มองทางไม่เห็นทาง
เงาศิลป์
มองทางไม่เห็นทาง
มองทางไม่เห็นทาง มองรอยย่างไม่เห็นรอย คือชื่อเต็มๆ ของคอลัมน์
สืบเนื่องมาจากวันหนึ่ง ได้มีโอกาสเผชิญหน้ากับความตาย บนเรือโดยสารลำเล็กๆที่โยกไหวจวนเจียนจะล่มลง กลางทะเลลึก เห็นคนขับเรือยังสงบนิ่ง จึงเชื่อว่าเขาต้องพาเราไปตลอดรอดฝั่งแน่ เขาน่าจะรู้จักทั้งรอยทางและเท่าทันทั้งคลื่นลม เพราะ สิ่งที่เขาเป็น กับสิ่งที่เขาทำ คือสิ่งเดียวกัน นั่นคือ ลูกทะเล
จึงได้ "วางใจ" ลงอย่างแท้จริง และพร้อมเผชิญกับความตายอย่างนิ่งงัน
การเดินทางบนผืนโลก จึงเป็นการพยายามเดินตามรอยทาง ของผู้ที่มี "ทาง ที่ไร้ทาง รอยย่าง ที่ไร้รอย"
การเขียน เป็นเพียงการเตือนตัวเองเรื่อง "หนทาง" ว่าอย่าประมาท เพราะนาวาชีวิตอาจอัปปางลงเพราะคลื่นลมแรงเมื่อใดก็ได้
ที่น่าเวทนากว่านั้น คือ ตายอย่างดื้นรนขัดขืนต่อความตาย เพราะขาดความไว้วางใจในเส้นทาง และไร้ผู้นำทาง
เงาศิลป์
เป็นนักเดินทางอีกคน มีถิ่นฐานบ้านเกิดอยู่ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดนครศรีธรรมราช
เคยเขียนเรื่องสั้น สารคดี รายงานข่าว สู่สื่อสิ่งพิมพ์อยู่ช่วงหนึ่งกระทั่งออกมาเดินทางค้นหาความหมายชีวิต เดินทางไกล บนเส้นทางอันหลากหลาย มีบทเรียนชีวิต ทั้งทะเลและเทือกเขา จากสามัญชนและหนทางธรรม
เธอขอเก็บเงียบประวัติชีวิตไว้เป็นมุมส่วนตัว มารู้จักผ่านเส้นทาง และตัวหนังสือของเธอกันดีกว่า
ติดต่อ : shadowy26@hotmail.com