คือ “จรัล มโนเพ็ชร” ศิลปินพื้นบ้านอิสระแห่งประเทศล้านนา

 
 
ใกล้จะถึงแล้ว วันครบรอบ 10 ปี วันคืนสู่อ้อมอกอันอบอุ่นของแม่พระธรรมชาติของศิลปินพื้นบ้านผู้ยิ่งใหญ่อิสระแห่งประเทศล้านนา … ถ้าอ้ายจรัลฯ ยังมีชีวิตอยู่อ้ายจะมีอายุ 60 ปี  ผ่านมา และ ผ่านไป   แต่ประชาชนเรา ยังจำอ้ายเป็นนิรันดร์   
 
เพลงของอ้ายฯ กระตุ้นต่อมอารมณ์คนประเทศล้านนาให้เป็นตัวตนแห่งล้านนาที่หยัดยืน ทระนง!!! …   ล้านนาประเทศ ที่ถูกรุกรานจากพวกอมาตยาฯ ศักดินารัตนโกสินทร์ (อย่าไปเรียกเขาว่า อมาตยาธิปไตยเป็นเด็ดขาด เพราะพวกเขาคือเผด็จการอีกสายพันธุ์หนี่งที่รุกรานไปทั่วทั้งเหนือ อิสาน ใต้ ออก ตก ฯลฯ มันจะปรองดองกันได้อย่างไร หากยังมีชนชั้นผู้กดขี่ และชนชั้นผู้ถูกกดขี่ ! อย่าดัดจริตว่าสังคมเราไม่มีชนชั้น… พูดไปเหมือน ตด ผายลม…)
 
- - - “ของกิ๋นบ้านเฮา เลือกเอาเต๊อะนาย เป๋นเรื่องสบาย ล้วนซะป๊ะมากมี ฟังฮื้อดีเน้อ ฟังแล้วอย่าเผลอ มาบลืนน้ำลาย …แก๋งแคจิ้นงัว ไส้อั่วจินหมู  แก๋งหน่อไม้ซาง  คั้วบ่าถั่วปู   น้ำพริกแมงดา ฯลฯ” … นี่คือการสำแดงพลังบทเพลงแห่งล้านนาอิสระ   ที่พูดถึงอาหารการกิน ซะป๊ะซะเป้ด ที่อ้ายจรัลฯ นำมาแต่งเป็นบทเพลง   …คนไทยที่อยู่ต่างประเทศ เขาบอกว่า ฟังเพลงของอ้ายจรัลฯ แล้ว ไค้เติงหาบ้านเฮาขนาด
 
… เพลงทุกเพลงของอ้ายจรัลฯ มีทั้งม่วนสนุกสนาน และปลุกจิตวิญญาณของคนในประเทศล้านนาให้โลดแล่น หยัดยืนทระนงแห่งความเป็นประเทศล้านนา !  (หมายเหตุ… ไม่มีคำว่า ล้านนาไทย… ใครอย่าเสือกมายัดเยียด)    …ฟังเพลงของอ้ายจรัลฯ   ถ้าพูดแบบจิ๊กโก๋ปากซอยที่ไม่ตีหัวใครเข้าบ้าน … เป็น นักเลง มิใช่ อันธพาล ก้อแบบว่า… ฮาเป๋นตั๋วต๋นของฮานี้แหละ คิงอย่ามาบังอาจปกครองฮาเลยไอ้พวกไทยรัตนโกสินทร์… (ที่พูดนี้มิได้หมายความว่าเราไม่รักพี่น้องประชาชนภาคกลาง แต่เราไม่ IN กะพวกชนชั้นปกครองภาคกลางทุกยุค   สำหรับพี่น้องประชาชนภาคกลางเราเคารพ ไม่ว่าจะเป็น กวี นักคิด นักเขียน ศิลปิน นักวิชาการ (ที่ไม่ขายตัวขายจิตวิญญาณ) ครูอาจารย์ ฯลฯ ที่ช่วยเหลือเป็นกำลังใจให้พี่น้องประชาชน ทั่วทุกภาค ไม่ว่าจะเป็นพี่น้องชนเผ่า   พี่น้องปากมูน บ่อนอก   หินกรูด จะนะ (สงขลา) ฯลฯ เช่นเดียวกับที่เราด่าชนชั้นปกครองจักรวรรดินิยมอเมริกา อังกฤษ   ฝรั่งเศส ฯลฯ ที่รุกรานครอบงำไปทั่ว ฯลฯ   เราไม่เคยด่าว่าพี่น้องประชาชน อเมริกัน อังกฤษ ฝรั่งเศส หรือ ฯลฯ เพราะพวกเราคือเพื่อนมนุษยชาติร่วมโลกแผ่นดินร่วมเอกภพจักรวาลเดียวกัน !

