Skip to main content

ได้มีโอกาสไปแอ่วเมืองน่านเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากไม่ได้ไปมาเป็นสิบปี ไปคราวนี้คนที่ไปด้วยก็แทบไม่เคยไปเลย มีเราคนเดียวที่มาบ่อยที่สุด กระนั้นก็นับได้ประมาณสี่ครั้ง ความที่เมืองน่านเป็นเมืองที่จะว่าไกลก็ไกล จะว่าไม่ไกลก็ไม่ไกลนัก ขับรถจากเชียงใหม่ 5 ชั่วโมงรวมเวลาพักรถกินกาแฟที่เด่นชัย ขับรถเส้นทางนี้ขอแนะนำร้านกาแฟสดเด่นชัย ตรงริมแม่น้ำ เชิงสะพานทางไปลำปาง กาแฟเค้าดีจริงๆ หรือหากใครดื่มกาแฟไม่ได้ ถ้าได้ผ่านไปที่อ.ร้องกวาง จ.แพร่ แวะตลาดสด มีร้านหนึ่งขายเมี่ยง ใช้อมตอนขับรถง่วง ๆ ได้ผลดี เพราะเมี่ยงเป็นใบชาชนิดหนึ่งมีคาเฟอีนเหมือนกัน เราชอบกินเมี่ยงเพราะไม่ขับปัสสาวะเหมือนกาแฟ

 

น่าน...เมืองเล็ก ๆ น่าอยู่ มีเสน่ห์จากตัวตนของคนท้องถิ่นเอง หลังจากเสร็จงาน หน้าที่ไกด์พาเที่ยวก็ตกเป็นของเรา เวลามีน้อย จึงไปได้ไม่กี่ที่ ที่แรกที่ต้องประสบกับภาวะแสงน้อย คือภายในวัดภูมินทร์ ซึ่งมีจิตรกรรมฝาผนังภาพต้นแบบของศิลปินล้านนาที่เห็นตามไนท์บาซ่าและถนนคนเดิน เราชี้ให้คณะดู original ด้วยความรู้สึกราวกับได้ไปเห็นโมนาลิซ่าของจริง ทุกคนตื่นตาตื่นใจว่าอยู่ที่นี่เอง

 

 

มาคราวนี้แบกกล้องมาสองตัว ภายในวัดแสงน้อยมาก ตอนแรกใช้ iso 400 ก็ไม่มั่นใจ ต้องเพิ่มไปเรื่อย ๆ จนถึง 1600 แล้วค่อยไปลด noise เอาแล้วกัน จากวัดภูมินทร์ ออกจากตัวเมืองน่านแวะไปชมหอศิลป์ริมน่าน ที่นี่ไม่ห้ามถ่ายภาพ จึงได้ภาพที่มีมุมดี ๆ จากงานศิลปะจัดวางภายในหอศิลป์ ที่นี่แสงสวย นางแบบกิตติมศักดิ์เธอมีความสุขมาก จับเธอวางตรงไหนก็ดูดีไปหมด

 

เลือกภาพมาให้ดูสภาพแสงน้อย และวิธีลด noise เพิ่ม noise ง่าย ๆ ในโฟโต้ช็อป

 

ภายในห้องแสงน้อยมาก ภาพนี้ใช้ iso 400 ถ่ายด้วย raw ไฟล์ เมื่อนำมาเปิดในโฟโตช็อป cs4 ก็จะแก้ไขภาพได้ดีกว่า ภาพนี้แก้ด้วยการเพิ่มค่ารูรับแสง เหมือนปรับหน้ากล้องได้แต่ทำในโฟโต้ช็อปน่ะ ก็สะดวกดี เพิ่มแสงสว่าง เพิ่มเงา จากนั้นก็เปิดภาพเข้ามาในโปรแกรมปกติ โหมดเพิ่มค่ารูรับแสงในโฟโต้ช็อปนี้ใช้ได้เฉพาะ raw ไฟล์ ถ้ากล้องที่ถ่าย raw ไฟล์ไม่ได้ ก็จะได้ภาพ jpg ซึ่งโปรแกรมจะนำเข้าสู่หน้าจอหลัก

 
 


เมื่อนำภาพเข้ามาในหน้าจอปกติของโฟโต้ช็อปแล้ว ก็ถึงคราวลด
noise ตรงนี้แล้วแต่เทคนิคของใครของมัน สำหรับเราทำง่าย ๆ ด้วยการเข้าไปที่เมนู Filter แล้วหาคำว่า Noise และคลิ้กที่คำว่า Reduce noise จากนั้นโปรแกรมก็ลดเม็ดเล็กเม็ดน้อยในภาพออกไปให้ ถ้ายังไม่พอใจก็ทำเหมือนเดิมอีก ภาพก็จะเนียนขึ้น


 

ภาพนี้มืดกว่าทุกภาพ และ noise เยอะเหมือนละอองฝน เพราะใช้ iso 1600 กล้อง Canon G10 เมื่อใช้ iso    สูง ๆ หรือถ่ายที่แสงน้อย จะพบน้อง noise เยอะ เป็นคุณสมบัติของกล้องน่ะ


 


แต่รูปนี้เยอะ ขณะที่บรรยากาศของภาพดูจริง ๆ ลวง ๆ ด้วยเก้าอี้จริง และเก้าอี้ที่ศิลปินวาดไว้ที่ผนัง ลองทำเป็นขาวดำด้วยโหมด
Gradient map โดยเข้าไปที่เมนู Image คลิ้กคำว่า Adjustment และหาคำว่า Gradient map คลิ้กเข้าไป จะขึ้นหน้าต่างแบบนี้


 


ชี้ตรงลูกศรข้างแถบสี เลือกตรงรูปขาวดำ ที่มีตัวหนังสือขึ้นมาว่า
foreground and background
จะได้ภาพขาวดำที่มีมิติกว่าภาพขาวดำ หรือภาพโทนเทา


 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…