Skip to main content
11_9_01


ระบอบการเมือง                ที่ดีที่สุดในโลกนี้

มี                                   หรือไม่มี

ถ้าหากมี                          แล้วถูกขยำขยี้ทิ้งไป

ยัง สามารถพลิกฟื้น           กลับคืนมาใหม่


เพราะมันเป็นเพียงแบบแผน ที่ไร้ชีวิตจิตใจ

ถูกขยำขยี้ทิ้งไป                สักกี่ครั้ง ( เช่น ประชาธิปไตย )

ถึงคราวจำเป็น                   ต้องหวนคืนกลับไปใช้

ร่างขึ้นมากำหนดใหม่          ยังได้คืนเหมือนเดิม


แต่ ชีวิตคน                       แม้เพียง หนึ่ง คน

ไม่ว่า                               ฝ่ายใด

มาดแม้น                          มีอันเป็นไป

เหมือนดั่งใบไม้                 ถูกเด็ดออกจากขั้ว


ระบอบการเมือง                ใดใด

ที่ดีที่สุด                          ในโลกนี้ ( หรือโลกหน้า )

ก็ไม่อาจ                         ชุบชีวิต

เข าผู้ตายแล้ว ฟื้น             กลับคืนมาใหม่ - เหมือนระบอบแบบแผนที่ไร้ชีวิต


ทำไม เขาผู้เป็นประชาชน    จึงต้องเป็นคนแรก

และเป็นคนสุดท้าย            ที่ต้องสิ้นชีพสังเวย

ทั้งฝ่ายชนะ                     และผู้ปราชัย

ในเกมการต่อสู้                 ทุกยุคทุกสมัย


ทำไม ทำไม ทำไม           พวกเขา

จึงต้องเป็นคนแรก            และเป็นคนสุดท้าย

ที่ต้อง ตาย ตาย ตาย        ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย ตาย...

เมื่อผู้นำทั้งสองฝ่าย          มิอาจตกลงกันได้ – ด้วยสันติวิธี


ทำไม...


            กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่



บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…