- - -  “อย่ากลับคืนคำให้เธอย้ำสัญญา       อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป

ให้เธอหมายมั่นคงแล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร   เดินทางไปอย่าหวั่นไหวใครกางกั้น …  
มีดวงตะวันเป็นแสงสีทอง กระจ่างครรลอง ให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์

เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญสู้ไม่หวั่น     คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้เธอ

 …   บนทางเดินที่มีขวากหนาม ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน

- - - จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน     จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน คอยอวยพรให้เธอสมหวังดังได้
… นิรันดร์ ”
 

 

(บทเพลง “รางวัล แด่คนช่างฝัน ”)
 
 
… เพลงนี้ว่ากันว่า อ้ายจรัล  มโนเพ็ชร แต่งขี้นเพื่อเตือนนักอุดมการณ์รุ่น 14 ตุลาฯ 2516 และคนที่เข้าป่าหลังเหตุการณ์ 6 ตุลาคม มหาโหด 2519 ที่มีการปราบเข่นฆ่านักเรียน นิสิต นักศึกษา ประชาชน และผู้รักความเป็นธรรม ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และท้องสนามหลวงสนามราษฏร์ …  ให้ไม่ลืมอุดมการณ์ แต่ตอนนี้มีหลายคนที่เปลี่ยนสีแปรธาตุไปแล้ว เมื่อเข้าสู่วงการการเมืองน้ำเน่า (พูดเช่นนี้กรุณาอย่าพิโรธวาทังกันเน้อ)
 
บทเพลงส่วนมากของอ้ายจรัลฯ ล้วนตอกย้ำให้เราผงาด ยืนหยัดมั่น ในความเป็นประเทศล้านนาอิสระ
 
แน่นอน เราเองก็มีทั้งความโลภ โกรธ หลง ฯลฯ บ้าง เพราะเราอยู่ในโลกแห่งโลกียะ มิใช่อยู่ในโลกแห่งโลกุตตระที่จะบรรลุธรรม … แม้แต่พระเณรที่เอาผ้าเหลืองห่มกายหลายองค์ แม้กระทั่งเจ้าอาละวาด เจ้ากูบางองค์ ฯลฯ  ก็ยังมีความโลภ โกรธ หลง ฯลฯ ยังอยู่ในโลกแห่งโลกียะอยู่ สังเกตดูได้โดยทั่วไป  ดังเช่นมหาเถระสมาคมบางราย (พูดเช่นนี้อย่าโกรธเน้อ พระคุณทั่น)

อ้ายจรัลฯ และเราๆ ก็มิอาจหลุดพ้นจากโลกโลกียะ นี้ได้ (เพียงแต่เราพึงเตือนสติตัวเองบ่อยๆ และพยายามมีสติมีจิตเมตตา แผ่ เมตตา
… แต่อ้ายจรัลฯ ได้กลับคืนสู่อ้อมอกอันอบอุ่นของแม่พระธรรมชาติแล้ว   อ้ายจรัลฯ จึงหลุดพ้นแล้ว! … ) 
 
 “   อ้ายคนจนจึงต้องทนปั่นรถถีบ   จะไปจีบอี่น้องคนงาม   พอไปถึงอ้ายก่ฝั่งเอิ้นถาม    อี่น้องคนงามกิ๋นข้าวแลงแล้วกา   …   พอดีก่มีรถยามาฮ่า ร้อยสาวห้าก๋ายหน้าอ้ายไป        พอได้ยินอี่น้องก่ฝั่งลุกขี้นต๋ามไฟ       แล้วเอิ้นออกไป…. อ้ายเสื้อลายไปไหนมาเจ้า ฯลฯ ”
 
