ผมซื้อหนังสือพิมพ์
“ไทย เรด นิวส์” และ “ ความจริงวันนี้” ติดต่อกัน รวม 7 ฉบับ ราคาเล่มละ 20 บาท หนังสือพิมพ์ “ผู้จัดการ” 1 ฉบับ ราคาฉบับละ 25 บาท ซื้อเดลินิวส์อ่านบ้าง ยังไม่พอจะซื้อหนังสือพิมพ์ “ผู้จัดการ” อีกราว 6 ฉบับ หนังสือพิมพ์ “มติชน” เป็นบางฉบับ เพื่อให้ได้ข้อมูลรอบด้าน ค้นหาข่าวทางอินเตอร์เน็ตเพิ่มเติม ฟังข่าวการเมืองที่พิธีกรนำมาจากหนังสือพิมพ์หลายฉบับ มาเล่าให้ฟัง บางวันฟังข่าวการเมืองแล้วมันเครีย สับสนไปหมด บางทีไม่เข้าใจ เช่น ในการประชุมเลือกตั้ง ผบ.ตร.คนใหม่ นายกรัฐมนตรีผู้เป็นประธานฯ ไม่สามารถเสนอชื่อให้ที่ประชุม ก.ต.ช. (คณะกรรมการนโยบายตำรวจแห่งชาติ) ยอมรับได้ ในการประชุม ก.ต.ช. ถึง 2 ครั้ง คณะกรรมการที่เป็นรัฐมนตรีซีกรัฐบาล กลับยกมือสวนทางกับนายกฯ มันมีอะไรในก่อไผ่อีกหรือ ถ้าเป็นละครก็เป็นการเปิดปมสงสัยใหม่ ให้ผู้ชมอยากติดตาม เช่น พล.อ. ชวลิต ยงใจยุทธ กลับคืนสู่เวทีการเมืองอีกครั้ง เป็นประธานพรรคเพื่อไทย หรือ การลาออกจากเลขาธิการนายกรัฐมนตรี ของคุณนิพนธ์ พร้อมพันธ์ ในซีกของพรรครัฐบาล ในนามพรรคประชาธิปัตย์
\\/--break--\>
ผมอยากเรียนรัฐประศาสนศาสตร์
ผมอยากรู้เกี่ยวกับการปกครอง อยากรู้การปกครองใดดีที่สุด การเรียนอาจบอกได้ว่า เราควรมีรูปแบบการปกครองของไทยอย่างไร หรือแบบใด การเรียนคงไม่พ้น อาจารย์ประจำวิชาบรรยาย แล้วสั่งงานให้เราอ่านหนังสือเท่านั้นเท่านี้เล่ม จากนั้นทำรายงานส่งผู้สอน จัดอภิปรายในชั้น เป็นกลุ่มย่อยบ้าง กลุ่มใหญ่บ้าง บางทีเชิญผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนั้นมาบรรยายให้ฟัง ถ้าเป็นปริญญาโทก็ทำวิทยานิพนธ์...มันติดขัดตรงไม่มีเงินพอ เพราะอยากเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนใกล้บ้าน...ไม่เป็นไร เรียนรู้จากชีวิตจริงรอบๆ ตัวไปก่อน
ได้ยินข่าวว่า
กลุ่มคุณวีระ คุณจตุพร คุณณัฐวุฒิ แกนนำกลุ่ม นปช. แตกกับกลุ่มคุณจักรภพ เพ็ญแข ไม่น่าเชื่อว่า คนเคยร่วมเดินทางหอบอุดมการณ์มาด้วยกัน ต้องมาแยกกันเดินคนละทาง แต่ล่าสุดอ่านพบในหนังสือพิมพ์ มีท่านหนึ่งทำหน้าที่เป็นกาวใจให้เรียบร้อยแล้ว...ได้อ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ผู้จัดการ มีประเด็นสนามกอล์ฟอัลไพน์น่าสนใจ สนามกอล์ฟนี้มีความเป็นมายืดยาว สลับซับซ้อน น่าติดตามเพราะเกี่ยวข้องบุคคลสำคัญหลายท่าน น่าติดตามทั้งแง่มุมกฎหมายและบทสรุป แต่เชื่อว่าน่าจะเป็นหนังยาว อาจมีหลายภาคหลายตอน
นึกถึง “ลุงเปียง”
ในเรื่อง “เจดีย์กิ่วนี้...มีตำนาน” ลุงเปียงเป็นแบบอย่างของคนรักบ้านรักเมืองจริงคนหนึ่ง ผมซึ่งเป็นลูกหลานของคนเหนือ บ้านเกิดอยู่ถนนราชวงค์ ซอย 3 ไม่ไกลกับองค์เจดีย์ เห็นเจดีย์ตั้งแต่เล็กจนโตแล้วเริ่มแก่ อยากบอกกับลุงว่า
“ลุงเปียงครับ ผมคงทำได้เพียง รักบ้านรักเมืองเหมือนลุง แต่คงไม่เอาชีวิตเข้าแลกแบบเดียวกับลุง ไม่ได้กลัวตายนะครับ...แต่อยากใช้เวลาที่เหลือน้อยลงทุกวัน เฝ้ามองเชียงใหม่ ที่สำคัญ รอดูอนาคตประเทศไทย ขอเห็นประเทศมั่งคั่ง คนส่วนใหญ่อยู่ดีมีสุขกว่าเดิม...แค่นี้แหละ”