ผีที่ไม่มีวันตายอยู่บนเครื่องบินกลางพายุหนัก

ฟังดูน่ากลัวนะ อะไรมันจะขนาดนั้น ไม่ใช่อะไรค่ะ วันอาทิตย์วันหยุดอยู่กับบ้าน กิจวัตรหนึ่งก็คือนอนดูหนังในเคเบิ้ลทีวี ซึ่งเขาจะจัดหนังได้น่ากลัวมากในวันอาทิตย์  

สำหรับเราแล้ววันอาทิตย์ควรเป็นวันสบาย ๆ ชิว ๆ  แต่เปิดทีวีเจอแต่หนังผี  อย่างเมื่อคืน เปิดเรื่องมาบนเครื่องบิน โอ๊...ชอบ หนังวิกฤติบนเครื่องบิน เนื่องจากเป็นคนกลัวความสูง แต่ชอบดูหนังเกี่ยวกับเครื่องบิน จี้เครื่องบิน เครื่องบินตก ดูแล้วก็เก็บไปจินตนาการเวลาขึ้นเครื่อง ว่าถ้าเป็นเราเจอแบบนี้เราต้องทำอย่างไร  เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากหนังว่างั้น

หนังเปิดตัวที่ตัวเอกหน้าตาเหมือนไทเกอร์ วู้ด เล่นเป็นนักกอล์ฟ มากับภรรยาที่กำลังวีนเพราะมีผู้คนเดินมาขอลายเซ็นและทักทายสามีในเวลาส่วนตัวของเธอ ตัวละครอื่น ๆ ก็มีพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน มีตำรวจควบคุมตัวผู้ร้ายที่พูดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่ตลอดเวลา  มีนักวิทยาศาสตร์ มีแม่ชี มีคนแก่ ฯลฯ

แล้วเครื่องบินก็เข้าสู่พายุอย่างหนักและน่ากลัวมาก กัปตันตัดสินใจเลี่ยงไปอีกทางที่คิดว่าทำให้เสียเวลาน้อยที่สุด ขณะผ่านพายุ เครื่องบินตกหลุมอากาศ ภาพตัดไปที่ห้องเก็บของ สายรัดกล่องอะไรสักอย่างขาด กล่องตกลงมาใส่คนที่ใส่ชุดป้องกันเชื้อโรคขาขาด มีภาพเชื้ออะไรสักอย่างลอยในอากาศ

ตัดไปที่ตึกเพนตาก้อน ทหารกำลังประชุมว่ามีนักวิทยาศาสตร์ทดลองเชื้อโรคที่ทำให้คนตายแล้วฟื้นคนมาได้

ขณะนั้นข้าเจ้ากำลังอยู่ระหว่างวอร์มร่างกายและจิตใจสำหรับโยคะยามเย็น ดูได้แค่นั้นก็ไม่ไหวแล้ว ตัดสินใจปิดทีวี หันมาทำโยคะจบไปหนึ่งรอบเบา ๆ อาบน้ำอาบท่า กลับมาเปิดทีวีอีกครั้ง
หนังเรื่องเดิมยังอยู่!! บร๊า... อยู่นานจริง

คราวนี้บนเครื่องบินเต็มไปด้วยผีที่กำลังไล่กัดคนทั้งเครื่องบิน คนที่ตายแล้วก็ฟื้นคืนชีพ มาเป็นตัวกินคนอื่นให้ตายแล้วฟื้น ตายแล้วฟื้น ขณะนั้นเครื่องบินก็กำลังอยู่ในพายุฝนฟ้าคะนอง นักกอล์ฟหนุ่มกำลังพาภรรยาคลานอยู่บนช่องอะไรสักอย่างแคบ ๆ ตำรวจก็ไล่ยิงผีดิบลงไปอยู่ชั้นล่าง แล้วก็นำสเปรย์มารวมกันทำระเบิดโยนลงไป ผีกระจุยกระจาย แต่เครื่องบินไม่ยักเป็นอะไร สงสัยมีพระคุ้มครอง กว่าจะนำเครื่องลงได้ ก็เกือบโดนรัฐบาลซึ่งคงเช็คได้ว่ามีเชื้อมหาภัยอยู่บนเครื่อง และกำลังจะจัดการกับเครื่องบินลำนี้ เนื่องจากพบว่าเรียกแล้วไม่ขาน เพราะกัปตันก็โดนกัดกลายเป็นผีไปด้วย เครื่องลอยไปเรื่อย ๆ เนื่องจากออกจากสภาพอากาศเริ่มดีแล้ว