เพลงนี้ ก่ม่วนขนาด เน้อ สมัยก่อนไผมีรถมอร์เตอร์ไซด์ก็โก้ขนาด วัยรุ่นรุ่นฉันมีแต่ขี่รถถีบ แต่ถ้าเป็นรถถีบยี่ห้อราเล่ห์ละก้อ ถือว่าโก้ขนาด คร๊าบ ฉันเป็นคนจนบ่มีกะตังค์ ซื้อรถเครื่อง ส่วนมากก็ขี่รถถีบไปโรงเรียนกัน ห่อข้าวไปกินอาหารกลางวัน นั่งล้อมวงกินกันที่โต๊ะเรียน สนุก ลำอร่อย ม่วนขนาด … เวลาจีบสาว ก็ขี่รถถีบ ไล่จีบสาว   ปั่นเข้าไปเทียบข้างเลย สุดแสนจะมานซ์ คาธอลิค เจ้า อิ อิ 
 
… “ อุ๊ยคำ อุ๊ยคำคนแก่ ท่าทางใจ๋ดี เป๋นดีเอ็นดูล้ำ  ฯลฯ เพลง   Ballad … พื้นบ้านนี้ก็สุดยอด บะก้วยเต็ด เจ้า…   หากกิ๊ดเติงอาอ้ายจรัลฯ ก็เอาเพลงอ้ายมาเปิดฟังเล๊ย
 
… ศิลปินพื้นล้านประเทศล้านนาอิสระ “ จรัล   มโนเพ็ขร 
ยังคงดำรงอยู่ในดวงใจเรา… ในดวงใจคนล้านนาประเทศอิสระ ตราบนิรันดร์   @
 
(เนื่องในวาระครบรอบ 10 ปี การคืนสู่อ้อมอกอันอบอุ่นแห่งแม่พระธรรมชาติ ของอ้าย จรัล มโนเพ็ชร และหากอ้ายจรัลฯ ยังอยู่ อ้ายก็จะมีอายุครบห้ารอบ 60 ขวบ … วันที่ 3 กันยายน เดิอนหน้าใกล้จะถึงนี้ จะมีการจัดงานเล็กๆ รำลึกอ้ายจรัลฯ ณ ที่บ้านร้าน    “ สายหมอก  -   ดอกไม้ ”   หน้าศาลากลางใหม่ แม่ริม ไปถึงสามแยกศาลากลางก็ ยู เทินร์ เลี้ยวขวา แล้วเลี้ยวซ้าย ไปทางคอก(เรือนจำ) ประมาณ ซัก ห้าสิบเมตร ก็ถึงร้านทางซ้ายมือ ใครอยากไปรำลึกอ้ายจรัลฯ ก็ไปได้ อยากกินดื่มด่ำอะไรก็กรุณาพกติดตัวไปด้วย)
 
 

 

ความเห็น

Submitted by น้ำลัด on

ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ชื่นชอบและชื่นชมคุณจรัล
ในศิลปะการถ่ายทอดวิถีชีวิต ความคิด และความฝันสู่บทเพลง
บทเพลงแล้ว บทเพลงเล่า ที่กลั่นกรองออกมาจากอารมณ์ของศิลปิน
มันไม่เคยที่จะตายไปจากความทรงจำของผู้ฟังจำนวนมาก

แนวเพลงที่มีลักษณะเป็นบทกวีสะท้อนวิถีชีวิตของผู้คนแบบคุณจรัลนั้น น่าจะหาตัวยากอยู่
หลังจากการจากไปของคุณจรัล ดูเหมือนว่ายังไม่เห็นมีใครที่โดดเด่นในงานสืบสานเจตนารมณ์แนวนี้
เท่าที่เห็นจะเป็นแนวตลกเสียมาก หรือไม่ก็เป็นแนวลูกทุ่งธรรมดาๆที่มีให้ฟังกันทั่วไป

