ขณะเรียนชั้น
ประถมศึกษาปีที่ 3 ได้ยินผู้ใหญ่หลายคนมานั่งคุยกับย่า พูดในทิศทางเดียวกันว่า อุ๊ย(ย่าหรือยาย)
บ่ต้องเลือกผู้แทนเบอร์นี้ มันชอบโกหกตลบตะแลง ก่อนเลือกตั้งพบกันที่ไหน บ่ว่าเป็นไผไหว้ประหลกๆ พูดอ่อนพูดหวานครับๆ รับปากชาวบ้านจะทำนั่นสร้างนี่ มีปัญหาอะไร ไปพบหาที่บ้านได้ทุกเวลา พอเลือกตั้งเสร็จได้เป็นผู้แทนฯ หาตัวยากถึงยากเหลือเกิน ไปหาที่บ้าน คนเฝ้าบ้านบอกว่าท่านผู้แทนฯไปประชุมที่กรุงเทพฯ กลับมาเมื่อไรบ่ฮู้ ความเอือมระอาสะสมในใจผมตั้งแต่นั้น เมื่อเรียนระดับมัธยมฯไม่อยากสนใจการเมือง นักการเมืองมักพูดอย่างทำอย่าง วันนี้จะเอาอย่างนี้ แต่พรุ่งนี้ไม่ใช่ พอผมเป็นข้าราชการครู เริ่มอยากรู้ใครมาเป็นนายกรัฐมนตรี ท่านมีนโยบายบริหารประเทศไปทิศทางใด รัฐมนตรีศึกษาธิการชื่ออะไร เน้นนโยบายทางด้านการศึกษาอะไรบ้าง เช่น จะยุบโรงเรียนขนาดเล็กหรือรวมโรงเรียน จะทำอะไรเพื่อนักเรียนตาดำๆแดงๆ จะดูแลบุคลากรทางการศึกษาอย่างไร ปัจจุบันผมเริ่มสนใจการเมือง ติดตามการทำงานของรัฐบาล ติดตามว่าทำตามนโยบายที่หาเสียงไหม ? แล้วประเมินเพื่อดำเนินการทางการเมืองตามบทบาทของประชาชนที่มี 1 เสียง
ปี พ.ศ. 2555
พาเราก้าวไปข้างหน้า และบวกอายุเราเพิ่มอีก 1 ปี ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ถนนชีวิตขยับร่นเข้าหากิโลเมตรสุดท้าย เคยถามตัวเองทุกครั้งเมื่อเปลี่ยนพุทธศักราช ปีนี้ตั้งเป้าหมายอะไรในชีวิต มีวิธีการทำให้สมหวังอย่างไร บอกตนเองว่า จะพยายามเขียนเรื่องสั้นและเรื่องยาวต่อไป ทุ่มสุดความสามารถ ตามประสารถมือสอง แม้เขียนแล้วต้องอ่านเอง หรือขายเป็นกิโลก็ตาม หวังเพียงให้มีเนื้อหาสาระ มีคนอ่านบ้าง เขียนแล้วจะดังไหมหนอ ? หากเขียนเป็นบทความการเมือง เชียร์ข้างใดข้างหนึ่ง คิดเองนะว่า อาจจะดังตูมหรือดังเกรียวกราวก็สุดแต่ฟ้าลิขิต ทว่าถ้าเขียนเลือกข้างเลือกขั้ว ก็ต้องบอกว่าอีกฝ่ายไม่ถูก เราถูกเสมอ มันเป็นเช่นนั้นจริงๆหรือเปล่าหนอ ? โดยเนื้อแท้แล้วทุกฝ่ายมีทั้งที่ถูกต้องเป็นจริงและส่วนที่ต้องแก้ไขผิดพลาด...ตบโต๊ะปัง ตัดสินใจเขียนตามแบบของตน ขอเลือกสวมแว่นขาวแบบ 2 เลนซ์ดีกว่า มองใกล้ไกลเห็นจริงตามที่ปรากฏ เมื่อก้มหน้ามองผ่านเลนซ์ขยาย ยอมมองเห็นส่วนย่อยรายละเอียด เนื้อแท้ของเรื่องราวเหตุการณ์ได้ ไม่ดังไม่โด่งช่างมัน อายุปูนนี้แล้ว ขอเลือกสีแห่งความจริง ถูกต้องดีกว่า เราขอเชียร์ขอยกย่องผู้ทำดี ทำประโยชน์ต่อประชาชนส่วนใหญ่ แม้ผู้นั้นจะสวมเสื้อสีอะไรไม่ใช่ประเด็น
เมื่อกำหนดที่ยืน
ของตนแล้ว ได้ทำการหาข้อมูลเรื่องราวเพิ่มเติม ทั้งข่าวการเมืองจากสื่อโทรทัศน์เกือบทุกช่อง อ่านหนังสือพิมพ์หลายฉบับ ทั้งที่เชียร์รัฐบาลและติติงรัฐบาล มีเวลาเพียงพอเพราะเกษียณแล้ว จะซื้อหนังสือพิมพ์รายวันฉบับวันอาทิตย์เสมอ เพราะมีคอลัมน์วิเคราะห์การเมืองให้อ่าน ผมสนใจงานเขียนของคุณ “วาสนา นาน่วม” ที่ข้อมูลเจาะลึกและกว้าง ทราบข้อมูลกล่าวขานว่า เธอเขียนแบบไม่มีขั้วไม่มีข้าง ไม่บิดเบียนเติมสี ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง จริงหรือไม่ต้องพิสูจน์โดยอ่านหนังสือของเธอ ผมได้อ่านเล่มที่ 1 “ลับ ลวง พราง ภาคพิสดาร” จบแล้ว พอจะเข้าใจความคิดอ่านของเธอได้บ้างแล้ว และกำลังจะอ่านเล่มที่ 2 “ ลับ ลวง พราง ภาค 3 กองทัพต่างสี ศึกสายเลือด จปร.” เล่มที่ 3 “ ลับ ลวง พราง ปฏิวัติปราสาททราย” เล่มที่ 4 “ ลับ ลวง พราง ภาค 2 ซ่อนรูปปฏิวัติ หักเหลี่ยมโหด” อีกเล่มกำลังหาซื้อชื่อ “ อมตะแห่งป๋าเปรม จากปฏิวัติ 19 กันยาฯ ถึงจุดจบทักษิณ” เฉพาะเล่มนี้ราคา 250 บาท
คาดหวังว่า
จะได้ข้อมูลลึกๆ ได้ความกระจ่างในมุมมองของนักข่าวสายทหารและมีความเป็นกลางของคุณ “วาสนา นาน่วม” เพื่อนำข้อมูลที่ได้ส่วนหนึ่งมาประกอบงานเขียนของผม.