Skip to main content

 

เมื่อคืนดูรายการเดอะ สตาร์ ปีหก หลังจากที่เป็นแฟนติดตามดูการแข่งขันมาตั้งแต่ปีที่สอง ชอบลุ้นเหมือนพนันกับตัวเองว่าใครจะได้และใครจะดัง ปีนี้เป็นปีที่หก นักร้องแต่ละคนหน้าตาดีเป็นส่วนใหญ่ เมื่อคืนมีแขกรับเชิญคือน้องแก้ม นักร้องที่ได้รับรางวัลชนะเลิศปีที่แล้ว เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับรางวัลนี้


เธอร้องเพลงดีมาก เสียงมีพลัง เธอใช้น้ำเสียงและการร้องเพลงของเธอเอาชนะมุมมองการตลาดที่เอารูปร่างหน้าตามานำการร้องเพลง  ปีที่แล้วรู้สึกดีที่เธอได้ เพราะลุ้นไปกับเธอว่าสาวใต้ตัวใหญ่ ผิวคล้ำคนนี้ เธอจะฝ่าด่านไปได้ไหม เธอร้องเพลงดีจริงๆ

 

เมื่อคืน เธอกลับมาเวทีนี้อีกครั้ง ด้วยเพลงของเธอ และก็เป็นธรรมเนียมที่กรรมการสามคนจะคอมเมนท์นักร้อง ทั้งสามคนชื่นชมน้องแก้มในฐานะนักร้อง ที่มีพลังเสียงยอดเยี่ยม และพวกเขาภาคภูมิใจในตัวเธอ โดยเฉพาะพี่ม้านั้นรู้สึกดีที่ให้รางวัลกับ อีดำ คนนี้ กรรมการผมขาวบอกว่า น้ำเสียงเธอทะลุรูปร่างหน้าตา และเธอเป็นไข่มุกดำที่มีค่าของท้องทะเล

 

จากนั้นพิธีกรบนเวทีชายหนุ่มสองคน ก็เริ่มปล่อยมุกความดำของน้องแก้ม เช่น ต้องแต่งหน้านาน (พูดแล้วหัวเราะ) และบรา บรา บรา ว่าด้วยความดำของน้องแก้มผสมกับความภาคภูมิใจในนักร้องเสียงดำ ๆ เอ๊ย ตัวดำ ๆ ขณะที่น้องแก้มซึ่งควรจะยิ่งใหญ่ในฐานะนักร้องที่ชนะด้วยความสามารถ ก็กล้อมแกล้มหัวเราะฮาความดำของตัวเองไปกับพิธีกรทั้งสอง

 

น่าสงสารน้องแก้มที่ต้องได้รับรางวัลบนเวทีที่ไม่ให้เกียรติตัวเองเช่นนี้ ท่ามกลางแสงอันเปล่งประกายที่พวกเขาสร้างขึ้นมา แล้วบอกว่าเป็นดวงดาว  แต่ยังไม่เปลี่ยนความคิดว่านั่นคือดวงดาว ไม่ใช่สะเก็ดอุกกาบาตเหมือนพวกเขา

 

ความอ้วน ความดำ ไม่ใช่สิ่งที่ควรนำมาพูดด้วยความขบขัน ในความเป็นนักร้องของน้องแก้มนั้น เธอใช้เสียงร้องเพลง เราใช้หูฟังเพลง แต่ประเทศนี้ให้สีผิว ใช้รูปร่าง หน้าตา ประกอบเสียงเพลง ทำให้เกิดมุมมองต่อนักร้องที่บิดเบี้ยว นักร้องต้องขาว ต้องเกาหลี ต้องผอม

หาก ก้านบัวบอกตื้นลึกชลธาร  มารยาทส่อสันดานชาติเชื้อ (โคลงโลกนิติ) แล้ว การที่รายการสร้างดาวแบบนี้นำเสนอทัศนะคติแบบนี้ ก็สะท้อนให้เห็นความตื้นลึกชลธารความคิดของผู้ผลิตรายการที่มีปมด้อยต่อเชื้อชาติ และสีผิวของตัวเอง ไม่พอใจ ไม่ภาคภูมิ ต่อสิ่งที่ติดตัวมานี้ จะนำมาเป็นมุกตลกกับดวงดาวที่พวกเขาสร้างขึ้นมา พยายามให้ตลก แต่ไม่ตลก

 

น้องแก้มคือเดอะสตาร์ แต่ในความเป็นพิธีกรของผู้ชายสองคนนั้นไม่ใช่ อยากให้น้องแก้มลุกขึ้นมาประกาศความภาคภูมิใจในผิวคล้ำของตัวเอง อย่าถูกกลืนด้วยมุกโง่ ๆ แบบนั้น 

 

คุณม้า และกรรมการปากจัดอีกสองคน น่าจะให้คะแนนพิธีกรบ้าง อืม ลืมไป คุณม้าก็เรียกอีดำเหมือนกันนี่นะ

 