คุณจรัลเขามีวัตถุดิบที่แปรเปลี่ยนเป็นบทเพลงเยอะ
เขาเคยขึ้นไปเดินท่องบนดอยหลวงเชียงดาว
พร้อมกับรุ่นน้องๆเด็กๆที่เคยเรียนโรงเรียนเมตตาศึกษาด้วยกัน
ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีนิตยสารการท่องเที่ยวใดๆนำเสนอ
เขาเคยได้ไปเห็นไร่ฝิ่นอันตระการตาบนนั้น ที่มีคนถืออาวุธสงครามเฝ้าอยู่
และเขาก็ได้ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาเป็นบทเพลงได้อย่างงดงาม

ไม่ว่าวันนั้น วันนี้ หรือวันไหนๆ
บทเพลงของคุณจรัลก็ยังคงเบ่งบานในใจ
ของใครต่อใครมากมายต่อไปไม่รู้ลืมครับ

Submitted by น้ำลัด on

ประเทศล้านนาเป็นได้เพียงจินตนาการเท่านั้น
เช่นเดียวกับนิยายรักเจ้าหญิงเมืองเชียงตุง
เจ้าฟ้าเมืองแสนหวีที่มักปรากฏกันในละคนอะไรพวกนั้น

เพราะแต่เดิมเราอยู่กันอย่างหลวมๆในขตแดนที่ไม่ชัดเจน
แต่ละเมืองมักมีอิสระต่อกัน ผู้คนส่วนใหญ่มีจิตใจโอบอ้อมอารีย์
ไม่ก้าวร้าว ไม่ไปรุกรานแว่นแคว้นอื่นๆเหมือนพวกกองโจรใจทมิฬที่นิยมฆ่า

กว่าจะมีการประกาศเป็นประเทศที่มีเขตแดนชัดเจน
ล้านนาที่อาจจะไม่เคยรวมตัวกันเป็นรัฐใหญ่จริงๆจังๆมาก่อน
จึงตกอยู่ในอาณาเขตของประเทศอื่นเสียแล้วโดยไม่ได้ตั้งตัว

ตอนนั้นถ้าไม่ตกเป็นของอาณาจักรรัตนโกสินทร์
ก็อาจตกอยู่ภายใต้อาณัติของกรุงย่างกุ้ง หรือกรุงเวียงจันทน์

แต่ว่าตอนนั้นกรุงเวียงจันทน์อ่อนแอปวกเปียก
กรุงย่างกุ้งก็อ่วมจากการรุกรานของอังกฤษ
ล้านนาเลยตกอยู่กับกรุงรัตนโกสินทร์ที่กำลังเข้มแข็งและบ้าเลือด

และทุกวันนี้กรุงรัตนโกสินทร์ ที่ดูจะเจริญทางเศรษฐกิจได้ดีระดับหนึ่ง
แต่ก็ยังเต็มไปด้วยคนบ้าเลือดและนิยมฆ่ากันอยู่ ก็เชิญฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งเลยครับ

มันอาจเป็นความรู้สึกลึกๆของคนลุ่มน้ำเจ้าพระยา
ที่รู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่มีคนจากประเทศล้านนาไปเป็นนายก
อย่างคุณณรงค์ วงศ์วรรณก็ถูกฆ่าทางการเมืองตั้งแต่ยังไม่ทันเป็นนายก
คุณทักษิณนี้ถูกฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จับวิญญาณถ่วงน้ำแล้วก็ยังไม่หนำใจ

แต่ผีคุณทักษิณนี่ก็เฮี้ยนซะจริงๆ ยังมีอิทธิฤทธิ์ทำให้น้องสาวเป็นนายกได้อีก
นี่อาจทำให้คนเก่าคนแก่แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ต้องปวดกระดองใจไปไม่รู้กี่คน
แล้วก็ต้องนั่งทำสมาธิรักษาอาการธาตุไฟแตกซ่านของตนเอง
รอวันชำระแค้นกันอีกหลายระลอกแน่ๆท่ามกลางคำพูดแห่งการปรองดอง

Submitted by ืแสงดาว ศรัทธามั่น on

ยินดีเจ้า กวินพร ขอบคุณ ตามสบายเลย จะมีข้อเขียนของอ้าย ถนอม ไชยวงษแก้ว(เขียนไปแล้ว) และของปี่ยาย เพร จารุอีก ฮักษาสุจถาพเจ้า

