Skip to main content

เรามาลืมเรื่องที่เราเป็นบ้า และพูดถึงกันมาทั้งปี มาฟังเพลงนี้ดีกว่าค่ะ I don’t want to talk about it. เพลงของร็อด สจ๊วต ขวัญใจตลอดกาลกับเพลงที่คนทั้งโลกร้องตามได้ โดยเฉพาะคลิ้บแนะนำอันนี้ ดูครั้งแรกรู้สึกว่าใครหว่าคงเจ๋งนะ ร้องคู่กับร็อด สจ๊วตเพลงนี้ได้ด้วย


แนะนำให้ฟังเพลง และดูโชว์นี้ให้จบก่อนอ่านต่อไป



เห็นอะไรไหม เราเห็นเธอสูดลมหายใจตอนที่ลุงร็อดเธอเริ่มร้องด้วยบรรยากาศสบาย ๆ ก็แหงล่ะ เพลงของคุณนี่นา หายใจเฉย ๆ คนก็ร้องตามลุงแล้วล่ะ แต่สาวน้อยคนนี้เธอดูประหม่า มียิ้มอาย ๆ เขิน ๆ ด้วย แต่พอเธอเข้าสู่บทเพลง เหมือนเธอหลุดเข้าไปอีกโลกหนึ่ง โลกของเพลงที่เธอตีความ โดยมีลุงร็อดยืนฟังอยู่ห่าง ๆ มีแอบลุ้นนิด ๆ ด้วยว่าอี่น้องนี่จะร้องเพลงกรูรอดหรือเปล่าว่า แต่เธอไต่ทำนองและอารมณ์ไปเรื่อย ๆ และพาเราไปสู่สรวงสวรรค์ด้วยดนตรีที่คล้องรับ โดยเฉพาะเสียงแซกโซโฟนจากคนเป่าที่แสนเซ็กซี่


ท่อนฮุกที่เธอปลดปล่อยพลังออกมานั้นสุดยอด ลุงร็อดเธอแอบร้องคลอ และยิ้มให้กำลังใจ ชอบตอนที่สองคนและดนตรีหยุดให้คนดูร้องท่อนฮุก แล้วลุงร็อดหันไปมองเอมี่ ทำหน้าเหมือนบอกว่า “เห็นไหม บอกแล้ว เธอก็ทำได้” แล้วโยนท่อนต่อมาให้เอมี่ร้องต่อจากคนดู


ดูแล้วอิ่มเอมยิ่งขึ้นเมื่อตามไปหาข้อมูลแล้วพบว่า เธอชื่อ Amy Belle เป็นนักร้องสมัครเล่นที่ร้องเพลงอยู่ตามที่สาธารณะ (Busker) และทีมงานของร็อดไปพบเข้านำมาขึ้นเวทีนี้เป็นครั้งแรกในเพลงนี้ ซึ่งเป็นเพลงที่ดังโครต ๆ เราถึงเห็นความประหม่าของเธอ และเธอก็สะกดคนได้อย่างดีเยี่ยม

(อ่านข้อมูลต่อในนี้ค่ะ http://offthehoox.com/2008/03/08/amy-belle-what-a-star/)


เธอดังข้ามคืนนั้น ดูจากจำนวนคนคลิ้กเข้าชมคลิ้บวีดีโอนี้ อันหนึ่งล้านสาม อีกอันล้านสอง รวมเป็นสองล้านห้าแสนคลิ้ก เฉพาะเรากว่าจะเขียนเสร็จก็ฟังไปเรื่อย ๆ ประมาณสิบคลิ้กไม่เบื่อ


ปัจจุบันร็อด สจ๊วตอายุ 64 ปี เราฟังเพลงนี้ครั้งแรกเมื่อประมาณปี 2530 ค่ะ ยังได้อยู่


I can tell by your eyes that youve probably been cry in forever,
And the stars in the sky don’t mean nothing to you, they’re a mirror.
I don’t wanna talk about it, how you broke my heart.


If I stay here just a little bit longer,
If I stay here, won
’t you listen to my heart, my heart?
If I stand all alone, will the shadow hide the color of my heart;


Blue for the tears, black for the nights fears.
The star in the sky do
n’t mean nothing to you, they’re just a mirror.
I don’t wanna talk about it, how you broke my heart.

If I stay here just a little bit longer,
If I stay here, won
t you listen to my heart, my heart oh my heart? It’s so hard.
I don’t wanna talk about it, how you broke my heart.


If I stay here just a little bit longer,
If I stay here, won’t you listen to my heart, oh my heart?


บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…