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ  
โอ ไม้จัตวา
  รูปนี้ก็ต้องจับกล้องนิ่ง ๆ เพราะถ่ายท้องฟ้าตอนเย็น
โอ ไม้จัตวา
 คำถามเดิม ถ่ายยังไงให้ดีให้สวย คำตอบแบบกำปั้นทุบกล้องเลยคือ มองให้เห็นความงาม ซึ่งตรงนี้ขอเน้นย้ำว่า “ความงามเป็นเรื่องปัจเจก” เป็นเรื่องของใครของมัน กล้องก็ของเรา เราถ่ายเราก็เอาไปดู และชื่นชมอย่างน้อยก็กับตัวเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างไม่ต้องสนใจ ถ้าเราเห็นว่างาม...ถ่ายเลย
โอ ไม้จัตวา
  หลายคนถามว่าถ่ายรูปอย่างไรให้สวย ช่วยสอนหน่อยได้ไหม ความที่ไม่ได้ร่ำเรียนเรื่องการถ่ายภาพมาอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ทำให้เราสอนเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้เช่นกัน คำตอบที่บอกไปส่วนใหญ่จะบอกแบบโยนกล้องให้แล้วไปหาเอา
โอ ไม้จัตวา
  ไปกินปลาสะแงะมาแล้ว รสชาติและเนื้อคล้าย ๆ กับปลาคังน่ะ ร้านที่ไปกินเป็นร้านอาหารอร่อยด้วยรสมือคนปรุง ชื่อร้านน้องเบส ขอแนะนำ เป็นห้องแถวสองคูหา นอกจากปลาสะแงะที่น่าลิ้มรสแล้ว สิ่งที่พลาดไม่ได้อีกเมนูหนึ่งของร้านนี้คือ เห็ดหอมทอดซีอิ้ว ที่มีน้ำจิ้มสีเขียวสูตรของร้านนี้โดยเฉพาะ อร่อยจริง ๆ
โอ ไม้จัตวา
ภาพจาก www.thailandoutdoor.com ไปปายคราวที่แล้ว ได้ยินชื่อปลาสะแงะในเมนูร้านอาหารร้านอร่อย (ร้านน้องเบส เห็ดหอมทอดอร่อยด้วยน้ำจิ้มสีเขียว) แต่ก็ไม่ได้กิน ถามใครก็ตอบไม่ได้ว่าเป็นปลาอะไร ดียังไง ทำไมต้องปลาสะแงะ จนกระทั่งมาเจอข้อเขียนของคุณ’รงค์  วงษ์สวรรค์ ที่เคยเขียนไว้ถึงปลาชนิดหนึ่งชื่อปลาไหลหูดำ “ปลาไหลหูดำ  โอว  หี่  เหมา  ปรุงรสน้ำแดงกับเห็ดหอมและผักบุ้ง--เอ้งฉ่าย   ปลานี้อิมพอร์ทเข้ามาจากฮ่องกงราคาแพงและมีกินในฤดูเดือนเท่านั้น แต่บางคนบอกความลับว่า  พรานปลาแถบลุ่มน้ำตาปีภาคใต้นำมาส่งอย่างไม่เปิดเผยเพื่อการผดุงราคาเหนือกว่าปลาอื่น…
โอ ไม้จัตวา
http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3 เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า
โอ ไม้จัตวา
  ความที่ปายเป็นเมืองโรแมนติก เมืองที่อยู่สบาย ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแม่น้ำเล็ก ๆ ไหลผ่าน เหมือนภาพในฝัน ในนิทานยังไงยังงั้น จึงมีผู้คนจำนวนหนึ่งย้ายนิวาสสถานมาอาศัยอยู่ที่ปาย บางคนมานอนอ่านหนังสือ พักผ่อน เช่าบ้านอยู่นาน ๆ เป็นจุดแวะพักในซอกมุมหนึ่งของโลก ก่อนจะออกเดินทางต่อไป  
โอ ไม้จัตวา
ดอกไม้ริมทาง ใครจะนึกบ้างว่าเมืองที่ “อะไรก็ปาย” ในพ.ศ.นี้ เคยเป็นดินแดนสำหรับเนรเทศผู้กระทำความผิดมาก่อน ย้อนหลังไปไกลเจ็ดร้อยกว่าปี เมื่อเริ่มสร้างเมืองเชียงใหม่ขึ้นในพ.ศ. 1839 ในสมัยราชวงศ์มังรายปกครองเชียงใหม่นี้ ปายก็เป็นเมืองหน้าด่านเมืองหนึ่งของเชียงใหม่ ในชื่อว่า “เมืองน้อย” ซึ่งปัจจุบันบ้านเมืองน้อย (อยู่ระหว่างปายกับอ.เวียงแหง) เป็นหมู่บ้านของชาวปกากญอ อยู่ต้น ๆ ของแม่น้ำปาย
โอ ไม้จัตวา
  ได้เวลาพารถคันน้อย ๆ ไปออกกำลังกายอีกแล้ว คราวนี้ไปแบบไม่รู้อะไรเลย บ้านวัดจันทร์ ฉันรู้จักในนามป่าสนวัดจันทร์ ความที่ชอบต้นสนสองใบ สามใบ และไม่เคยแยกออกสักทีว่าอย่างไหนสองใบ หรือสามใบ แต่ที่ชอบคือใบฝอย ๆ เวลามองไกล ๆ แล้วดูเป็นฟู่ ๆ สวยดี ใบสนไม่มีน้ำ ยามหน้าแล้งจึงยังเขียวอยู่เนื่องจากมีน้ำมันอยู่ข้างใน
โอ ไม้จัตวา
คนปาย
โอ ไม้จัตวา
ตื่นเช้ามาด้วยอาการแฮ้งค์ดาวแดงอย่างสุดชีวิต ความที่เคมีในร่างการเริ่มปฏิเสธดาวดาวสีแดงดวงนี้ ทำให้ชีวิตฉันง่ายขึ้นเมื่อต้องชะตากับลีโอ จนเพื่อนร่วมทางบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กินลีโอ