Submitted by กูเองแหละ on

อ้ายก็ยังไปไม่ไกลกับมายาคติเรื่อง "ประเทศ" "ชาติ" "รัฐชาติ" ก็ยังไม่ต่างอะไรกับรัฐอื่นนะแหละ เจียงใหม่ ว่ากั๋นตามประวัติศาสตร์ คือเมืองใหม่ที่พ่อนานทิพช้างย้ายมาเพื่อให้พ้นอำนาจพม่าจากเจียงฮาย ป๋อนานทิพช้างจากไพร่ ก็โดนกกระแสโลกาธิปไตย์ (ความเป็นใหญ่แห่งโลก) ที่นิยมอยู่ขณะนั้น ให้ตั้งราชวงศ์ พ่อนานทิพช้างจากไพร่ ก็ยกสถานภาพสู่เจ้าราชา ไม่มีใครผิดหรอกอ้าย แต่มันเป้นไปตามเงื่อนไขทางสังคมในขณะนั้น

เมืองเจียงใหม่ ด้วยภูมิศาสตร์ แล้วเป็นเต็มไปด้วยม่อน เต็มไปด้วยดอย ดอยเล็กดอยน้อย ไม่มีนครรัฐใดเลยที่อยู่ในเขตดงดอยจะประสบความสำเร็จจนเป็นรัฐชาติ เจียงใหม่ เจียงตุง เจียงฮุ้ง เมืองของคนเมืองอยู่ในสะภาพเดียวกันหมด ไม่ขึ้นคนไท ก็ขึ้นพม่า ไม่ขึ้นพม่า ก็ขึ้นจีน เปอเลอะเปอเต๋อ ไปเยอะแยะ

แต่ขึ้นอยู่ด้วยกันกับปี้น้องสายเดียวกัน คือคนไทละดีที่สุด อย่างน้อยก็คุยกันภาษาเกือบเหมือนกัน ว่ากันตามคำเล่าลือประวัติศาสตร์แล้ว ราชวงศ์อยุธยาที่ชื่อว่า ราชวงศ์พระฮ่วง(ร่วง)หรือสุขโขทัยนั้น มีการกล่าวถึงว่าสืบสาแหรกกันมาแต่ปู้นนนนน ป้อขุนรามคำแหง ปู้ขุนรามคำแหงก็ว่าสืบสายมาแต่ป้อขุนศรีอินทราทิต ภป้อขุนศรีฯ ก็ว่ากันว่า อาจจะมาจากสกุลของป้อขุนเมงฮาย สายเมืองเหนือนั้นแหละ

อย่าไปซีเรียสกับเส้นแบ่งของมายาคติคำว่าชาติเลยอ้ายแสงดาว ความจริงแล้ว มันบ่ะมีจริง

Submitted by ถนอม ไชยวงษ์แก้ว on

กูเองแหละ ผมมาอ่านประวัติศาสตร์ล้านนาฉบับสมบูรณ์ ของ อ.สรัสวดี ผมเห็นด้วยมันเป็นไปไม่ได้ที่ล้านนาจะเป็นรัฐชาติ ด้วยเหตุผลทางภูมิศาสตร์อย่างที่คุณว่า เพียงแค่สมัยพระเจ้ากาวิรส ที่ขึ้นกับ ร.4 เมื่อพวกมิชชันนารีเข้ามา และพูดถึงรถไฟ ท่านยังไม่เชื่อว่าสิ่งนี้มีจริง (ท่านไม่รู้เพราะอยู่ในดินแดนที่ถูกตัดขาดจากอารยธรรมภายนอก) ความจริงเรื่องนี้ อ้ายแสงดาวน่าจะเปลี่ยนมาตั้งคำถามว่า ระหว่างการตกเป็นประเทศราชของสยาม กับของพม่า อย่างไหนจะโชคร้ายน้อยกว่ากัน ถ้าว่างอยากเชิญชวนคูณอภิ...เอ๊ยคุณ กูเองแหละ มาร่วมงานครบรอบ 10 ปีจรัล ทื่ร้านสายหมอกกับดอกไม้ในวันที่ 3 กันยา มะรืนนี้ เพื่อรับฟังสอง ดร.ทางโบราณคดี และมานุษยวิทยา พูดถึงเรื่องมิดะ เผื่อบางทีคุณอาจจะโชคดีได้พบคนที่ชื่อว่า มึงเองหรือ ในงานนี้ สวัสดีครับ.

