Skip to main content

พุทธภาษิตที่กล่าวว่า
“ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม”
และ “อำนาจย่อมเป็นใหญ่ในโลก”
ประการแรกยังน่าสงสัยว่าเป็นความจริงโดยหรือไม่
แต่ประการที่สองที่กล่าวว่า อำนาจย่อมเป็นใหญ่ในโลก
เป็นความจริงตามพุทธภาษิตได้กล่าวเอาไว้อย่างแน่แท้

ใช่
อำนาจย่อมเป็นใหญ่ในโลก
ไม่ว่าอำนาจนั้นจะเป็นอำนาจที่ชอบธรรมหรือไม่
ตราบใดที่อำนาจนั้นยังไม่เสื่อมและยังคงมีอำนาจอยู่
ไม่ว่าอำนาจนั้นจะเป็นอำนาจของกฎหมายที่ไม่ชอบธรรม
หรืออำนาจใดๆก็แล้วแต่
ตราบใดที่อำนาจนั้นยังดำรงอยู่
อำนาจนั้นย่อมเป็นใหญ่แก่ทุกผู้ที่อยู่ภายใต้อำนาจนั้น
และอำนาจนั้นย่อมมีอันตรายเหมือนเสือร้าย
ที่ใครจะไปตบหัวล้อเล่น...ไม่ได้ง่ายๆ

คุณยังจำได้ไหม
ที่วรรณคดีเก่าแก่เรื่องหนึ่ง
ได้กล่าวเตือนผู้คนให้ระมัดระวัง
มิให้ไว้ใจในสิ่ง 5 ประการที่มีอำนาจ
และสามารถทำให้เราตายได้เอาไว้ว่า
หนึ่ง - อย่าไว้ใจทะเลทุกเวลา
สอง - สัตว์มีเขี้ยวเล็บงาอย่าวางใจ
สาม - ผู้หญิงทั้งหลายอย่ากรายใกล้
สี่ - มือผู้ถืออาวุธสุดจักร้าย
ห้า - พระมหากษัตริย์ทรงฉัตรไชย
ถ้าแม้นใครประมาทอาจตายเอย...

ใช่
อำนาจย่อมเป็นใหญ่ในโลก
นี่คือความจริงที่แน่แท้
ไม่ว่าอำนาจนั้นจะเป็นอำนาจที่ชอบธรรมหรือไม่
ประวัติศาสตร์สังคมอันยาวนานแต่ละยุคสมัย
มิได้บอกคุณไว้ดอกหรือ
ตราบใดที่อำนาจนั้นยังไม่เสื่อม จงระมัดระวังเอาไว้ให้ดี
โดยเฉพาะการพูดสิ่งที่เรียกว่า “ความจริงและความถูกต้อง”
ที่ทำให้คนมีอันเป็นไปมามากต่อมากแล้ว - - ทุกยุคทุกสมัย
ถ้าความจริงและความถูกต้องนั้น
เป็นการเปิดเผยให้เห็นความชั่วร้ายของอำนาจ
ที่ยังเด่นผงาดแสยะเขี้ยวคมวับอยู่ในสังคม.

4 พฤศจิกายน 2554 - 7 พฤษภาคม 2555
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…