Skip to main content

  

เพียงแค่คำพูด

ไม่ว่าจะสักกี่ร้อยกี่พันคำ

ยากแสนยากที่จะทำให้เกิดความรักขึ้นมาได้

แต่ความเกลียดนั้น

สามารถทำให้เกิดขึ้นมาได้ในทันทีทันใด

ด้วยคำพูดเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น


จริงหรือไม่จริง

ใช่หรือมิใช่

ที่น่ามหัศจรรย์อย่างยิ่งก็คือ

เมื่อมันได้เกิดขึ้นมาแล้ว

มันยังสามารถเจริญเติบโตได้ด้วยตัวของมันเอง

และแพร่พันธุ์ออกไปได้อย่างรวดเร็วราวกับวัชพืช

โดยไม่จำเป็นต้องคอยเลี้ยงดูประคบประหงม

ให้เหน็ดเหนื่อยและสิ้นเปลืองเหมือนความรัก

ที่เต็มไปด้วยงานหนักในการดูแลรักษา

และยากแสนยากที่จะหยุดยั้งและลดรา

เมื่อความเกลียดได้หยั่งรากลึกและงอกงาม

อยู่ในหัวใจของใครสักคนหนึ่ง

อยู่ในหัวใจของสังคมใดสังคมหนึ่ง

 

จริงหรือไม่จริง

ใช่หรือมิใช่

เพียงแค่คำพูด

ไม่ว่าจะสักกี่ร้อยกี่พันคำ

ยากแสนยากที่จะเกิดความรักขึ้นมาได้

แต่ความเกลียดนั้น

สามารถทำให้เกิดขึ้นได้ในทันทีทันใด

ด้วยคำพูดเพียงแค่ประโยคเดียวเท่านั้น

 

จริงหรือไม่จริง

ใช่หรือมิใช่

ท่านผู้ใดสนใจใคร่รู้แจ้ง

เชิญทดลองเอาชีวิตพิสูจน์ดูได้

โดยมิต้องเสียเงินค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว

โดยเฉพาะความเกลียด...

เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด

เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด

เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด

เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด

ที่มีอยู่เต็มโลกที่โหดร้ายใบนี้.

 

กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

 

 

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…