Submitted by กูเองแหละ on

อยากเจอกะมิดะมากว่าคับ มีเรื่องอยากจะสนธนาเชิงปฏิบัติการร่วมกับมิดะ

Submitted by ถนอม ไชยวงษ์แก้ว on

กูเองแหละ น่าใจเย็นๆ อย่าลืมเอากีตาร์มาด้วย ส่วนเชิงปฏิบัติมันเป็นเป็นเรื่องวัฒนธรรมของเขาที่เราต้องเคารพเขาครับ (ถ้ามีจริง) มันเป็นเรื่องของชนเผ่าเขา ที่ต้องการสืบทอดชนเผ่ามิให้สูญสลาย เหมือนการแต่งงานระหว่างชนชั้นบางชนชั้นที่วนเวียนสืบพันธ์ุอยู่แต่พวกพี่น้องตระกูลเดียวกัน เพื่อรักษาสังคม ผลประโยชน์ และอำนาจของตัวเองเอาไว้ โดยมิยอมให้สายพันธุ็อื่นมาสืบพันธุ์ แต่ก็เป็นผลร้ายเพราะผิดหลักของธรรมชาติ ทำให้ทายาทอ่อนแอและบ้าบอ ซึ่งเป็นกฎเกณฑ์อันเด็ดขาดของธรรมชาติแบบที่ ชาลส์ ดาร์วินด ค้นพบและแสดงสัจธรรมของธรรมชาติเอาไว้

ผมอยากฟังคุณเล่นกีตาร์และร้องเพลงตามสไตล์แบบทุบหัวคน แบบทุบหัวท่านมหา...มากกว่า มิดะนี่ เราต้องเคารพและยกย่องเธอนะครับ ผมว่าคุณจรัลเข้าใจดี แต่ถ้าคุณคิดแบบที่คุณคิด...คุณต้องตายและเกิดใหม่และอยู่ในภาชนะทางวัฒนธรรมของเขาในยุคนั้น (ถ้าเป็นไปได้ผมก็จะขอตายไปอยู่ร่วมกับวัฒนธรรมแบบมนุษย์นิยมนี้ด้วย นั่นคือไม่ต้องเสี่ยงไปเรียนรู้จากเอดส์และซ่อง) จึงจะชอบธรรมและงดงาม เฮ้อ คุยกับคนที่ร้อนวิชาและแรงนี่ เหนื่อยจังเลย

มาเล่นกีตาร์และร้องเพื่อให้ชีวิตหลุดพ้นจากความเป็นมนุษย์แบบทวิลักษณ์ซำ้ๆซากๆ เพื่อเป็นอรหันต์กันสักชั่วโมงสองชั่วโมง แล้วกินเหล้ากันให้แหลกลาญกันจะประเสริฐกว่า ฮา อ้อเมื่อกี้ ลี้คิมฮวงแห่งฤทธิืมีดสั้น เขามากระซิบบอกผมว่า ผมกำลังเข้าถึง สุดยอดของวิชาบู๊ นั่นคือไม่มีกระบวนท่าใดๆในการต่อสู้ แต่ก็สามารถสยบพวกมารร้ายและโฉมสะคราญได้ เพียงแค่ยกแก้วขึ้นดื่ม มีดบินก็ปักอกไอ้พวกสารเลวนั่นแล้ว แต่ผมไม่สนใจความยอดเยี่ยมในเรื่องเชยๆแบบนี้ ผมอยากรวยมากกว่า เพราะนั้งอยู่เฉยๆ ก็มีคนมาขอยอมแพ้ และขอร่วมงานที่ไม่มีอุดมการณ์ห่าเหวใดๆด้วย (ฮา) น่ายังไงๆก็ออกจากการบำเพ็ญตบะมารีแลกซ์กันมั่ง การพยายามรักษาศีลของตัวเองทุกข้ออย่างเคร่งครัด มันเป็นความเศร้าที่น่าเบื่อ คนดีๆชิบหายอย่างเรา (ฮา) ไม่ควรเป็นเหยื่อการบูชาความคิดของตัวเองแบบมิชิม่า หรือ ชาติวุฒิที่ยังหนุ่มแน่นและน่าเสียดาย สวัสดี

