Skip to main content

http://blog.palungjit.com/uploads/s/saochiangmai/3152.mp3

เพลงน้องน้อยแพนด้า สำหรับดาวน์โหลดค่ะ

แพนด้าไม่ใช่หมี แพนด้าคือแพนด้า

\\/--break--\>
เป็นไปด้วยคนค่ะ เป็นบ้าเจ้าตัวเล็กที่ใหญ่วันใหญ่คืน ต้องพูดว่าใหญ่จริงๆ เพราะจากรูปที่เห็นนี้เข้าไปถ่ายเมื่อวันที่
30 มิถุนายน 2552 แต่นี่ผ่านไปไม่ถึงสองอาทิตย์ แพนด้าน้อยโตไวมาก

รูปนี้เห็นจุดขาวที่หลังเท้าอย่างชัดเจน เป็นจุดขาวที่ผู้เชี่ยวชาญของจีนเค้าบอกว่า แพนด้าตัวอื่นไม่มี มีแต่เจ้าแพนด้าน้อยตัวนี้ วันที่ไปถ่ายรูปนั้นเป็นวันแถลงข่าวของจังหวัดเชียงใหม่ เรามีโอกาสเข้าไป ก็เลยได้เกาะอยู่หน้าตู้นานหน่อย จนเกิดอาการติดไวรัสความน่ารักของแพนด้าเข้าไป ทุกวันนี้ตื่นเช้าและก่อนนอน จะเข้าไปดูเวบนี้ค่ะ

http://www.zoothailand.org/panda/livepanda.php

ตอนที่เขียนอยู่นี้ สองแม่ลูกยังนอนกอดกันอยู่เลย ดู ๆ ไปแล้วแพนด้าหน้าคล้าย ๆ แมวเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนหลับ ลีออง ก็ลีออง เหอะ ถ้าเจอแพนด้าน้อยอยู่ในบ้านรับรองตกกระป๋อง ฮ่า ฮ่า

ดูสิ นอนอ้าปากหวอ

อ่า...เมื่อวานดูรายการทีวีรายการหนึ่ง เขามอบภารกิจให้ผู้ร่วมรายการไปเชียงใหม่ และนำขนแพนด้ามาสองเส้น ขาวเส้น ดำเส้น ระหว่างการตามหาขนแพนด้านั้น เราไม่รู้ว่าทางสวนสัตว์ซึ่งหวงแพนด้าอย่างกับอะไรดี ยอมให้รายการเข้าไปถ่ายทำในกรงแพนด้า โดยให้คุณปู่ปีนเข้าไปในโซนที่เขากั้นไว้ และใช้เครื่องดูดฝุ่นยื่นเข้าไปภายในบริเวณของแพนด้า เพื่อพยายามดูดขนแพนด้าซึ่งอาจร่วงอยู่ตรงนั้น เครื่องดูดฝุ่นก็เสียงดัง จนคนที่เดินดูอยู่แถวนั้นมองอย่างงง ๆ แล้วรายการก็จบไป แต่ฉายตัวอย่างตอนต่อไปให้ชม ว่าเป็นคนธรรมดาสองคนที่ได้เข้าใกล้แพนด้าที่สุด ในภาพคือผู้เล่นใส่ชุดเขียวเหมือนหมอผ่าตัด เข้าไปที่หน้ากรงแพนด้า คาดว่าจะเป็นกรงหลินฮุ่ย และลูก

รูปนี้น่าจะเป็นจิ๋มหรือก้นของแพนด้าน้อย ดูแล้วเหมือนส่วนปากของแมวอ่ะ ฮ่า ฮ่า

ก่อนหน้านี้ฉันเคยโทรศัพท์ติดต่อไปที่สวนสัตว์ ว่าทำอย่างไรจึงจะนำภาพแพนด้าน้อยมาทำโปสการ์ดแฮนด์เมดขายได้ ในฐานะช่างภาพที่มีอาชีพทำโปสการ์ดขายอยู่ในเมืองเชียงใหม่ มองเห็นความน่ารัก และมีภาพอยู่ในมือ แต่ฉันก็ไม่อยากละเมิดกฎเกณฑ์ เพราะทราบมาว่ารูปแพนด้ามีลิขสิทธิ์ ผู้ที่เกี่ยวข้องยังเตรียมการจะออกจับคนนำแพนด้ามาทำสินค้าขายที่ถนนคนเดินด้วย

คนที่รับเรื่องแจ้งว่า ต้องมาคุยกับเจ้านายเค้า ฉันก็ถามชื่อ เขาตอบว่าชื่อคุณเอครับ ฉันขอชื่อจริง เขาตอบว่า บอกไม่ได้ครับ ฉันก็ถามว่าคุณได้สัมปทานมาเหรอ เขาตอบว่าใช่ งั้นฉันขอชื่อบริษัท เขาตอบว่า บอกไม่ได้ครับ!!!

ฉันก็ไม่ได้ตามต่อ เพราะยุ่งงานอื่น และคิดว่าไม่ขายก็ได้ ฉันเพียงแต่อยากเผื่อแผ่ความน่ารักให้คนอื่นดูตามกิเลสของอาชีพเท่านั้น และไม่คิดว่าการขายการ์ดแฮนด์เมดจะทำให้ร่ำรวยขึ้นมาได้ แต่พอมาเห็นในรายการทีวีพาคนปีนกรงแพนด้าแล้วก็รู้สึกว่า อะไรกัน! ในขณะที่กับคนเล็กคนน้อยที่ทำมาหากินคุณจะไล่จับเค้า แต่สื่อใหญ่รายการทีวีคุณยอมให้ข้ามกฎเข้าไปไซร้หาขนแพนด้าได้

มันจะไม่น่ารักก็ตรงคนนี่แหละ

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…