สวัสดีปีใหม่ 2553
ถึงโลกยังทรามสังคมยังบัดสี
ไม่เป็นไร เรายังพอ...มีความดี
ณ วัน เดือน ปีใหม่...มอบให้กัน
นั่นคือพระวัจนะจากพระคริสต์
ทรงลิขิตมาฝังฝากจากสรวงสวรรค์
ว่า “จงรักเพื่อนบ้าน เหมือนดั่งรักตัวเอง” ทุกสิ่งอัน
มาแบ่งปันเป็นพรพรรณเพริศพิไล
ไปสถิต ณ ดวงจิต ทุกๆท่าน
ที่ได้อ่านบทกวีนี้ขานไข
ท่ามกลางการเมืองเหลือร้าย สังคมแตกแยก เศรษฐกิจย่ำแย่ - ในสังคมไทย
ขอรักในพระคริสต์ธรรม - ช่วยนำทาง
พาทุกท่านพ้นผ่านกาลวิกฤต
คลาดแคล้วพิษจากเภทภัยทุกก้าวย่าง
ตราบอรุณสมัยยุคใหม่ได้รุ่งราง
สะอาด สว่าง สงบสุข ทุกมุมเมือง.
( ไชโย ไชโย ไชโย โห่ฮิ้ว !)
.jpg)
.jpg)
หมายเหตุ ; ครับ สวัสดีปีใหม่ 2553 ผมขอมอบคำสอนที่เป็นแก่นของคริสต์ศาสนา ที่ได้ชื่อว่าเป็นศาสนาที่โรแมนติกและอบอุ่นที่สุดในโลก เพราะเน้นในเรื่องความรัก ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ และมนุษย์กับพระเจ้ากับสรวงสวรรค์ ( ด้วยบทเรียนอันเจ็บปวด ที่ชาวคริสเตียนได้รับจากผลของความเกลียดชังและเข่นฆ่ากัน...อย่างใหญ่โตมโหฬารในสงครามคูเสด ซึ่งเป็นสงครามศาสนาอันยาวนานระหว่างชาวคริสต์และอิสลาม เมื่อครั้งอดีตกาลอันไกลโพ้น... ) เป็นพรปีใหม่แด่ทุกๆท่าน ที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนกระท่อมทุ่งเสี้ยว ท่ามกลางบรรยากาศการเมืองในบ้านเรา ที่ยังฟาดฟันกันอย่างไม่ลดละ ระหว่างผู้นำกับผู้นำและพวกพ้องบริวาร ทำให้สังคมแตกแยก เศรษฐกิจย่ำแย่ ความเกลียดชัง ความหวาดระแวง แผ่คลุมไปทุกสัดส่วนในโครงสร้างของสังคม ตั้งแต่ชั้นบนสุดแทรกซึมลงมาจนถึงชั้นรากหญ้า ฯลฯ
ใช่ ในสังคมที่เป็นเช่นนี้ แม้แต่ท่านนายกรัฐมนตรีผู้นำของประเทศ จะไปไหนมาไหน ก็ยังหาความอบอุ่นปลอดภัยในชีวิตไม่พบ สำมะหาอะไรกับลิ่วล้อประชาชนคนเดินดินอย่างเรา ( น่ากลัวจริงๆ )
และขอความรักอันยิ่งใหญ่จากพระคริสต์ธรรมนี้
จงปรากฏเกิด ณ ดวงจิตดวงใจอันแห้งเหี่ยวๆของผู้เขียนด้วยเถิด ( ฮา ) เพราะนับวันความรักในเพื่อนมนุษย์ของผู้เขียนเอง ก็ชักจะลีบเรียวเหลือน้อยลงทุกวันๆ เพราะความยากลำบากในการต่อสู้เพื่อการอยู่รอดของชีวิต - ในสังคมแบบตัวใครตัวมันที่ป่วยไข้ และเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง...จนน่าทุบทิ้งนี้ มันทำให้เราต้องมัวคิดถึง...แต่การต่อสู้เพื่อการอยู่รอดของตัวเอง จนลืมคนรอบข้างไปหมด
และให้ตายสิ...แม้แต่ตัวเอง ก็ยังลืมรักตัวเองออกบ่อยครั้ง ( จริงๆนะ ) บางที...พอตั้งสตินึกขึ้นมาได้ว่า เราต้องรักตัวเองนะ ก็ต้องมานั่งทบทวนความจำอีกว่า การรักตัวเองนั้น ควรจะปฏิบัติแก่ตัวเองอย่างไร เพราะมัวเคร่งเครียดอยู่กับการต่อสู้เพื่อปากและท้อง และ และ และ... จนลืมรักตัวเองนานไปหน่อย โธ่เอ๋ย...
อาเมน !
22 - 23 ธันวาคม 2552
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่