จดหมายจากสมศักดิ์

26 ก.ย 55

สวัสดีครับอาจารย์ธีระพล ก่อนอื่นผมนายสมศักดิ์ ประสานทรัพย์ และน้อง ๆ อีกทั้ง 3 คน   ต้องขอโทษอาจารย์ก่อนเป็นอันดับแรกนะครับ  ขอโทษตั้งแต่พวกผมได้ย้ายมาอยู่ที่เรือนจำหลักสี่นี้ พวกผมก็ไม่ได้เขียนจดหมายมาคุยกับอาจารย์สักครั้งเดียว  ผมขอบอกอาจารย์ตามตรงเลยว่าผมจำที่อยู่อาจารย์ก็ไม่ได้เลย    ที่ผมเขียนมาฉบับนี้ผมก็ไม่รู้ว่าจะถึงมืออาจารย์หรือเปล่า   หากถึงมืออาจารย์จริงผมก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง  เพราะที่อยู่ของอาจารย์ที่ผมเขียนส่งมาถึงอาจารย์นี้ผมได้จดตามหน้าหนังสือพิมพ์  และในวันที่อาจารย์ออกรายการความจริงเพื่อความยุติธรรม (ศ.ป.ช.) ในวันที่ 23 กันยายนที่ผ่านมานั้นพวกผมก็ได้ดูอาจารย์ออกรายการเช่นกันครับ

 

ศ.ป.ช.พูดได้ดีมากเลยครับ และอาจารย์ก็พูดได้ดีมาก ๆ ทั้งโดนใจผมด้วย    แต่ในวันนั้นผมอยากจะให้อาจารย์พูดมากกว่านั้นอีกหน่อย    แต่ก็ไม่เป็นไรครับอาจารย์เพราะผมคิดว่าในวันนั้นเวลาของอาจารย์อาจจะมีไม่มากนัก    ผมหวังว่าโอกาสหน้าคงจะมีอีกนะครับ    หากมีและจัดอีกครั้งผมอยากให้อาจารย์จัดหนัก พูดยาวไปเลยนะครับอาจารย์       

 

ส่วนผมและน้องที่อยู่กันที่นี่ทุกคนก็พากันอยู่แบบอรรถภาพนั้นแหละครับอาจารย์ เพราะยังไงก็คงไม่เหมือนอยู่ข้างนอก   และได้อยู่กับครอบครัวหรอกครับ    เพราะถึงจะทุกข์ยากขนาดไหนเมื่อเราได้อยู่กับครอบครัว   ผมว่ายังจะดีกว่าอยู่ที่นี่หลายเท่าเลยครับ      

 

ผมมาอยู่นะจุดนี้ก็ 2 ปีกว่าแล้ว  ทำให้ผมได้เรียนรู้และมีบทเรียนหลายอย่างแก่ตัวผมเอง    ฝันร้ายในครั้งนี้ผมคงต้องจำใส่ใจไว้ตลอดชีวิตของผมเลยทีเดียว   เป็นฝันที่โหดร้ายมาก    จนทำให้ตัวเองสูญเสียอะไรไปตั้งหลายสิ่งหลายอย่างด้วยกัน ที่ดินบ้านช่องที่เคยอยู่อาศัยมาก็ได้จำได้ขายไป  มิหนำซ้ำผู้ที่ผมเคารพบูชาผู้ที่ให้กำเนิดผมมาก็ต้องมาล้มหายตายจากไปอีกคน       อะไรจะสูญเสียไปมากกว่าสิ่งนี้อีกครับ    สิ่งที่สูญเสียไปในครั้งนี้คงไม่มีวันที่จะหวนกลับคืนมาได้อีกแน่เลยครับอาจารย์     

 

การเรียกร้องหาประชาธิปไตยและความยุติธรรม ตัวผมก็ไม่เคยคิดมาก่อนหรอกครับว่าครอบครัวของผมจะเป็นเช่นนี้ได้   พวกเขาจะต้องมาลำบากลำบนเพราะตัวผมเอง ที่เป็นหัวหน้าครอบครัว    แต่คนที่สุขสบายทุกวันนี้ไม่ใช่ผม ไม่ใช่ครอบครัวของผมและคนที่พากันเสียอิสระภาพในเวลานี้    คนที่สุขสบายกลับเป็นพวกที่เรียกหาประชาธิปไตยแต่ปากเท่านั้นที่พวกเขาพากันได้ดี พวกไหนอาจารย์ก็คงพอจะรู้ดีนะครับ    

 

การเรียกร้องประชาธิปไตยและความยุติธรรมในครั้งนี้   ผมว่ายังคงอีกยาวไกลนะครับอาจารย์   ยาวไกลกระทั้งการประกันตัวพวกผมด้วย       ทุกวันนี้พวกผมรอแค่ปฏิหารที่จะเกิดขึ้นเท่านั้นครับ    อยู่กันทุกวันนี้ก็พากันอยู่แบบสู้กับใจตัวเองเท่านั้นครับอาจารย์   ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงอยู่ก็ตลอดก็เป็นพอครับ    และทุกสิ่งทุกอย่างที่อาจารย์และคณะช่วยดูแลคอยช่วยเหลือครอบครัวของผมทั้งทุกคนมาดีโดยตลอด   ผมและน้อง ๆ ทุกคนต้องขอขอบพระคุณอาจารย์พร้อมคณะเป็นอย่างยิ่งมานะที่นี่ด้วยนะครับ  พระคุณในครั้งนี้ผมคงตอบแทนอาจารย์และคณะไม่หมดแน่ครับ    ผมและน้องๆทุกคนที่พากันอยู่นะที่นี่พากันคิดถึงอาจารย์ธี อาจารย์ปู อาจารย์พล อาจารย์สเนาะ และทุก ๆ ท่านอยู่เสมอมิเคยลืมเลยครับ    

 

มีวันหนึ่งได้มีอาจารย์ที่อยู่กรุงเทพฯมาเยี่ยมพวกผมมาด้วยกัน 2 คนเป็นผู้หญิงทั้ง 2 มาเยี่ยมและบอกพวกผมว่าได้รู้จักกับอาจารย์ธี อาจารย์ ปู ด้วยนะครับ   แต่ผมพวกไม่ได้ถามชื่อเลยไม่รู้จักชื่ออาจารย์ทั้ง 2 ท่านเลยครับ  หากอาจารย์ทั้ง 2 ท่านมีเวลาว่างผมก็อยากให้อาจารย์ทั้ง 2 ท่านมาเยี่ยมพวกผมอีกสักครั้งจะได้ไหมครับ

ท้ายนี้ผมขอให้อาจารย์พร้อมคณะจงมีสุขภาพที่แข็งแรงตลอดไปนะครับ

คิดถึงอาจารย์ธี พร้อมคณะเสมอมิเคยลืมครับ

 

สมศักด์ ประสานทรัพย์    สู้เพื่อทุกคน
 

 

 

 
คลิปวีดีโอที่เกี่ยวข้อง