ขอยกคำกล่าวลาของคุณอุ๋มอิ๋ม วดีลดา เพียงศิริ "พี่บอกพี่ปุ๊ว่า พญาอินทรี ถึงเวลาต้องบิน" กับช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตพญาอินทรี ลุงปุ๊ครูแห่งการถ่ายภาพของฉัน
มือคู่นั้น อยู่ด้วยกันมาวันละ 24 ชั่วโมงเป็นเวลาหลายสิบปี มือที่ทำอาหาร เช็ดเนื้อเช็ดตัว มือที่วันนี้ลูบเท้าซีดคู่นั้นเบา ๆ เธอชวนเขากลับบ้าน น้ำตาไหลดังกว่าความโศกเศร้าแห่งการลาจาก
...... เธอหยิบใบนัดแพทย์ยื่นให้ฉัน บอกให้ยกเลิกการจองห้องที่โรงพยาบาลสวนดอก และยกเลิกหมอผ่าตัดเส้นเลือดตอนเก้าโมงเช้าวันพรุ่งนี้ ให้ฉันเป็นธุระให้ และกระดาษแผ่นหนึ่งแทรกมาในกระเป๋าใบหนัก "อืม บิลล์ฟอกไตวันนี้ วันสุดท้ายแล้วสิ"
เขาเคยบอกว่าถ้าตายไม่อยากให้เผา อยากให้ฝังไว้บนสวนทูนอิน เขากลัวความร้อนของไฟ
เขาเคยบอกว่า "งูยังไม่ตาย วัดความยาวไม่ได้"
เขาเคยบอกว่า "ลมบาดหิน หินไม่มีน้ำตา" วันนี้น้ำตาเขาไหลรินเงียบ ๆ
ในฐานะช่างภาพ ฉันถือ'รงค์ วงษ์สวรรค์เป็นครูของการถ่ายภาพ กับเคล็ดวิชาสั้น ๆ ว่า "ถ่ายรูปเด็กกับสัตว์ ให้โฟกัสที่ตา" และฉันมักจะถามเพื่อนเสมอว่าจะเป็นเด็กหรือสัตว์(ฮา)
ลุงปุ๊เป็นคนรักแมว รักดอกไม้ และให้เกียรติผู้คน ผู้หญิง ไม่เลือกเพศ หรือความแตกต่างของผู้คน
คิดถึง...คิดถึง ‘รงค์ วงษ์สวรรค์'
สองนาทีนี้ ขอยกแก้วขึ้นดื่ม
มอง
แล้วถอนหายใจ
หมายเหตุ เขาชอบฟังเพลงแจ๊สเป็นชีวิต จึงขอยกเพลงของ Frank Sinatra เพลง Come fly with me มาให้ฟังค่ะ ส่วนภาพอื่น ๆ ชมได้ที่นี่ http://www.flickr.com/photos/freemindcard/sets/72157594143593002/