ลมแล้งโชย…ปลิดโปรยใบไม้แห้ง
สีส้มแดง เหลือง น้ำตาล หวานอมเศร้า
ร่วงหล่นลอยเคว้งคว้างมาบางเบา
ซบลานดินเงียบเหงา…บอกเล่าธรรม
บอกเล่าธรรม-ธรรมชาติการผลัดเปลี่ยน เพื่อหมุนเวียนใบชราเก่าคร่าคร่ำ
ใบที่ผ่านการพลิ้วพรายการร่ายรำ ใบที่ตรำตากงานมานานพอ
ใบที่ถึงคราวต้องพรากจากกิ่งก้าน ปล่อยวางงานให้ใบใหม่ได้สานต่อ
บนกิ่งก้านเปลือยเปล่าที่เฝ้ารอ ใบใหม่ก่อเกิดใหม่ได้สำแดง
งานซึมซับแสงแดดและสายลม เพื่อเพาะบ่มลำต้นตรงคงเข้มแข็ง
จึงต้องปลิดใบชราล้าโรยแรง ในหน้าแล้งของทุกปีที่มาเยือน
แต่ละใบ…แต่ละใบ…บนกิ่งก้าน เพียงลมพานมาน้อยนิดปลิดใบเกลื่อน
เพื่อลำต้นอยู่รอด ตลอด วัน ปี เดือน ไม่เคยเคลื่อนคลาดกำหนดกฎธรรมชาติ.
หมายเหตุ ภาพประกอบ ของ 'วินัย ปราบริปู' หอศิลป์เมืองน่าน10 เมษายน 2551
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่