3 กันยายน 2551...
คือ วาระอีกวาระ - การละจาก เขาผู้ฝากงานบรรเจิดอันเลิศล้ำ
ไว้แด่โลกได้กำหนดได้จดจำ ด้วยลำนำ คีตกานท์ - แห่งล้านนา
ซึ่งยังส่ง - เสียงเจื้อยแจ้ว ยังแว่วหวาน ยังเบิกบาน ทระนง ทรงคุณค่าจากสายน้ำ ถึง แววดาวพราวนภา จากขอบฟ้า ถึง ขอบฝัน ทุกวันคืน
ราวกับว่า เขายังอยู่ ยังกู่ก้อง ยังร่ำร้อง สื่อดวงมาน อันหวานชื่น
ยังประคอง ซึง กีตาร์ มาหยัดยืน มาหยิบยื่น บรรเลง เพลงพิไล
“อย่า กลับคืนคำ เมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจา เมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไป อย่าหวั่นไหวใครกางกั้น”
ยังคงเป็นพลังใจให้เรากล้า ยังคงท้าทาย นักสู้ ผู้บุกบั่น
ยังคงเป็นบทเพลงแห่งรางวัล คนช่างฝัน สู่ สีทอง ของรวี
คือ อีกครั้ง แห่งวาระ รำลึกถึง เขาผู้ซึ่งแตกดับและลับลี้
จรัล มโนเพ็ชร คีตกวี ชีวิตสั้น - ศิลปะยืนยาว.
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่
ความเห็น
วันเวลาผ
วันเวลาผ่าน....ชีวิตก็ผ่านไป....ที่เหลือก็คือคุณงามความดีเท่านั้น.....
อ้ายหนอม
อ้ายหนอมครับ ผมขอกวีบทนี้ไปลงโปรไฟล์ hi5 ของผมนะครับ
ด้วยความเคารพ รัก และ คิดถึง อ้ายจรัล ครับ
ผมพยายามเขียนกลอนแปดผ้องบ่แปดหลาย แต่มันบ่งามครับ
ขอบคุณครับ
อ้ายหนอม.
อ้ายหนอม....ผมเอาบทกลอนตี้เกยเขียนไว้ปี๋ตี้อ้ายจรัล เปิ้นเสียใหม่ๆมาฮอมเน่อ..ลองผ่อ/
"อาลัย...อ้ายจรัล มโนเพ็ชร...เป๋นบทกลอน"
ซาวปี๋ก่อน...ย้อนไป...ในอดีต
ยังหวลคิด...นึกถึง...กึ๊ดเติงหา
อ้ายจรัล...ศิลปิน...คนล้านนา
สร้างศรัทธา...ฮื้อคนเมือง...เลื่องลือนาม
ฟังโฟล์คซอง...ฟังตี้ไหน...ใผ๋บะเหมือน
เสียงเอื้อนๆ...เจ้ยแจ้ว...นั้นแผ่วหวาน
ฟังเสนาะ...เสียงเพราะเพราะ...เป๋นต๋ำนาน
ตี้กล่าวขาน...กั๋นมาเมิน...เจินท่านฟัง
"ปี้สาวครับ"...ฮับฟัง...เมื่อครั้งก่อน
ก่นึกย้อน...เป๋นบ่าวแผ่ว...เกยแอ่วหา
"เพลงอุ้ยคำ"...เป๋นต๋ำนาน...ก่อนเมินมา
"น้อยใจ๋ยา" ...นั้นก่ม่วน...จวนฮื้อฟัง
"เพลงมิดะ"...เปิ้นก่สอน...หละอ่อนหน้อย
อยู่บนดอย...ฮื้อเฮียนฮู้...ก๋านสู่สม