Submitted by ถนอม ไชยวงษ์แก้ว on

ขออภัยต่อประโยคที่เขียนว่า มีดบินก็ปักอกไอ้พวกสารเลวนั่นแล้ว ประโยคถัดมาที่ตกไปคือ และโฉมสะคราญก็แห่กันมาแย่งชิงกันซบอกเหี่ยวๆของเขา (ฮา)

Submitted by ถนอม ไชยวงษ์แก้ว on

และ "หรือชาติวุฒิที่ยังหนุ่มแน่นและน่าเสียดาย" ถัดจากประโยคนี้ที่คิดได้ตอนหลัง คือ "เพราะยังไม่ทันได้เรียนรู้ความเป็นอนิจจังของชีวิต ที่เป็นสัจธรรมที่เขาควรยึดกุมเอาไว้"

Submitted by โสมคาน on

อ้ายน้ำลัด ... อ้ายกูเองแหละ และอ้ายถนอม คับ... อ้ายก็คิดแบบนี้ บางทีที่บอกว่าเป็นเมืองขึ้นของรัตนโกสินทร์ หรือเป็นเมืองขึ้นของพม่าทำนองอะไรจะดีกว่า ... อ้ายไม่เอาทั้งสองคับ ในโลกแห่งอุดมคติ และจินตนาการ มนุษย์ต้องมีอยู่คับมิฉะนั้นเราก็จะเลื่อนลอย ปล่อยให้มันเป็นไปโดยที่ไร้จิตวิญญาณ และจำนน ส่วนมันจะเป็นจริงหรือไม่เป็นจริงก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เพียงขอให้เราอย่ายอมจำนน ที่พูดนี้อ้ายมิได้หมายความว่าอ้ายหนอม... อ้ายน้ำลัด ... อ้ายกูเองแหละ ยอมจำนน นะเจ้า

Submitted by มิลเมตร on

ใจจริงอยากให้เจียงใหม่อยู่ในเครือจักภพครับ คงพัฒนาไปกว่านี้มาก ไม่กินลาบดิบ ปลาร้าเป็นพยาธิน่ะครับ

Submitted by กูเองแหละ on

จินตนาการ คือการปฏิบัติการทางความคิด ที่ค่อนข้างจะออกแนวลมแล้ง ๆ นะครับ ยิ่งจินตนาการเรื่องรัฐชาติด้วยแล้วก่อให้เกิดปัญหาขึ้นมามาก หากไม่หยุดไว้ด้วยสัจจะ นักจิตนาการที่ยิ่งใหญ่ในเรื่องรัฐชาตินี้ก็ได้แก่
อแล็กซานเดอร์ แห่งมาเซโดเนีย พระเจ้าไซรัสมหาราชแห่งเปอร์เซีย เจงกิสข่านมองโกล จูเลียสซีซาร์แห่งโรมัน เรื่อยมาจนกระทั่ง นโปเลียน โบนาเปส และอดอฟ ฮิตเลอร์

เรื่องรัฐชาตินี้มันเป็นมายาคติที่ไม่มีจริง จิตนาการก็ควรอยู่ในกรอบของสัจจะธรรม ที่เป็นจริงๆ ตามภาวะวิสัยของธรรมชาติด้วย

เช่น เมืองเหนือล้านนานี้นะ มันน่าจะเป็นนครรัฐชนิดที่ว่าเป็น StateLess society มากกว่าการเป็น Nation State อะครับ เพื่อส่งเสริมจินตนาการในทางที่เป็นมงคลสำหรับบุคคลอื่นต่อไป

Submitted by ืแสงดาว ศรัทธามั่น on

เอออ้ายขอสูมาทุกคนตวย โดยเฉพาะอ้ายโสมคาน อ้ายดันไปเอาชื่ออ้ายโสมคานมาไว้ในโพสต์ที่ตอบพี่น้องได้จาใด คงตาลายคับ ขอแก้ เป็นชื่ออ้ายแสงดาวศรัทธามั่น คับมิใช่โสมคาน โปรดทราบตามนี้ด้วยและขอสูมาอีกที จักปรับอ้ายเป็น wine ก้อด๊าย hi hi

