อาลัยพอเป็นพิธี กับ "ธนบุรีรามา" ครับ

ประปา สุราเมืองนนท์

ผมอาจจะไม่มีแรงบันดาลใจจากโรงหนังสแตนด์อโลนหรือโรงหนังชั้นสอง อะไรที่แบบว่าทำให้กลายไปเป็นผู้กำกับชื่อดัง นักวิจารณ์หนังฝีปากกล้า หรือไปต่อยอดให้เป็นคนทำงานศิลปะที่มีชื่อเสียงอะไร จากการใช้ชีวิตหรือเป็นลูกค้าประจำของโรงหนังอะไรแบบนี้

เท่าที่พอจะจำได้สำหรับเด็กบ้านนอกที่เชียงใหม่ ช่วงก่อนเครือเมเจอร์จะเป็นมหาอำนาจ ย้อนไปเมื่อยี่สิบปีก่อน พ่อมักจะพาไปเล่นเกมส์ (เครื่องฟามิคอม) ใกล้ๆ โรงหนัง (น่าจะโรงหนังมหานคร) แล้วก็ตบด้วยดูหนังสกุลบ้านผีปอบ วิ่งสู้ฟัด คนเหล็ก คนเล็ก คนอึด ฯลฯ อะไรเหล่านี้ เดือนละครั้ง แล้วแต่พ่อจะมีกำลังทรัพย์

พอที่บ้านมีเครื่องฟามิคอมและมีเครื่องเล่นวีดีโอวีเฮสเอส ร้านเช่าตลับเกมส์และร้านเช่าวีดีโอ เลยกลายเป็นจุดหมายใหม่ยามที่พ่อมีทุนหลังเงินเดือนออก แทนโรงหนังใจกลางเมืองเชียงใหม่

ทักษะด้านที่พอมาทำมาหากินนั้น เป็นการต่อยอดจากเกมส์ฟามิคอม (ทำให้เราอยากรู้ภาษาต่างประเทศ โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ) มากกว่าโรงหนัง วันนี้รู้สึกอยากจะเขียนอะไรนิดหน่อยเกี่ยวกับโรงหนัง มันจึงดูขาดกราวนด์ ขาดอะไรต่อมิอะไรให้พูดถึงมากนัก แต่ก็คงไม่ว่ากันนะครับ

เดือนสองเดือนที่แล้ว มิตรสหายย่านฝั่งธนนำทางให้ผมมาหาเช่าหอพักที่สิ่งสถิตย์แห่งใหม่แถวถนนจรัญฯ เหลือบไปเห็นโรงหนัง ธนบุรีรามา แล้วรู้สึกว่าเฮ่ย มันยังมีโรงหนังแบบนี้อยู่รึ

จากนั้นก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย ใช้ชีวิตไปวันๆ มาสะดุดเพราะช่วงสงกรานต์ไม่มีที่ไหนจะให้ไปไกลๆ ว่าจะมาดูหนังราคาประหยัดสักหน่อย เสิรซดูในเฟซบุ๊ค "อ้าว... เขาจะปิดตัวลง 17 เม.ย. นี่แล้วนี่หว่า"

เกิดความรู้สึกจะเรียกว่าอาลัยไหมก็ไม่นะครับ เหมือนว่าเป็นแอบเศร้าด้วยพอเป็นพิธี เพราะพึ่งไปดูโรงเขาวันแรก ไม่ได้ถึงขั้นผูกพันถึงกับต้องอาลัย เพราะมาทำความรู้จักกันสายไปหน่อย เลยหยิบกล้องห่อถุงพลาสติก จับรถเมล์ไปร่วมซึมซับบรรยากาศสักหน่อย

หลังจากดูเรื่องแจ๊คผู้ฆ่ายักษ์ ถ่ายนั่นถ่ายนี่เสร็จ เดินออกจากโรงมาเหลือบซ้าย เห็นเส้นทางรถไฟฟ้าก่อสร้างอยู่

ใจพาคิดไปถึงว่า ... เขาอาจจะทุบโรงหนังแล้วทำคอนโด ถ้าราคาล้านต้นๆ ธนาคารปล่อยกู้ให้ผม หรือบางทีต้องหาคนกู้ร่วม ผมก็มีตั๋วหนังโปรแกรมสุดท้ายของธนบุรีรามา คิดฝันไปต่อว่าจะเอาไปใส่กรอบโตๆ มิตรสหายไปเยี่ยมเยียน แล้วจะบอกเขาๆ ว่า ...

"ที่นี่เคยเป็นโรงหนังมาก่อนนะครับ"