ปากหมาหาเรือง: กรัมชี่ดีกว่ากำตด

คำพูดว่าทุกคนมีเสรีภาพที่จะเลือกฟังดูดี แต่หากลงดูที่รายละเอียดจะพบว่ามันมีปัญหา

หากสามารถสร้างมาตรวัดเสรีภาพได้ เราจะรู้ว่าเสรีภาพของแต่ละคนมันมีไม่เท่ากัน

อำนาจมีมาก เสรีภาพก็จะมีมาก แต่ปริมาณของเสรีภาพจะน้อยหากด้อยอำนาจ

เสรีภาพของบุคคลแปรผันโดยตรงกับอำนาจที่เขามี

ทางเลือกก็เช่นกัน ความแตกต่างของระดับฐานะฐานะทำให้คนจน ชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนา คนสลัม หรือกรรมกร มีช่องทางให้เลือกไม่มากนักในทุกกรณีเมื่อเทียบกับคนที่มีฐานะสูงกว่า ทางเลือกในด้านอาหาร ที่อยู่อาศัย อาชีพ สุขภาพ การศึกษา ฯลฯ ต่องก็ไม่มีตัวเลือกมากนักสำหรับคนจน

ในความไม่เท่าเทียมของทั้งในด้านเสรีภาพและทางเลือก ได้หล่อหลอมให้เกิดวิธีคิดที่แตกต่าง

คำเปรียบเปรยที่ว่า กำขี้ดีกว่ากำตด เมื่อปัญญาชน คนชั้นกลางได้ฟังอาจเบ้หน้าขยะแขยงรู้สึกว่ามันแปดเปื้อนสกปรก แต่กับชาวบ้าน ฯ มันกลับเป็นวิธีคิดที่พวกเขายึดถือ

ลูกเจ๊กลูกจีนที่ยังไม่ลืมกำพืดน่าจะนึกได้ถึงการเลี้ยงชีวิตของบรรพชนในไทย ปลูกผักแลกข้าว สะสมทุนสร้างฐานะในยุคที่ยังไม่มีปุ๋ยเคมีก็มีขี้คนนี่แหละที่ทุกเช้าต้องไปรวบรวม หาบหามมาผสมกับน้ำราดรดต้นผักก่อนที่จะตัดเก็บมาขายให้ชาวพระนครได้กินผักอินทรีย์ออร์กานิก

ปัจจุบันก็ยังไม่ต่างกัน ด้วยอำนาจน้อย เงินในกระเป๋ายิ่งน้อย มันกำหนดให้กลุ่มคนหาเช้ากินค่ำ ทำงานกับดินทราย สกปรก โสโครก ทั้งในเมืองและชนบทก็ยังคงวิธีคิดแบบกำขี้ดีกว่ากำตด

แม้คำจะคลึงคล้ายแต่ไม่น่าจะไม่มีใครมีโอกาสสัมผัสปัญญาชนกับอินทรีย์ (Organic Intellectual) ตามข้อเสนอของมาร์กซิสต์อย่าง อันโตนิโอ กรัมชี่ เป็นแน่แท้

คงต้องเก็บอนุรักษ์ไว้ให้ปัญญาชนใช้ละเลงลิ้นเรื่อยเปื่อยต่อไป (ฮา)

ย้อนกลับเข้าเรื่อง ด้วยวิธีคิดของคนด้อยอำนาจ ต้นทุนชีวิตต่ำ รูปแบบการต่อสู้แสดงเจตจำนงเพื่อขอมีส่วนในการแบ่งปันอำนาจของพวกเขาจึงเป็นแบบแผนหนึ่งที่อาจดูไม่สวยงามนัก

ช่างแตกต่างกับแนวทางของบรรดานักปรัชญาไล่เรื่อยมานับตั้งโสเครติสจนถึงชิเช็คที่ปํญญาชนที่ไม่ยอมประนีประนอมกับความไม่ถูกต้อง เคารพสักการะ

พวกเขาประนีประนอม ผูกมิตรกับผู้คนรอบตัวพวกเขา เจ้าหน้าที่รัฐ คนมีฐานะ นักการเมือง กลุ่มคนที่ปัญญาชนรังเกียจทั้งนั้นที่พวกเขาผูกมิตรสัมพันธ์อยู่

พวกเขาจึงกลายเป็นเหมือนกับกลุ่มลูกค้า กลายเป็นพันธกิจให้ปัญญาชนหลักลอยวาดหวังว่าจะจูงมือพวกเขามาอาบน้ำ ฟอกสบู่ ปะแป้ง แต่งตัว เหมือนเด็กเล็กในโรงเรียนอนุบาล

แต่มันไม่ใช่กับผม ไม่ใช่สำหรับคนที่ไม่เคยใฝ่ฝันจะเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลง ถ้าพวกเขาที่ผมผูกพันส่วนใหญ่เลือกยึดแนวทางประชาธิปไตยตัวแทน ผมก็จะยึดด้วย ถ้าพวกเขาเลือกที่จะโหวตโน ผมก็จะโหวตโน ผมก็จะโหวตโนด้วย

ถ้าพวกเขาเลือกที่จะกำขี้ ผมก็จะกำขี้กับพวกเขา ด้วยหวังว่าสักวันกำปั้นที่กำอยู่จะฟาดใส่หน้าคนที่ยื้อแย่งอำนาจไปจากพวกเขา

แต่ถ้าอดไม่ได้จริงๆ มือที่กำอยู่ก็อาจแบออก แล้วฟาดใส่หน้าคนรักความสะอาดซักเผิยะนึงเหมือนกัน

0000

ปรับปรุงจาก: https://web.facebook.com/sarayut.tangprasert/posts/1214033975307418?pnref=story