Skip to main content


สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ผ่านวันหยุดยาวนานจนเบื่อมาได้ด้วยดีทุกท่านนะคะ สำหรับฉันปีนี้เป็นปีที่เงียบสงบ อยู่บ้าน เช่าหนังมา
6 เรื่อง นอนดูกับแมว 3 ตัว พร้อมอาหารเต็มตู้เย็น เพราะรู้ว่าช่วงเทศกาลแบบนี้ถ้าขืนไม่ตุนคงลำบากน่าดู เมืองเชียงใหม่ถูกนักท่องเที่ยวยึดครองตั้งแต่วันที่ 30 ..51 มาจนถึงวันที่ 3 ..52 ห้าวันที่อยู่บ้าน เข้าเมืองไปทำธุระไม่ได้เลย ฉันกับเพื่อนจึงได้แต่บอกกันว่ากินกันตามมีตามเกิดแล้วกันนะ ปล่อยเชียงใหม่นักท่องเที่ยวเขากินเขาเที่ยวไปแล้วกัน ฉันจึงเร่ร่อนอยู่ตามชานเมือง ตูบกาด กาดนัด ร้านกุ้งเต้น


ตามข่าวบอกว่าจะมีคนเข้ามาในเชียงใหม่ประมาณสามล้านกว่าคน มีปรากฏการณ์ที่น่าบันทึกไว้ในวันหยุดของปีนี้ ฉันพบว่า


1. แหนมเปรี้ยวไม่ทัน เพื่อนกลุ่มหนึ่งบ่นว่าแหนมหมกในร้านอาหารไม่มีรสชาติของแหนม ฉันอธิบายว่าแหนมคงเปรี้ยวไม่ทันจำนวนนักท่องเที่ยวที่คาดว่าทุกคนคงต้องกินแหนมหมกในร้านอาหาร เนื่องจากเป็นอาหารพื้นเมืองยอดฮิตอย่างหนึ่ง บวกกับอากาศเย็น ทำให้ปฏิกิริยาในแหนมช้าลงไปอีก


2. วันที่ 1 .. เพื่อนของเพื่อนขายไข่กระทะในเมืองยอดฮิตด้วยขอดขาย 1.2 แสนบาท วันเดียวท่านผู้ชม ไข่กระทะจานละ 49 บาท มีไข่สองฟอง ขายไปแสนสองต้องใช้ไข่กี่ฟอง ใช้พื้นที่เก็บไข่หลายหมื่นฟองได้อย่างไร ใช้คนล้างจานกี่คนจึงจะเวียนจานได้ทัน และไก่คงออกไข่จนเหนื่อย


3. ดอยสุเทพ กำหนดเวลาขึ้นลงของนักท่องเที่ยว ขึ้นเช้า ลงบ่าย ฉันเคยรถติดอยู่บนถนนขึ้นดอยในคืนวันวิสาขบูชา รู้สึกว่าชีวิตที่ไร้ทางนั้นมีจริง ๆ ถ้าเกิดภัยใด ๆ ขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นแผ่นดินไหว ดินถล่ม แก๊สระเบิด ไฟไหม้ ในคืนนั้นคงตายกันหมด เพราะรถไม่ขยับ


4. ที่ อ.ปาย มีนักท่องเที่ยวติดค้างเนื่องจากน้ำมันหมดทั้งเมือง รถต้องรอรถน้ำมันจากเชียงใหม่ขนน้ำมันไปส่ง


4 ..52 เช้าวันนี้ฉันต้องออกไปส่งของให้ลูกค้า เมื่อเข้าเมืองก็พบว่าถนนหนทางโล่ง ไปรับเพื่อน ไปกินอาหารจีนเต็มโต๊ะ แล้วพบว่าคนเชียงใหม่ออกมากินข้าวนอกบ้านกัน หน้าตาแจ่มใส คงเหมือนฉันกับเพื่อนที่รู้สึกดีเหลือเกินที่เห็นถนนโล่ง อยากไปไหนบอกมาเลยฉันขับรถให้ไม่ต้องกลัวรถติด


แจ้งข่าวดอกไม้บานอีกนิด ดอกพญาเสือโคร่งที่ขุนช่างเคี่ยน เหนือดอยสุเทพขึ้นไป ตอนนี้กำลังบานเต็มที่ สีชมพูทั้งดอย ถ้าใครมีโอกาสมาเชียงใหม่ในช่วงนี้ขอแนะนำค่ะ


สวัสดีปีใหม่อีกครั้งเจ้า


บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…