ภู เชียงดาว
ที่มาภาพ www.salweennews.orgที่มาภาพ www.sarakadee.comที่มาภาพ www.salweennews.orgกอดกับความเย็นเยียบอยู่อย่างนั้น, กลางป่าเปลี่ยวอ้อมอกอันบอบบางของเธอมิเคยอบอุ่นอยู่กับความมืดดำในความรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง, ชีวิตความตายเหมือนมิเคยแยกจางห่างกันเลยโอ. เด็กๆ ตามแนวชายแดนยามใดหนาวฤดูลมแล้งแห้งโหมพัดเข้ามาสู่,หัวใจเธอนั้นเหมือนจักรับรู้รสสัมผัสชีวิตวิถีที่จำต้องระเหเร่ร่อนนั่น,คือสัญญาณความขัดแย้งอันเลวร้ายที่ซุกซ่อนอยู่ในหลืบเขารอการอุบัติเสียงแม่กระซิบบอกพวกเธอเบาๆเร็วเข้า, รีบกอบฝุ่นกลบกองฟืนไฟให้ดับมอดแล้วรีบเร่งเดินทางไกลหนีไปให้ห่างจากแนวชายแดนบทเพลงสงครามกวาดล้างชนเผ่ากำลังเริ่มต้น, อีกครั้งเหมือนดั่งบทเพลงเร่าร้อนที่ร่ำร้องไม่รู้จักจบท่ามกลางเสียงลามเลียปะทุไหม้ของไฟป่าผสานเสียงห่ากระสุนปืน ระเบิดก้องในหุบเขา,เปรี้ยง เปรี้ยง...ปัง ปัง !!!กี่ชีวิตหมุนคว้างดั่งใบไม้ปลิดปลิวร่วงแผ่นดินจึงสั่นสะเทือนไปทั่วสองฟากฝั่งทำให้ฉันคิดถึงเธอ…เด็กๆ ตามแนวชายแดน. หมายเหตุ : บทกวีชิ้นนี้เขียนไว้นานแล้ว เมื่อครั้งยังทำงานอยู่ตามแนวชายแดนแถบ อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ หยิบมาอ่านอีกครั้งๆ...เหตุการณ์เหล่านี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง.