ใครบ้างไม่ชอบ
ความสวยงาม คนสวยคนหล่อ ดวงอาทิตย์ขึ้น ทะเลหมอกยอดดอย อาหารอร่อย กาแฟรสเข้ม ทะเลกับหาดทราย สวนดอกไม้นานาพันธุ์ เสียงนกร้อง น้ำตกสาดซัดหินผา สายลมต้องใบไม้ผะแผ่ว ระฆังชายคาโบสถ์วะแว่ว และเสียงมนุษย์ที่ขับขานเป็นท่วงทำนองเสียงเพลง ผมชอบฟังเพลงตั้งแต่เด็ก ร้องเพลงเมื่อเรียนชั้นประถมศึกษา พอโตก็ร้อง เคยร้องกับวงดนตรีครูดอย ชื่อวง “สนเกี๊ยะ” คนร้องกับดนตรีไปคนละทาง เรียกว่าร้องไม่เป็นสรรพรส ทำให้นักดนตรีวุ่นวายทั้งวง เขาคงกลัวจะเสียชื่อ ต่อจากนั้นก็ชักเข็ด พอชักลืมไปบ้าง ก็หันมาร้องในห้องน้ำ ร้องเองฟังเอง ต่อมาเปลี่ยนมาเป็นผู้ฟังดีกว่า
มีหลายเพลง
เวลาผ่านไปแค่ไหน ก็ยังนึกถึงเพลงนั้น จำหน้าตาท่าทางคนร้องเพลงได้ติดตา ชื่อเพลงอาจเลือนๆไปบ้าง มันน่าจดจำ ทั้งน้ำเสียงคนร้อง ทำนอง เนื้อเพลงมีความหมาย ใช้ภาษาละเมียดละไม มีคล้องจองสัมผัส ผมขออนุญาตจัดลำดับเพลงที่ฝังใจ แต่ไม่ได้หมายความว่า นักร้องคนอื่นไม่เพราะ ไม่น่าฟัง แต่ผมจัดเองตามลำดับว่า เพลงใดมีอิทธิพลต่อจิตวิญาณของผม
เพลงที่ 1 ต้องเป็นเพลง
“แก้วกัลยา” ขับร้องโดย “น้องตั๊ก” อธิศรี สงเคราะห์ นักร้องหญิงผู้พิการทางสายตา เมื่อได้ยินเสียงเธอร้อง ได้เห็นภาพเธอขณะยืนร้อง ผมต้องหยุดทำทุกสิ่งทุกอย่าง เสียงทำไมมันแทรกความรู้สึกลึกลงไป ลงไป จนถึงหัวจิตหัวใจ เสียงดี หางเสียงพลิ้วไหว เธอสะกดกายใจผมให้นิ่งงันอยู่ ณ ที่นั้น เวลาสั้นนัก ฟังจากโทรทัศน์ยังไม่อิ่ม จนต้องหาซื้อเพลงนี้ ไว้ในกล่องข้างเบาะคนขับรถ พร้อมเปิดฟังหากใจมันโหยหา
เพลงที่ 2
ต้องเพลงนี้ “ ขอเพียงที่พักใจ” ขับร้องโดยคุณ มาลีวัลย์ เจมีน่า เนื้อหาเพลงเพราะเหมือนภาษากวี ทำนองน่าฟัง ใบหน้าคนร้องชวนมอง เธอใส่อารมณ์ร้องเต็มที่ เป็นเพลงที่ฮิตมากในยุคนั้น เพลงนี้ทำให้ใครรู้จักเธอมากขึ้น อาจเป็นเพลงยอดเยี่ยมประจำตัวเธอก็ว่าได้.
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ระยะนี้ผมเป็นทุกข์กังวล เกี่ยวกับการเรียนต่อระดับปริญญาตรีของลูกชาย สถานที่เข้าเรียนเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ค่าเล่าเรียนภาคเรียนละสี่หมื่นบาท ผมจะหาเงินจากที่ไหน ปีหนึ่งเกือบแสนบาท จะกู้เงินเพื่อการศึกษาได้นั้น ผู้ปกครองต้องมีเงินได้ไม่เกิน 150,000 บาทต่อปี รายได้ผมเกินไปเล็กน้อย กลางคืนผมนอนหลับๆ ตื่นๆ ลูกชายมีอาการหงุดหงิดกลัวไม่ได้เรียน ตัวผมผู้เป็นพ่อยิ่งกังวลใจมากกว่าลูก สุขและทุกข์ของลูก เป็นสุขทุกข์ของพ่อแม่อย่างแท้จริง...
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อายุมากขึ้น ร่างกายเริ่มโรยรา โรคต่างๆ ก็วิ่งเข้ามาหา เวียนหัว นอนไม่หลับ อ่อนเพลีย ปวดตามส่วนต่างๆ เช่น ข้อมือ ข้อนิ้ว หลัง บั้นเอว ต้นแขน ยามวัยเด็ก วัยหนุ่มสาว ทานอะไรได้หมด ไม่มีปัญหาเจ็บป่วย ทานอร่อยและทานได้มาก ลองคิดทบทวนย้อนหลัง ด้านการใช้ชีวิตและการปฏิบัติงาน ในวัยเด็กและวัยหนุ่มสาวออกกำลังโดยเล่นกีฬา สู่วัยทำงาน ไม่ได้ออกกำลังกายเลย งดเว้นการวิ่งหรือเดินเสียเฉยๆ ชอบนั่งสังสรรค์ร้องเพลงคาราโอเกะ ด้านการรักษาสุขภาพ เพียงแต่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ตั้งแต่เด็กถึงปัจจุบัน ที่น่าอายมากคืออารมณ์ทางเพศลดลงแทบหมด เหมือนน้ำมันแห้งขอดถัง...