x

เล่นกับกล้อง

โอ ไม้จัตวา

เดินเล่นในเรื่อง

อยากให้คนอ่านรู้สึกเหมือนเดินเล่นอยู่ในเรื่อง แม้บางครั้งเรื่องอาจไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ และไม่อาจมองหรืออ่านเล่น ๆ

ด้วยความรู้สึกว่าเรื่องที่ไม่ใช่เล่น ๆ นั้น หากเรามองในอารมณ์เดินเล่น เราอาจได้มุมมองที่ต่างออกไป ด้วยสมมุติฐานว่า เรื่องเดียวกัน มองให้ดีก็ได้ มองให้ร้ายก็ได้

เหมือนคนใส่แว่น ถ้าแว่นตาเลอะโลกที่มองเห็นก็เป็นภาพเลอะ ๆ

ถ้าแว่นใสสะอาด อาจมีส่วนทำให้ภาพตรงหน้าสดใสขึ้นมาได้บ้าง

เพื่อให้คนอ่านเพลิดเพลินกับการเดินเล่นในเรื่อง จึงมีภาพเป็นเพื่อนเดินเล่นด้วยค่ะ

กำปั้นทุบกล้อง 13 : รีทัช

 

คราวที่แล้วเล่าเรื่องรีทัชสายไฟออกจากภาพ คราวนี้ลองมาเล่นที่ใบหน้า ลบรอยตีนกากันบ้างดีกว่า ไม่ต้องใช้เครื่องสำอางก็สวยได้

 \\/--break--\>

 


วิธีเดิม คือกดที่เครื่องหมาย cloning แล้วเลือกขนาดของปุ่มโคลนตามความเหมาะสมของภาพ ถ้าภาพใหญ่อาจต้องใช้ขนาดใหญ่ ภาพที่นำมานี้มีขนาดเล็ก จึงเลือกขนาดขอบเบลอแค่ 21 แนะนำว่าเวลารีทัชควรเลือกขอบเบลอ ถ้าเลือกขอบไม่เบลอ จะเห็นความกลมตัดกับภาพเดิมชัดเจน ความเบลอจะเกลี่ยภาพให้เนียน

 

 


เลือกจุดที่จะโคลน รูปนี้เราเลือกตรงวงกลมสีขาว แล้วกด Alt ลูกศรจะเปลี่ยนเป็นวงกลมมีเส้นตัดขวางตรงกลาง แล้วคลิ้กเมาส์หนึ่งครั้ง ก็จะจำค่าตรงนี้ แล้วเราก็เลื่อนไปตรงรอยตีนกา ถ้าเป็นโฟโต้ช็อป CS4 เมื่อเราเลื่อนไปตรงไหน ตัวภาพก็จะเปลี่ยนตรงวงกลมที่เราเลื่อนไป เห็นได้ที่หน้าจอเลยว่าภาพจะเปลี่ยนยังไง แต่ถ้าเวอร์ชั่นต่ำกว่านี้จะไม่เห็นภาพ ก็ต้องเดาเอา ถ้าไม่ได้ก็กลับไปที่ history แล้วเลือกย้อนกลับเอา

 

 


เริ่มโคลนแระ ลากเมาส์ที่โคลนไว้ไปทับที่รอยตีนกาแล้วคลิ้กทีนึง ก็จะค่อย ๆ ลบไปเรื่อย ๆ

 

 

 

ออกมาเนียนกิ๊ก รูปนี้บังอาจลบแป้งทานาคาออกให้ด้วย ลบไปจนถึงริ้วรอยตรงหน้าผาก การโคลนนี้ต้องเปลี่ยนจุดที่โคลนไปเรื่อย ๆ พยายามเลือกสีผิวให้ใกล้เคียงกับจุดที่จะลบมากที่สุด ไม่งั้นถ้าไปโคลนตรงสว่างมาปิดจุดมืด ก็จะกลายเป็นสีตัดกันชัดเจน ถ้าสีคล้ายกันก็จะเนียน ๆ ไป

 

 

 

ออกมาแบบนี้

 

 

 

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

เดินเล่นใน (มุมหนึ่งของ) โลก

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…

เบื่อลำน้ำเฮาไปแอ่วดอย

โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…

เรื่องกล้วย ๆ

โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…

สันติ : ชื่อสันติชอบอ่านหนังสือปืน

โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…

ท้องฟ้ากับทะเล

โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…
↑