โอ้ นางฟ้าของคนยากจากไปแล้ว
ดั่งดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
จากไปไกลลิบลับไม่กลับมา
จากไปแล้วหนา...วนิดา คนดี
คนดีของคนยากของแผ่นดิน
ยุคทมิฬ รัฐ บรรษัท ทำบัดสี
ถืออำนาจอยุติธรรมคอยย่ำยี
ขยำขยี้คนจนปล้นทรัพยากร
สารพัดในนามของความผิด
ที่เขาคิดมากล่าวหามาถอดถอน
เพื่อขับไล่ไสส่งจากดงดอน
จากสิงขร จากน้ำฟ้า ป่าบรรพชน
ด้วยกฎหมายที่เขาตราขึ้นมาเอง
ใช้เป็นเหตุยำเยงทุกแห่งหน
ที่มาดหมายครอบครองเป็นของตน
ขับไล่คนเหมือนหมูหมาเหมือนกาไก่
เธอจึงเกิดขึ้นมาเพื่อต่อสู้
อยุติธรรมแด่ผู้ที่ยากไร้
ทั้งชีวิตอุทิศทั้งกายใจ
ควรกราบไหว้ควรเชิดชู ควรบูชา
โอ้ นางฟ้าของคนยากจากไปแล้ว
ดั่งดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
จากไปแล้วคุณคนดี วนิดา
ต่อแต่นี้น้ำตา...คนยากไร้ ใครจะซับ.
7 ธันวาคม 2550
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่
ภาพประกอบจาก http://www.thaingo.org/man_ngo/mod.htm
บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…