"ล่องแม่ปิง"...เปิ้นก่สอน...สาวสังคม
บ่ฮื้อตรม...เหมือนเครือฟ้า...น่าคิดดู
"ฟ้าใสใส"...ใผ๋ได้ฟัง...หวลยั้งคิด
ในชีวิต...จากบ้านมา...ห๋าเยี๊ยะก๋าน
"ลุงต๋าคำ"...เปิ้นก่เล่า...เป๋นต๋ำนาน
ฮ้องขับขาน...นานมาแล้ว...ลองแอ่วฟัง
(ยังบ่จบเตื้อ...มีต่อตังลุ่มแห๋มเน่อครับ)
แมงก๋ำปุ๊
"สาวมอเตอ
"สาวมอเตอร์ไซด์"...เปิ้นก่ฮิต...ติดอั๋นดับ
ใผ๋ได้ขับ...สาวก่หุม...มารุมต๋อม
"สาวเจียงใหม่"...ใผ๋ได้ยิน...ก่ต้องยอม
"เพลงหม้อฮ่อม"...ผลิตผล...คนล้านนา
เขียนมานัก...ก่ชักเหนื่อย...และเมื่อยล้า
ดูเวลา...นาฬิก๋า...ห้าทุ่มป๋าย
ผลงานเปิ้น...มีแห๋มนัก...ชักต๋าลาย
สาธยาย...ยังบะหม๊ด...เลยอดฟัง
ขอสรุป...บทกลอนนี้...ต๊ะอี้ก่อน
จะขอนอน...ก่อนแล้ว...น้องแก้วจ๋า
ไว้วันหลัง...จะแต่งเพิ่ม...เติมเวลา
โอกาสหน้า...ป๊ะกั๋นใหม่...บ๊ายบายเอย.../
แมงก๋ำปุ๊งคำ...ลายข่อยหย่อย/
เขียนเมื่อ 10/10/2001
...................................................................................................................
แล้วจะเขียนมาเพิ่มเวยๆนี้เน่อ...ครบรอบ 7 ปี๋แล้วเน๊าะ...เวยขะหนาด/
แมงก๋ำปุ
แมงก๋ำปุ้งดำ
ผมขอเป๋นเพื่อนคุณได้ก่อ
ชอบจริงๆๆๆๆๆๆๆ
มาฝางเมื่อใดบอก
เต็มที่.........จวนอ้ายแสงดาวมาตวย
ซำบายดี
สวัสดีคร
สวัสดีครับ อ้ายพ่วงครับ ได้ก่าครับ...ยิ๊นนนนดีนักๆครับ ตี้ได้ฮู้จักและเป๋นเพื่อนกับอ้ายพ่วงน่อ
ส่วนตั๋วผมแล้ว...กะเป๋นลูกศิษย์คนนึ่งห๋องอ้ายหนอม ตี้ได้ถ่ายทอดก๋านเล่นกีตาร์ และฮ้องเพลงแนวหวานๆฮื้อผมมาตั้งแต่เป๋นบ่าวแผ่วแล้ว เพราะผมกับอ้ายหนอม อยู่หมู่บ้านเดวกั๋น และก่เป๋นอาจ๋านผมคนนึ่งตี้ได้ถ่ายทอดอารมณ์ศิลปะ ก๋านฮ้อง ก๋านอ่าน...และก่ก๋านเขียน ฮื้อ
ผมมา ปัจจุบัน...ผมไปอยู่เมืองกอกฟ้าอมรปุ๊น ซาวกว่าปี๋ล่ะ แต่บทเพลงตี้อ้ายหนอมได้ถ่าย
ทอดฮื้อผมฟังตั้งแต่เมื่อเป๋นบ่าวแผ่ว ก่ยังดังก้องอยู่ในความทรงจ๋ำห๋องผมอยู่นาครับ และอา
จ๋านผมแห๋มคนนึ่งตี้ลืมบ่ได้ ก่คือ...อาจ๋าน " จรัล มโนเพ็ชร " ซึ่งโดยส่วนตั๋วแล้ว อ้ายจรัลเปิ้น