คนอื่น ๆ พยายามจัดการกับผีร้าย และพบว่าไม่มีกัปตัน เครื่องกำลังบินอัตโนมัติ ถ้าไม่มีคนควบคุมก็จะบินไปเรื่อย ๆ จนน้ำมันหมด พวกเขาหาทางเข้าไปห้องเครื่อง และพบว่าคนที่พอขับเครื่องบินเป็นคือคนร้ายที่ตำรวจควบคุมตัวมา เขาพาเครื่องลงอย่างทุลักทุเลกลางทะเลทราย คนที่รอดพากันเดินออกจากเครื่อง พนักงานต้อนรับพบรักกับตำรวจ และบอกว่าแฟนเก่าเธอเกาหลังเก่ง ด้านหลังของพวกเขา ประชากรผีต่างคืนชีพอีกครั้ง บางผีมีแค่ครึ่งตัวกระดืบ ๆ ออกมาจากเครื่อง บางผีแขนขาด ขาขาด

ปกติเป็นคนไม่ดูหนังผี แต่เรื่องนี้เห็นพล็อตแล้วขำจนไม่กลัว คิดได้ยังไงผีเต็มเครื่องบินที่กำลังที่กำลังอยู่ในพายุ มีพระเอกเป็นนักกอล์ฟมากับเมีย และผีเป็นผีที่ไม่มีวันตายอีกต่างหาก สุดท้ายคนพาเครื่องลงคือผู้ร้าย และนางเอกชอบเกาหลัง

คุ้น ๆ แฮะ ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตัว เหมือนเปิดทีวีดูข่าวสถานการณ์บ้านเมืองยังไงไม่รู้

เดินทางหน้าร้อน : ลาว

 

แผนการเดินทางครั้งนี้เริ่มจากการคุยเรื่องทำหนังสือไกด์บุ๊คของฉันกับน้องแอน น้องแอนเธอเพิ่งกลับจากหลวงพระบางมา เธอไปอยู่ 15 วัน และรู้สึกประทับใจประกอบกับเธอมีสต๊อครูปในมือ และข้อมูลจำนวนหนึ่ง ความที่ฉันชอบจับแพะชนแกะอยู่แล้ว นึกขึ้นมาได้ว่า มีเพื่อนอีกคนเคยบอกให้ทำไกด์บุ๊คหลวงพระบาง อิฉันเลยจับเพื่อนชนน้อง แต่น้องแอนบอกว่าทำคนเดียวว้าเหว่เกินไป จึงชวนอิฉันทำด้วยกัน ช่วยกัน ทั้งเรื่องข้อมูลและภาพถ่าย โดยน้องแอนจะเน้นทำภาษาอังกฤษ

น้องแก้ม เดอะ สตาร์ เธอชนะ แต่พิธีกรติดลบ

 

เมื่อคืนดูรายการเดอะ สตาร์ ปีหก หลังจากที่เป็นแฟนติดตามดูการแข่งขันมาตั้งแต่ปีที่สอง ชอบลุ้นเหมือนพนันกับตัวเองว่าใครจะได้และใครจะดัง ปีนี้เป็นปีที่หก นักร้องแต่ละคนหน้าตาดีเป็นส่วนใหญ่ เมื่อคืนมีแขกรับเชิญคือน้องแก้ม นักร้องที่ได้รับรางวัลชนะเลิศปีที่แล้ว เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้รับรางวัลนี้

ภาษาเป็นเครื่องมือของการสื่อสาร

 

ประโยคชื่อเรื่องนั้นเป็นคำพูดคำแรก ๆ ที่ใช้สอนหนังสือ เวลาสี่เดือน ทุกวันจันทร์ พุธ และศุกร์ วันละชั่วโมง เนื้อหาทั้งหมดทั้งมวลสรุปได้ประโยคเดียวคือ ภาษาเป็นเครื่องมือของการสื่อสาร คนส่งสารจะใช้ภาษาอย่างไรนั้น มีหลายอย่างเป็นปัจจัย

งามในความเศร้า

 

ผู้หญิงเศร้ามักจะสวย ลองสังเกตดูสิ เป็นความสวยแบบลึกซึ้งหรืออาจเรียกได้ว่างาม  เป็นความงามที่ฉายออกมาทางความรู้สึก  ผู้หญิงที่กำลังมีความรักในระยะเริ่มต้น ก็มักจะสวยเช่นกัน ความสุขจะฉายออกมาทางแววตาวิบ ๆ  ละอองของความสุขดูจะเป็นสีสันที่มองไม่เห็น เปล่งออกมาจากทุกอณูความรู้สึก