Skip to main content


ฮะฮ้า ทักษิณ ชินวัตร

เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา

เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา

เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา

เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา เวลา

แห่งการเสพ...

อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ

อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ

อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ

อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ


เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง

เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง

เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง

เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง เงินทอง


ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์

ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์

ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์

ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์ ยศถาบรรดาศักดิ์

ของท่าน

ได้จบสิ้นลงแล้ว...

คราวนี้ก็ถึงคิวทองของพวกข้าบ้างล่ะ


โอ้

อำนาจ

เงินทอง

ยศถาบรรดาศักดิ์

สุดยอดของความหอมหวาน

ที่มนุษย์ปุถุชนทุกคนในโลกนี้ปรารถนาอันมหึมาในอุ้งมือของข้า


อา!

หลังจากจัดสรรแบ่งปัน

สุดยอดของความหอมหวาน

ที่มนุษย์ปุถุชนทุกคนในโลกนี้ปรารถนาให้แก่สมัครพรรคพวก

ตามวัฒนธรรมการแบ่งเค้กกัน

ตามหลักการแบ่งแบบสากลนิยมเรียบร้อยแล้ว

ข้าควรจะให้อะไรแก่ประชาชนคนส่วนใหญ่ของประเทศ

ที่เป็นคนยากคนจน

และเป็นคนชั้นล่างสุดของประเทศดีหนอ..


โอ

ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลยนี่

ให้อย่างที่ ทักษิณ ชินวัตร เคยให้มากกว่าสักเล็กน้อย

พวกเขาก็คงจะขี้คร้านดีใจกันจนเนื้อเต้น

เลิกใส่เสื้อสีแดง

เลิกถือตีนตบมาคอยรังควาน

และไม่เดือดร้อนโวยวายอะไรกันอีก...

เพราะคนยากคนจนของประเทศนี้

พวกเขาถูกอบรมสั่งสอน

ให้พอใจในการกินแกลบ กินผักและหญ้า มาจนชาชิน

และมีความสุขเพียงพอเป็นอย่างยิ่งแล้ว

กับการกินแกลบ กินผักและหญ้า

จนไม่สามารถจะกินอะไรที่ดีหรือเลวมากกว่านี้ได้อีกแล้ว

ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร


ปัญหา

ปัญหา ปัญหา ปัญหา ปัญหา ปัญหา ที่แท้จริง

ที่จะทำให้ข้าอยู่ได้ไม่นานไม่ได้อยู่ที่ภายนอก

แต่อยู่ภายในที่ขาดความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของพวกข้า

ตั้งแต่การแบ่งเค้กที่ต้องให้จำนวนปริมาณไปตามสัญญาแลกเปลี่ยน

แด่...

คนที่ทรยศหักหลัง ทักษิณ ชินวัตร มาเป็นพวกของข้า

และยากแสนยากเหลือเกินที่จะควบคุมเสือร้ายพวกนี้

ซึ่งพร้อมที่จะขบกัดเจ้านายอยู่ตลอดเวลา

ให้อยู่กับร่องกับรอยได้


โอ

ที่สำคัญที่สุด

ที่น่ากลัวที่สุด

ที่จักเป็นเหตุให้ข้าหมดโอกาสขาดเวลา

ทำความดีให้แก่ประเทศชาติ

ก็คือ...

พวกหน้ามืดตามัว

พวกตะกละตะกลามที่รีบร้อน

คิด คิด คิด คิด คิด คิด คิด คิดคิด

คิด...แต่จะถอนทุนและเอากำไรให้สะใจ

ให้เหลือกิน เหลือใช้ กันทั้งโคตรเหง้าตระกูล

ไปจนตราบชั่วฟ้าดินสลายและจักรวาลแตกดับ


โอ้

ข้าควรจะทำอย่างไรกับคนพวกนี้

เพื่อที่จะได้ทำความดีให้แก่ประเทศชาติ ตราบนานเท่านาน

เพราะมีคนที่เขารู้ตะโกนส่งสัญญาณเตือนมาแล้วว่า

รีบร้อนถอนทุนอวสานเร็ว ”


โอ

นี่ ถึงคราวที่ชายหนุ่มรูปหล่อ ผมดกดำ หน้าตาสดใส

ที่ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ อำนาจ

และ เงิน เงิน เงิน เงิน เงิน เงิน เงิน เงิน

เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่ เท่าไหร่

ก็ไม่สามารถชื้อความหนุ่มและความหล่อ ราวกับเทพบุตรกรีก อย่างเขาได้

จักต้องกลายเป็นชายแก่ผมหงอก

หน้าตามีแต่ความเคร่งเครียด

และริ้วรอยความทุกข์กังวล - ก่อนวัยอันควร

เพราะทุกขลาภที่ได้เป็นนายกรัฐมนตรี

เพราะความรีบร้อนอยากเป็นฝายจัดตั้งรัฐบาลจากผู้จัดการพรรคของเขา

แล้วหรืออย่างไรหนอ...


เสียดาย

ข้าเสียดาย

ความหนุ่มและความหล่อของเขา

ที่จะต้องสึกหรอลงในคราวนี้เหลือเกิน

อภิสิทธิ์


หมายเหตุ : วาทกรรม “รีบร้อนถอนทุนอวสานเร็ว” จากบทความหน้า 3 ของทีมการเมืองหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 21 ธันวาคม 2551 ชื่อ “จุดตายรัฐบาลอภิสิทธิ์ ส่วนผสมรัฐบาล 6 พรรค 1 กลุ่ม รีบร้อนถอนทุนอวสานเร็ว”

 

กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

 

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…