พบความสงบงามแห่งทะเล

ครั้งหนึ่ง เราได้มีโอกาสไปเดินป่าชายเลน อันที่จริงเราก็เคยเข้าป่าชายเลยมาหลายรอบ แต่คราวนี้พิเศษกว่าคราวก่อน เพราะคราวนี้เราได้หลงป่าชายเลนด้วย นั่นทำให้เรารู้ว่า การหลงป่าชายเลนในช่วงเวลาที่น้ำกำลังขึ้นนั้นมันยากเย็นแสนเข็ญอย่างไร บางทีเหมือนว่าเราจับทิศทางถูกแล้ว แต่เมื่อเดินไปเรื่อยๆ เราก็ยังไม่พบทางออก ดูเหมือนโลกรอบตัวจะเหมือนกันหมด ต้นไม้แบบเดียวกัน ต้องปีนป่ายไปบนรากโกงกางที่มีรูปร่างแบบเดียวกันเหมือนกัน คราวนั้นกว่าเราจะหลุดออกมาได้ก็เล่นเอาเหน็ดเหนื่อยหนัก บางคนในคณะผู้หลงทางถึงกับร้องไห้ ยิ่งเป็นคนที่น้ำหนักตัวมากด้วยแล้วก็ยิ่งเพิ่มความยากลำบากเป็นหลายเท่านัก

จากเมื่อครั้งหรือหลายๆ ครั้งในชีวิตว่าก็อาจจะตั้งแต่ยังเยาว์ เมื่อได้มาเที่ยวทะเล ในฐานะคนภูเขา เราก็ตื่นเต้นที่ได้เห็นทะเล เล่นดำจนหนำใจ บางครั้งมาทะเลสามวัน นอกจากกินข้าวกับนอนเท่านั้นที่เราไม่ได้อยู่ในทะเล แม้บางคราวเจอคลื่นแรงก็ยังแช่กระโดดโลดเต้นอยู่ในนั้น นั่นยังไม่ต้องว่าถึงการว่ายน้ำ เคยมีคนว่าไว้ว่า ถ้าลูกทะเลหรือแถบถิ่นแม่น้ำจมน้ำตาย นั่นน่าจะเป็นเรื่องเสียชื่อ พอๆ กับที่ลูกภูเขาตกต้นไม้ ประมาณนั้น แต่ถ้าลูกภูเขาจมทะเล นั่นก็เป็นเรื่องอภัยได้ พอๆ กับลูกทะเลตกต้นไม้อย่างนั้น ว่ามาทั้งหมดเพื่อจะบอกว่า ความรู้สึกของเราแทบทุกครั้งที่มาทะเล คือ มันเหงา เสียงคลื่นซัดฝั่ง ทุกครั้งที่ได้ยินมันเหงาอย่างบอกไม่ถูก แม้เพลงที่พูดถึงชายทะเลก็ยังเหงา เราจึงบอกใครต่อใครเสมอว่า เราคงอยู่ทะเลไม่ได้กระมัง เพราะมันเหงาเกินไป

ไม่นานมานี้ เดินทางลงสู่หมู่บ้านแถบชายฝั่งทะเลอันดามัน แม้จะมีเวลาไม่มากนัก แต่ก็ยังพอมีเวลาได้ออกทะเลกับชาวประมง ซึ่งเป็นประมงชายฝั่ง วางอวนไม่กี่เส้น กับเรือหางยาวลำไม่ใหญ่นัก นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตกระมังที่เรารู้สึกถึงความสงบของทะเล ครั้งแรกที่เราพบว่า นอกจากความเหงาแล้ว มันยังมีความสงบงามอยู่ด้วย ว่าก็โดยเฉพาะเวลาเมื่อก่อนฟ้าสาง นั่งเรือออกทะเล พร้อมกับที่แสงอรุณกำลังทาบทาขอบฟ้าตะวันออก เสียงเครื่องยนต์ทำให้เราคุยกันไม่ได้มากนัก ผืนน้ำที่ต้องแสงประกายเรื่อเรือง งามนัก และเช้านั้นเองที่เรารู้สึกสงบอย่างยิ่ง และมันไม่ได้มีเพียงเช้าเท่านั้นที่เรารู้สึกสงบ เราอยู่ในทะเลถึงเกือบหกชั่วโมง ทั้งหมดนั้นคือเวลาแห่งความสงบยิ่งนัก เป็นครั้งแรกที่ค้นพบความสงบงามแห่งทะเล นั่นเป็นช่วงเวลาที่ดีไม่เบาเลย