เป๋นเปื้อนกับอาของผม เกยเล่นดนตรีตวยกั๋นมาสมัยตี้เปิ้นเป๋นวัยรุ่นนา และก่มาตี้บ้านผมหลาย
เตื้อเหมือนกั๋น ตั้งแต่ยังบ่ดังเตื้อ และก่ได้มาถ่ายทอด...สอนวิธีก๋านเล่นกีตาร์ ก๋านเก๋ากีตาร์
(บ่ฮู้ว่ากีตาร์มันคันตั๊ดใดเน๊าะ) และฮ้องเพลงโฟล์คซองกำเมือง สมัยนั้น เพลงโฟล์คซองกำเมืองกะลังดังครับ ดังปอๆกับเพลงห๋องวงสตริง "ชาตรี" เลยครับ ละก่ห๋องคุณชัยรัตน์ เทียบเทียมกะดัง /
ขอต่อแห๋
ขอต่อแห๋มน่อยเน่อ...กะลังโม้ได้ตี้/ แห่ะๆๆ.... สมัยนั้นนา...วัยรุ่นถ้าใผ๋บะเล่นกีตาร์...หรือเล่น
กีตาร์บะเป๋น...เชยหล่ะเบิด...สาวก่บ่หุม สาวจะหุมสองอย่างคือ...คนเล่นกีตาร์เป๋น..และคนตี้มี
"เอ็นตาโร่" กะคือรถเครื่องวิบาก ผมกีตาร์ก่บะหมี..มีก๊ารถสะแกรมเบิ้ลเก่าๆอยู่กันนึ่ง...ก่เลย
อยากเล่นกีตาร์เป๋น ก่ไปเซาะยืมห๋องเปื้อนมาเล่น...ต้องซื้อสายมาเปลี่ยนฮื้อเปิ้นตวย กว่าจะได้
เล่นก่หมดไปหลาย.. เล่นได้ซักคอร์ดสองคอร์ด เปื้อนก่มาตวยคืนไปล่ะ...เอ้อววว...ฮานิบ่าเฮ้ย
น่อ... กะเลยเขียนจดหมายไปถามอาตี้ผะยาว(พะเยาว์) ว่ามีกีตาร์ก่ อาบอกว่ามีแต่เป๋นของ
เปื้อนฮื้อไว้ กะคือของอ้ายจรัล มโนเพ็ชร นั่นแหละครับ...ผมก่ป๊กผ้าใส่กระเป๋านั่งรถทัวร์ตี้
หล่ายหน้า(ศรีประกาศ)..นั่งไปหละปูน..ผ๊ดลำปาง...ว๊กไปตังงาว...แล้วก่ไปถึงผะยาว..เอาต๋อน
บ่ายแก่ๆ..สมัยนั้นนั่งรถกั๋นเกิ่งค่อนวัน...กว่าจะได้กีต้าร์มาต้องไปจ้วยอาเลี้ยงหมูอยู่หลายวัน
ปัจจุบันนี้...กีตาร์ตั๋วนั้น..ก่ยังอยู่กับผม..เล่นได้อยู่เสียงยังดี...และก่เป๋นกีตาร์ตี้ฝึกเปื้อนผมแห๋ม
หลายคนฮื้อได้เป๋นคนอารมณ์ศิลปิน...กั๋นจ๋นทุกวันนี้ครับ/
แมงก๋ำปุ๊ง
ผมชอบศิล
ผมชอบศิลปะ_ดนตรี
แต่
ชอบเอากีต้าร์มาเป๋นก๋อง..ฮา
ยามเมาเอาจ้อนเคาะถ้วยเคาะจาน
ไปโต้งก่อเอาแกลลอนน้ำนั่นแหละตีเป็นกลอง...ม่วนงัน
............
อ้ายหนอมสบายดีน้อครับ
งานเขียน
งานเขียน อ่านแล้วซาบซึ้งมากครับ กลอนสัมผัส ไพเราะ คมคาย ครับผม.
หวัดอ้าย
หวัดอ้ายถนอมเจ้า
ไพเราะมากอ้าย.....ชอบจริงๆ
นานแสนนานผ่านสายทางของการเวลา....
ตั้งแต่วันที่เจอที่บ้านทุ่งเสี้ยว.....
หวังว่าอ้ายคงสบายดีน๋ะครับ...
