ร้านหนังสือที่แปลกตา
ไม่เคยพบที่ไหนมาก่อน เป็นห้องสี่เหลี่ยม บนโต๊ะกลางห้องมีหนังสือวางเรียงราย ด้านข้างที่ติดหน้าร้านนั้น มีหนังสือวางบ้างตั้งบ้าง ด้านนี้เห็นมีหนังสือของคุณ รงค์ วงษ์สวรรค์ วางทักทายแฟนหนังสือหลายเล่ม หนังสืออื่นๆเช่น ราหูอมจันทร์ สวนนักเขียน รวมทั้งกลุ่มหนังสือใต้ดิน ในตู้หลายใบ ที่วางห่างเป็นระยะ เป็นหนังสือชั้นดีทั้งระดับต่างประเทศ ที่แปลแล้ว และหนังสือในประเทศ เขียนโดยนักเขียนมีชื่อเสียง มือระดับรางวัลมากมายของไทย ประเภทเรื่องสั้น เช่น คุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล คุณเดือนวาด พิมวนา คุณสุรชัย จันทิมาธร ฯลฯ ร้านนี้ไม่ขายหนังสือพิมพ์รายวัน ไม่ขายนิตยสารบางฉบับ
ชั้นบนสุดของตู้วางหนังสือ
มีคำคมมากมายทุกตู้ มุมห้องด้านในขวามือสุด ปรากฏภาพเจ้าของร้าน ไว้หนวด สวมแว่นดำ เสื้อคอกลมขาว ท่าทางหน้าตาดูเคร่งขรึมจริงจังน่าเกรงขาม...ข้างผนังห้องใกล้ประตูร้าน มีกระดาษแผ่นสี่เหลี่ยมเล็กๆ แปะติดไว้มากมาย เป็นกระดาษแสดงความเห็นของลูกค้า สภาพร้านที่แปลก ไม่เหมือนที่ใด กระตุ้นเร่งเร้าภายใน จนอยากบอกว่า
ชั้นบนสุดของตู้วางหนังสือ
มีคำคมมากมายทุกตู้ มุมห้องด้านในขวามือสุด ปรากฏภาพเจ้าของร้าน ไว้หนวด สวมแว่นดำ เสื้อคอกลมขาว ท่าทางหน้าตาดูเคร่งขรึมจริงจังน่าเกรงขาม...ข้างผนังห้องใกล้ประตูร้าน มีกระดาษแผ่นสี่เหลี่ยมเล็กๆ แปะติดไว้มากมาย เป็นกระดาษแสดงความเห็นของลูกค้า สภาพร้านที่แปลก ไม่เหมือนที่ใด กระตุ้นเร่งเร้าภายใน จนอยากบอกว่า
“ ...ไม่เหมือนร้านหนังสือทั่วไป เงียบ ไม่มีคนพลุกพล่าน หนังสือดีๆมีคุณค่ามากมาย ทั้งระดับต่างประเทศ และในประเทศ เช่น “สงครามและสันติภาพ” ของลิโอ ตอลสตอย , “เฒ่าทะเล” ของ เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์, “ช่อการะเกด” รวมทั้งผลงานนักเขียนมือรางวัลอันทรงเกียรติของไทย เป็นต้นว่า คุณเสกสรรค์ ประเสริฐกุล, คุณเดือนวาด พิมวนา, คุณสุรชัย จันทิมาธร ฯลฯ...ราคาหนังสือบางเล่มค่อนข้างสูง หนังสือดีๆ อย่างนี้เหมาะกับนักอ่านตัวจริง ซื้อไว้อ่านแล้วเก็บใส่ตู้แล้วอ่านอีก.......เหมือนห้องสมุด ยังไม่ซื้อแต่อยากอ่าน มีเก้าอี้ให้นั่งอ่าน เมื่อย...มีที่ให้นอนอ่าน อยากรู้นักเจ้าของร้านคิดอย่างไร น่าค้นหา แต่ก็ชื่นชมทิศทางการทำงาน ทราบว่า ร้านไม่คาดหวังตัวเลขด้านการขาย บุคลากรขายหนังสือเหมือนบรรณารักษ์... ทุกๆ เดือน ชายสูงอายุคนหนึ่งจะเดินท่อมๆเข้ามาเสมอ.”
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
พื้นที่ป่าเมืองไทยล่าสุดเหลือเท่าไร ระหว่างปี พ.ศ. 2504-2552 ประเทศไทยมีพื้นที่ป่ามากกว่า 72 ล้านไร่ เฉลี่ยป่าถูกทำลายปีละ 1.6 ล้านไร่ และในปี พ.ศ. 2504 ประเทศไทยมีพื้นที่ป่าร้อยละ 53.3 หรือประมาณ 171 ล้านไร่ พอมาถึงปี พ.ศ.