การเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งในบ้านนี้เมืองนี้เป็นเรื่องยากลำบากกว่าที่เราคิด
จะดำเนินชีวิตให้เทียบเทียมคนอื่นเป็นเรื่องยาก
แม้จบชีวิตไปแล้วก็ยังยาก
ความตายของคนธรรมดาคนหนึ่ง
สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงอันใดขึ้นมาได้บ้าง
หรือจักต้องอาศัยอีกกี่ความตาย
จึงจะถูกนับค่าความหมายความสำคัญ
...
หน้าตาของเขา ชื่อของเขา อายุของเขา ประวัติของเขา ครอบครัวของเขา
หากไม่แลกมาด้วยความตาย...อาจไม่มีใครใส่ใจรับรู้
แม้แลกมาแล้วด้วยความตาย
ก็ใช่ว่าจะได้รับการใส่ใจรับรู้
ก็ใช่ว่าจนส่งผลสะเทือนถึงผู้ใด
ก็ใช่ว่าจะสร้างการเปลี่ยนแปลงอันใด
...
สุดจะคาดคำนวณ..ว่ากี่คนธรรมดา จึงจะเทียบค่าหนึ่งคนสำคัญ
สุดจะชั่งตวงวัด..ว่ากี่ “มวลชน” ธรรมดาจึงจะเทียบค่าหนึ่ง “แกนนำ”
หมายเหตุ: เขียนถึงชีวิตของ วันชัย รักสงวนศิลป์ (เตี้ย) ชาวหนองหาน อุดร วัย 31ปี ผู้ต้องขังคดีฝ่าฝีน พรก.ฉุกเฉินฯ และเผาสถานที่ราชการ ที่ถูกคุมขังและได้เสียชีวิตลงที่เรือนจำพิเศษหลักสี่ ด้วยความระลึกถึงผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่พร้อมกับความคาดหวังในเรือนจำ ว่าปีใหม่สักปีหนึ่ง พวกเขาจะได้มีโอกาสหลุดพ้นจากโครงขังกลับไปอยู่ร่วมบ้านกับคนที่เขารัก