ได้ยินเสียงหมอเรียก
เราทั้งคู่รีบเข้าไป เห็นเจ้าเหมียวนอนตะแคงนิ่งเหมือนท่อนไม้ ลิ้นแดงเล็กห้อยคาปาก หมอบอกว่า เอาลิ้นมันคาปากไว้ หากลิ้นค้างในปากขณะมันสลบ ลิ้นอาจจุกปากหายใจไม่ออกอาจตายได้ มันจะสลบสัก 1 ชั่วโมง ลุงกับป้าช่วยกันอุ้มมันขึ้นรถ วางมันบนเบาะหลังที่มีผ้าขนหนูรอง พอถึงบ้านอุ้มมันไปวางราบบนม้ายาวที่มีหมอนรอง ลิ้นยังคาปากเหมือนเดิม อดนึกไม่ได้ว่าตอนแมว
จะบาปไหมหนอ เคยถามหมอคนนี้ว่า ตอนแมวจะบาปไหม กลัวกรรมเวรจะตามทัน เจ้าของหรือ
หมออาจจะถูกตอนชดใช้ก็เป็นได้ หมอพูดปนยิ้ม
“บาปแบบอะไรกัน ! อย่างนี้หมอก็บาปหนักซี่ ? ตอนไม่รู้กี่รายมาแล้ว ไม่ต้องกลัวถูกตอนหรอกน่า...คุณลุง”
ครบ 1 ชั่วโมง
เจ้าเหมียวเริ่มรู้สึกตัว ตาเริ่มขยับและมีแวว ผมอุ้มวางบนพื้น มันพยายามลุกขึ้น ยืนสี่ขาเอียงไปมาและขาสั่น ครู่เดียวมันเดินเอียงซ้ายขวาเหมือนคนเมา มุ่งไปห้องน้ำ ผมเดินตาม มันยืนเลียกินน้ำในถัง...หลังผ่าตัด เจ้าเหมียวไปเที่ยวกลางคืนบ้าง ไม่ไปบ้าง แต่เริ่มอยู่ติดบ้านในยามกลางคืน
อย่างที่รู้กัน ยามกลางวันแมวมันจะนอนยาวเกือบตลอดวัน ชอบนอนไปเรื่อยเปื่อย ที่ชอบมากเป็นบนเตียงนอนของเรา รองลงมาเป็นบนโต๊ะบนเก้าอี้ ท่านอนมีหลายลีลา นอนหงายงอขา นอนตะแคงเหมือนกุ้งแห้ง ฯลฯ
มันเริ่มโตและแข็งแรงขึ้น
เริ่มจับหนูตัวเล็กๆก่อน แล้วไต่บันไดจับหนูตัวใหญ่อ้วน มันคาบเต็มปากเดินเข้าบ้าน มันจับมาและนำมาเล่นขณะหนูยังไม่ตาย ใช้เท้าหน้าเขี่ยให้หนูวิ่งแล้วตบด้วยเท้าหน้า เล่นจนเบื่อ หรือจนหนูตาย บางทีมันกัดกินหนู แต่กินไม่หมดทิ้งเศษเนื้อเรี่ยราด แม่บ้านต้องมาทำความสะอาด
ยังไม่พอ มันนอนซุ่มใต้พุ่มไม้ นกเขาโผลงมาจิกทรายลานบ้าน เดินเพลินเข้าไปในพุ่มไม้โดยไม่รู้จักภัย แพล็บเดียว เจ้าเหมียวคาบนกเขาออกมาเต็มปาก ผมสงสารรีบไปง้างปากเจ้าเหมียวให้อ้าออก มันขืนไว้ไม่ยอม ต้องพูดกับมันดีๆ มันจะรู้หรือไม่มิอาจทราบได้ ปากเจ้าเหมียวอ้าออก นกเขาบินพรึบรอดตายไป มันยังแสดงผลงานจับกระรอกที่ชะล่าใจ ไต่ลงมาหากินตามต้นไม้เตี้ยๆ เจ้าเหมียวซุ่มมาหลายวัน มันตะครุบได้ครั้งละ 1 ตัว รวมทั้งสิ้น 3 ตัวแล้ว ฆ่าแล้วกินไม่หมด ทิ้งเศษเนื้อกระจายตามพื้นบ้าน ผมยังทันได้หางกระรอกไว้หางหนึ่ง ผมเริ่มชอบมันและกลายเป็นรัก พูดพ่อลูกกับมัน