Submitted by ถนอม ไชยวงษ์แก้ว on

กูเองแหละ มิลลิเมตร โสมคาน ว่ากันตามสบายนะครับ เรื่องคิดการใหญ่โตเช่นนี้ ผมขอเป็นผู้รับฟังดีกว่า ตอนนี้ผมสนใจการเมืองที่เข้มข้น ที่ว่ากันว่า ฝ่ายค้านก็คอยแต่จะหาเหตูโค่นล้มรัฐบาลให้จงได้ และฝ่ายรัฐบาลก็ระดมคนเสื้อแดงระดับแกนนำแทบทุกคนเข้ามารับตำแหน่ง ประมาณว่าผนึกกำลังเตรียมรับมือฝ่ายค้านอย่างแข็งขัน ท่ามกลางเสียงวิพ่กษ์วิจารณ์สองกระแส กระแสหนึ่งมองดูว่าน่าเกลียด กระแสหนึ่งบอกว่ามันต้องเป็นเช่นนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่าเมื่อศัตรูต้องการจะทำลายเรา เราก็ต้องระดมพวกของเรามาเป็นกองทัพเตรียมรับมือ คุณคิดว่าความคิดเห็นกระแสใดเป็นความคิดที่ถูกต้อง

และคอลัมนิสต์การเมืองฉบับหนึ่ง รำพึงรำพันว่า คุณทักษิณ ลงทุนต่อสู้ทางการเมืองครั้งนี้ราคาแพงมาก ถึงแม้พรรคเพื่อไทยจะได้รับชัยชนะการเลือกตั้ง แต่ก็เอาน้องสาวมาอยู่ ณ ท่ามกลางเขี้ยวเล็บที่น่าสะพรึงกลัวของพวกเสือ สิงห็ กระทิง แรด ไม่รู้ว่าคุณยิ่งลักษณ์จะเผชิญกับภัยเหล่านี้ไปได้นานเท่าไหร่ ขอบคุณครับ

Submitted by น้ำลัด on

คุณทักษิณอาจจะมีตาทิพย์...
มองเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งมีผู้หญิงนำอยู่หรือเปล่า?
...ก็เลยเอาผู้หญิงมาสู้กับผู้หญิงไงครับ

เราๆท่านๆมองไม่เห็นกันหรอกครับ...ไม่มีตาทิพย์
ผมขอเวลาไปทำสมาธิจำศีลสักสองสามร้อยปี...เผื่อจะมีตาทิพย์กะเขามั่ง...แฮ่ๆ

Submitted by โสมคาน on

เริ่มเพลงม่วน ชวนฝัน รัญจวนหา
ถึงจรัล ล่วงลา ไม่ลับหนี
ล้วนบทเพลง พื้นบ้าน ล้านนามี
เสียงดนตรี ผ่านกีต้าร์ สง่างาม

ทั่วทุกแคว้น แดนเขต ประเทศนี้
เริ่มพาที คำเมือง เริ่มคำถาม
เช่นซึงตึง เป็นจะใด ได้รู้ความ
เพียงร้องตาม รู้ฉลาด บาทไม่เต็ม

ถึงประเทศ ล้านนา ว่าไปเถอะ
ใครทิ่มแทง ช่างเหอะ แค่ปลายเข็ม
ขอเข้มแข็ง เช่นเกลือ รักความเค็ม
เพลงเติมเต็ม ฝันนี้ มีรางวัล

วัฒนธรรม ชนเผ่า เกลามากล่อม
บ้างมิยอม ยกมิดะ ว่าเสกสรร
แต้มเติมแต่ง เล่าต่อ ล้อเล่นกัน
ลองตีกัน แม้รันทด ด้วยบทเพลง

ในห้วงคำนึงขบถโรม๊านซ์ ::: เสียงประชาชน

 

{ (  กลอนลูกทุ่งกรุงไท    )  }
@ “ประชาธิปไตย “  ก็คือ  “ ประชาธิปไตย “
“ ประชาชน “ เรา  ต้องเป็นใหญ่ ในชีวิต
“เผด็จการ” ที่เป็น “ธรรม” หรือ  หรือ พึงอย่าคิด
ขำ… ขรรรม … ล้วนดัดจริต อำมหิต มิผ่องอำไพ