Skip to main content

28_8_01

ม่มี ความเข้าใจ ไม่มีรัก

ไม่มี พัก ไม่มีแรงจักแข็งขัน

ไม่มี หวัง ไม่มีที่ฝ่าฟัน

ไม่มี ฝัน ไม่มีวันอันเลิศลอย


ไม่มี กาม ไม่มีการก่อเกิด                    ไม่มี เปิด ไม่มีเข้าออกเคลื่อนคล้อย

ไม่มี ปิด ไม่มีเก็บรูปรอย                      ไม่มี หวานหยดย้อย ไม่มีมด


ไม่มี ทรัพย์ ไม่มีบริวาร                        ไม่มี มาร ไม่มีบารมี - ปรากฏ

ไม่มี เกียรติศักดิ์ศรี ไม่มียศ                  ไม่มี ปลดเปลื้อง ไม่มีการคลี่คลาย


ไม่มี ดุล ไม่มีความงดงาม                    ไม่มี คำ ไม่มีความสื่อความหมาย

ไม่มี ร้อน ไม่มีคนทุรนทุราย                 ไม่มี กาย ไม่มีรูปลักขณา


ไม่มี ใจ ไม่มีนามความรู้สึก                  ไม่มี ผนึก ไม่มีมวลอันแน่นหนา

ไม่มี ทาง ไม่มีที่ไปมา                        ไม่มี กล้าขบถ ไม่มีชีวิตใหม่


ชีวิตใหม่ มี...เพราะมี - ผู้ที่กล้าขบถ       ต่อ เกณฑ์ กฎ อันเลวร้ายและเหลวไหล

แห่งอำนาจ อยุติธรรม ค้ำขืนใจ             จึงจักได้ - ชีวิตใหม่ที่ดีงาม


ขบถ..คือผู้กล้า - ยิ่งกว่ากล้า               ในการท้าอำนาจอันน่าครั่นคร้าม

เพราะขบถ...แล้วพ่ายแพ้สังคมทราม     มีแต่ความตายกับคุก - เป็นโทษทัณฑ์.



                                                                  กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…