Skip to main content

 

13_8_01

13_8_02

13_8_03

 

 

ปริศนา- แสวงหาถ้อยอธิบาย

วิญญาณ - เวียนว่ายแสวงหารูปร่าง

ว่างเปล่า- แสวงหาสาระจัดวาง

ก่อสร้าง คุณค่า ความหมายเติมตน

 

โดดเดี่ยวเดียวดาย- แสวงหาคู่            ลบความหดหู่ซึมเศร้าสับสน

อึดอัด- ขัดข้องอับจน                       แสวงหาหนทางออกโบยบิน

 

เจ็บปวด- แสวงหาเพิงพัก                   พำนักสมานแผลขาดวิ่น

โหยหิว - แสวงหาดื่มกิน                    จินตนาการ - แสวงหาดาราราย

 

ต่อสู้ขัดแย้ง - แสวงหาพลัง                มุ่งหวัง- แสวงหาเป้าหมาย

มืดมิด- แสวงหาแสงสว่างพร่างพราย    เอียงอาย - แสวงหาที่ซ่อนคนทราม

 

เสียขวัญ - แสวงหาคำปลอบใจ           บอดใบ้ - แสวงหากริยาตอบ-ถาม

พเนจร -แสวงหาเขตคาม                   โมงยาม - แสวงหาวันคืน

 

อยุติธรรม- แสวงหาธรรมะ                 เสียสละ - แสวงหาการหยิบยื่น

เชื่อมั่น - แสวงหาที่หยัดยืน                แข็งขืน - แสวงหาตรรกะยืนยัน

 

เงียบเชียบ - แสวงหาซุ่มเสียง             พอเพียง - แสวงหาที่มั่น

ชั่วขณะ - แสวงหานิรันดร์                   อสมดุล-ทุกสิ่งอัน มิอาจสงบนิ่ง.

 

 

                                                                 กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

 

 

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…