เราตั้งชื่อมันว่า “เจ้าเหมียว”
มันอยู่ดีกินดี พุงเริ่มย้อยเหมือนพุงเจ้าของ เวลาเดินพุงที่เป็นแผงจะแกว่งไกวตามจังหวะย่างเท้า มันชอบนอนบนเก้าอี้หวายที่มีเบาะรอง บนที่นอน บนหลังคา ท่านอนแสนพิสดาร ถ้านอนหงาย
แข้งขากางบ้างงอบ้างเหมือนเด็กๆ...ระยะนี้เจ้าเหมียวมักพาแมวตัวอื่นมาเที่ยวบ้าน สังเกตดูมันน่าจะพามากินอาหาร ที่ผมวางไว้หน้าระเบียงห้องน้ำ กลางคืนผมเปิดประตูจะเข้าห้องน้ำ จะพบเสมอ มันพามา 2 ตัว สีดำสนิทตาเหลืองวาวน่ากลัว 1 ตัว สีขาวลายเหลือง หูใหญ่ตั้งอีก 1 ตัว..อ๋ออาหารเม็ดอย่างดีหมดเร็วเพราะเพื่อนๆของเจ้าเหมียวนี่เอง ผมส่งเสียงไล่เสียงดัง มัน 2 ตัวกระโจนแผล็วหายไปในความมืดอย่างรวดเร็วว่องไว.
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ระยะนี้ผมเป็นทุกข์กังวล เกี่ยวกับการเรียนต่อระดับปริญญาตรีของลูกชาย สถานที่เข้าเรียนเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ค่าเล่าเรียนภาคเรียนละสี่หมื่นบาท ผมจะหาเงินจากที่ไหน ปีหนึ่งเกือบแสนบาท จะกู้เงินเพื่อการศึกษาได้นั้น ผู้ปกครองต้องมีเงินได้ไม่เกิน 150,000 บาทต่อปี รายได้ผมเกินไปเล็กน้อย กลางคืนผมนอนหลับๆ ตื่นๆ ลูกชายมีอาการหงุดหงิดกลัวไม่ได้เรียน ตัวผมผู้เป็นพ่อยิ่งกังวลใจมากกว่าลูก สุขและทุกข์ของลูก เป็นสุขทุกข์ของพ่อแม่อย่างแท้จริง...
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อายุมากขึ้น ร่างกายเริ่มโรยรา โรคต่างๆ ก็วิ่งเข้ามาหา เวียนหัว นอนไม่หลับ อ่อนเพลีย ปวดตามส่วนต่างๆ เช่น ข้อมือ ข้อนิ้ว หลัง บั้นเอว ต้นแขน ยามวัยเด็ก วัยหนุ่มสาว ทานอะไรได้หมด ไม่มีปัญหาเจ็บป่วย ทานอร่อยและทานได้มาก ลองคิดทบทวนย้อนหลัง ด้านการใช้ชีวิตและการปฏิบัติงาน ในวัยเด็กและวัยหนุ่มสาวออกกำลังโดยเล่นกีฬา สู่วัยทำงาน ไม่ได้ออกกำลังกายเลย งดเว้นการวิ่งหรือเดินเสียเฉยๆ ชอบนั่งสังสรรค์ร้องเพลงคาราโอเกะ ด้านการรักษาสุขภาพ เพียงแต่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ตั้งแต่เด็กถึงปัจจุบัน ที่น่าอายมากคืออารมณ์ทางเพศลดลงแทบหมด เหมือนน้ำมันแห้งขอดถัง...