http://charyen.com/jukebox/play.php?id=30336
เปลี่ยนบรรยากาศมาฟังเพลงเก่า ๆ ของไทยกันบ้างค่ะ ชื่อเพลงดอกพะยอมยามยาก เสียงร้องของเพลิน พรหมแดน ซึ่งไม่คิดว่าจะมีเพลงแบบนี้ เพราะเพลงที่สร้างชื่อให้กับเพลิน พรหมแดนมักเป็นเพลงตลก ๆ เป็นเพลงร้องสลับพูด ตอนเด็ก ๆ ชอบฟังมากฟังไปหัวเราะไป คล้าย ๆ กับเพลงของวิฑูรย์ ใจพรหม ตอนนี้
จะเขียนถึงดอกพะยอม ก็นึกถึงคำว่า "ดอกพะยอมยามยาก" คีย์เข้าไปในกูเกิ้ล เพื่อหาเพลงเกี่ยวกับดอกพะยอม ก็มีเพลงนี้ และเพลงพะยอมลืมนา ของพรศักดิ์ ส่องแสง เป็นพะยอมสมัยใหม่ดอกพะยอมจากไปเรียนหมอที่เมืองบางกอก ทิ้งให้อ้ายรออยู่ที่บ้านนอก กับอีกเพลงของสายันห์ สัญญา ชื่อเพลงบ้านวังพะยอม
พะยอมปีนี้บานเยอะจนมีคนบอกว่าดอกไม้กลัวตายเลยพากันบาน อากาศเริ่มร้อน ดอกไม้เมืองเหนือบานสะพรั่ง แต่อากาศไม่เป็นกัลยาณมิตรกับคนเท่าไรนัก หมอกควันหนาทึบราวกับจะบอกมวลมนุษย์ว่า ดอกไม้บานได้ ฟ้าก็เป็นสีเทาได้ อยากเผาป่าอยากกินผักหวานกับไข่มดส้มก็ต้องทนอึดอัดกับสภาพอากาศที่ตามมาจากการเผาป่า
โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี แม้แต่ผักหวานกับอากาศบริสุทธิ์
ดอกพะยอมบานทั้งเมืองเชียงใหม่ รวมทั้งหมู่บ้านสันคะยอม ที่เห็นพะยอมเพียงต้นเดียว และเป็นต้นที่เจ้าของบ้านนำมาปลูกใหม่ ส่วนคนสันคะยอมแท้ ๆ นั้นมีต้นพะยอมปลูกไว้สูงยังไม่ถึงเอว ต้นที่บานสะพรั่งอวดโลกอยู่นี้ อยู่ที่หอศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และถนนที่เห็นในรูปนี้เป็นถนนสายต้นพะยอมสูงใหญ่กลีบดอกโรยไปตามถนน (ถนนที่มีสาวถูกฆ่ามัดคอตายในรถ คาดว่าจะเป็นบริเวณใต้ต้นพะยอมนี้)
ส่วนตลาดต้นพะยอมไม่เหลือต้นพะยอมไว้ให้ชมสักต้น โดนถนนกินหมด อย่าไปพูดถึงมันเลยนะ พูดแล้วเกลียดความเจริญกับคนที่ไม่รักต้นไม้
มีพี่คนหนึ่งหลงใหลต้นพะยอมมาก เธอยืนแหงนหน้ามองพะยอมต้นใหญ่ที่ใต้ต้นปล่อยให้กลีบดอกโปรยปรายลงมา พร้อมกับพึมพำว่า อยากตายใต้ต้นพะยอม ส่วนอีกคนหนึ่งขับรถผ่านไปเห็นต้นงิ้วที่ป่าช้าแห่งหนึ่ง เธอโทรมาบอกฉันว่าถ้าเธอตายได้มาเผาที่นี่คงมีความสุข ฉันทั้งขำทั้งเย้ยหยันความสุขของเธอ พวกศิลปินน่ะ (ฮา)