงให้รู้แล้วรู้รอดไป
ความเป็นคนที่มันหล่อเลี้ยงตัวฉันมาตั้งแต่เกิด มันกำลังเริ่มเหือดแห้งกระนั้นหรือ ?
ดีกรีความเป็นคนของฉันมันเหือดแห้งหายไปเพราะสิ่งใดกัน ?

ชีวิตฉันชีวิตหนึ่งก็เท่านี้ ตายไปก็เท่านั้น... ฉันจะกลัวไปใย ?
หากฉันจะต้องถูกคุมขัง...หรือถูกปลิดชีพเพื่อการบูชายัญ
เพื่อสังเวยดอกผลแห่งความชิงชังและหวาดกลัวกระนั้นหรือ
เขาไม่อาจกักกัน...หรือฆ่าความคิดของฉันไปได้หรอก

Submitted by น้ำลัด on

เป็นมะเร็ง...หรือเป็นเพียงเนื้องอก

เมื่อเหล่านักการเมืองถูกมองว่าเป็น "ก้อนมะเร็ง" ที่เขาจะต้องกำจัด
เขามองว่าหากก้อนมะเร็งมันเล็กๆก็คงผ่าตัดได้โดยไม่ยากนัก
แต่มะเร็งก้อนนั้นยิ่งใหญ่นักเกาะกุมเนื้อเยื่อไปแ้ล้วมากมาย
มีไม่กี่ทางเลือกที่จะต้องรักษา...ฉายรังสีและทำคีโม (Chemotherapy)
ผลข้างเคียงจากเคมีบำบัดนั้นรุนแรงมากนัก ส่วนใหญ่ผมร่วงหมดศรีษะ
บางคนอาจตายเพราะการทำคีโมแทนที่จะตายด้วยมะเร็ง

การวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งจริงหรือไม่
จึงเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ไม่น่าอภัยหากวินิจฉัยผิด

แล้วถ้าหากนักการเมืองไม่ใช่ก้อนมะเร็งอย่างที่คิด
แต่เป็นเพียงเนื้องอกที่เพียงผ่าตัดออกได้โดยไม่ยาก
แต่เราเลือกรักษาด้วยวิธี Chemotherapy !
...มันก็พากันพังทั้งหมดสิครับ

ประเทศไทยกำลังจะหัวโกร๋น เพราะวินิจฉัยโรคผิด

Submitted by น้ำลัด on

ดัชนีความเป็นคน

ฉันไม่แน่ใจนักว่าฉันยังมีส่วนเป็นเจ้าของประเทศนี้หรือไม่
คนบางกลุ่มเขาแสดงสิทธิความเป็นจ้าของมากกว่าใครๆ
เขาบอกว่าสิทธิของพวกฉันนั้นไร้ความหมาย
เขาบอกว่าพวกฉันโง่...ถูกซื้อสิทธิ...ขายเสียง

สิทธิของพวกฉันตอบโจทย์สิ่งที่พวกฉันต้องการ
สิ่งที่พวกฉันต้องการมันอาจไม่สำคัญสำหรับคนบางกลุ่ม
แต่สิ่งที่พวกฉันต้องการมันสำคัญต่อการดำรงชีวิตอยู่ของพวกฉัน
สิ่งที่พวกฉันต้องการมันอาจไปบั่นทอนผลประโยชน์ของคนบางกลุ่ม

ฉันลองทดสอบไอคิวของฉันในเว็บไซต์
เขาบอกว่าฉันสามารถเรียนแพทย์เรียนวิศวะได้
เอ๊ะ...ฉันก็ไม่น่าจะโง่สักเท่าไหร่นี่นา
แต่คิดดูอีกที...ฉันอาจโง่จริงๆที่ปล่อยให้เขาปล้นสิทธิของฉันไป

ฉันอยากหาวิธีวัดค่า “ความเป็นคน”
ฉันอยากมีกฎหมายกำหนดค่าขั้นต่ำของความเป็นคน
ความเป็นคน “ขั้นต่ำ” เท่าใดจึงมีสิทธิบริหารประเทศทั้งทางตรงและอ้อม
ฉันอยากรู้ว่า "ค่าความเป็นคนขั้นต่ำ" เท่าใด ?
ที่เขายังจะรู้จักยอมรับว่าสิทธิของปวงชนทุกคนนั้นมีเท่าเทียมกัน

Submitted by รุ่งวิทย์ มาศงา... on

*งงงันมึนงงสงสัย
อะไรยังไงไต่ถาม
เคืองแค้นโกรธขึ้งตูมตาม
หยาบหยามล่องลอยตามลม
*ชีวิตหลากหลายมิติ
ชั่วดีสูงต่ำดำขาว
มึนเมาชั่วครั้งชั่วคราว
อีกยาวต่อสู้ต่อไป
*หลายคนดิ้นรนไม่เลิก
บุกเบิกสร้างสรรค์ไม่หยุด
โวยวายรังแต่จะทรุด
จิตหยุดพิจารณา
*เวลาไม่เคยหยุดนิ่ง
ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนทั้งสิ้น
ใครอยู่ค้ำฟ้าท้าดิน
ทั้งปวงทั้งสิ้นเปลี่ยนไป

หมู่บ้านในฝัน

 
 
ท้องทุ่งระบัดเขียวขึ้นในบัดดล
หลังเม็ดฝนทะลุรอยเมฆรั่วลงมาได้
เด็กน้อยติดปีกถลาลิ่วออกสู่ลาน
สวนทางกับฝูงนก
ที่ร่อนคว้างสู่ชายคาดั่งนักรบแตกพ่าย
ไม่ใช่สายฝนทำร้ายเจ้าใช่ไหม?
เปล่าเลย..สายฝนฉ่ำเย็นอยู่เช่นนั้น
กระสุนสังหารต่างหากซุ่มยิงเราหมายครองฟ้า
 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย

 

*หัวใจแม่ แหลกสลาย ในวันนั้น
วันลูกฉัน ถูกเข่นฆ่า ล่าสังหาร
ภาพที่เห็น เป็นที่รู้ กู่ประจาน
เมื่อมีการ ยิงสลาย ฝ่ายชุมนุม

บ่ายแล้ง ฯ

ลมผ่าวพัดบ่ายแล้ง            เคลื่อนไหว
ไม้พุ่มดอกบางใบ              ร่วงแล้ว

ลมแล้งเคลื่อนรอยไหน      เผยผ่าน

ไม้มิ่งฝุ่นเมืองแก้ว             ไม่รู้อยู่ไหน  ฯลฯ