คุณนกเอี
คุณนกเอี้ยงนครเจดีย์ ผมเพิ่งกลับจากงานคุณจรัลที่ร้านสายหมอก มาเข้าเว็บวันนี้ ขอบคุณครับที่เข้ามาร่วมให้ความหมายแก่ชีวิต
คุณ VAGABOND ด้
คุณ VAGABOND ด้วยความยินดีครับ
ยินดีนัก
ยินดีนักๆสำหรับ กลอนฮอมงานงดงามจากแมงก่ำปุ้งดำ หวังว่าคงสบายดีนะครับ
ถนอมรัก เ
ถนอมรัก เดีอนเต็มดวง ขอบคุณอาจารย์ที่เข้ามาช่วยวิเคระห์วิจารณ์
คุณแสงพู
คุณแสงพูไช สวัสดีเช่นกันครับ วันเวลาผ่านไป บางครั้งรวดเร็วจนน่าใจหายนะครับ
สมัยลูกส
สมัยลูกสาวยังเป็นนิสิต มช.เคยพาขะเจ้าไปแอ่วสายหมอก-ดอกไม้
ลูกบอกว่าลุงจรัล มโนเพ็ชร เปิ่นเล่นวันพุทธ กับ วันเสาร์ แม่ใค่หันเปิ่นก็ไปกอย
ขะเจ๊าไปนั่ง ฟังเพลง "ดอกไม้ให้คุณ"
อ้ายจรัลเปิ่นก็ลงมาอู้ทักทาย ยังเดินเหินคล่องแคล่ว
บ่เมินก็ได้ข่าวเปิ่นเสียชีวิต แต่ร้านก็ยังอยู่แต่บ่คึกคักเหมือนสมัยก่อน ๆ
ลูกพาไปกับเพื่อน ๆนศ.เป็นหมู่ (ขะเจ้ายังได้ตั๊กอ้ายหนอม อ้ายหนอมเล่นดนตรีคนเดียว)
แม่นเจ้า เสียงเพลงนั้นยืนยาว ยืนยงและคงอยู่
แม้ชีวิตท่าน จรัล มโนเพ็ชร ได้คืนแก่หน้าดิน...
คุณ นิรนา
คุณ นิรนารี แม่นแล้วครับ ช่วงคุณ จรัล มาเล่นร้านคืกคักมาก ผมมีโอกาสได้เล่นเวทีที่ร้าน สายหมอกกับคุณ จรัล ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย เฮ้อ...เวลาเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป ผู้คนเปลี่ยนไป ชีวิตเปลี่ยนไป โชคดี...ที่เรายังมีความทรงจำดีๆมาทบทวนให้กันฟัง ขอบคุณครับ
อ้านหนอม
อ้านหนอม มีเพลงหลายก่อ
ขอเอามาเล่นน๊อยได้ก่อครับ
เอาไว้เล่นคนเดียวยามจิตว่างครับ
ตึงวันยังเป็นศิลปินเดี่ยว อยู่ เล่นคนเดียวฟังคนเดียว
ตั้งแต่อ้านหนอมหันกานเล่นกีต้าร์
มาถึงตึงวันนี้ ยังบ่เกยเล่นต่อหน้าคนหลายสักเตื้อครับ
แต่ก๊อ บ่ายั้งเล่น
กึดเติงเน้อ
กาน อ้ายเ
กาน อ้ายเลิกเล่นกีตาร์ ร้านอาหารได้สอง - สามปี หนังสือเพลงกระจัดกระจายหายไปตอนย้ายบ้าน เหลือแต่เพลงในสมองไม่กี่เพลง วิธืชัวร์ที่สุดเข้าไปร้าน ซีเอด ในห้างใกล้ๆบ้าน แผนกดนตรีของเขา มักจะมีหนังสือเพลงและคอร์ด แทบทุกยุคทุกประเภท หรือไม่ก็ร้านหนังสือเก่า ที่เราอาจจะพบ i.s.song เพื่อนเก่า ที่ทำให้เราตื่นเต้น เหมือนถูกล็อตเตอรี่
นึกถึงอด
นึกถึงอดีตเก่า ๆ .....ทำให้ใจหายครับ i.s.song hit....วันเก่า ๆ เวลาเก่า ๆ.....เวลาที่เหลืออยู่จะสร้างคุณงามความดีอะไรได้บ้างละครับ....ใครมีไอเดียดี ๆ รบกวนแนะนำกันหน่อยนะครับ จะได้ร่วมมือกันทำ.....ตามกำลัง....ขอให้มีความสุขความเจริญกันถ้วนหน้าครับ...
แวะมาเยี
แวะมาเยี่ยมแล้วเจ้า