ที่มาภาพ www.salweennews.org
ที่มาภาพ www.sarakadee.com
ที่มาภาพ www.salweennews.org
กอดกับความเย็นเยียบอยู่อย่างนั้น, กลางป่าเปลี่ยว
อ้อมอกอันบอบบางของเธอมิเคยอบอุ่น
อยู่กับความมืดดำในความรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง, ชีวิต
ความตายเหมือนมิเคยแยกจางห่างกันเลย
โอ. เด็กๆ ตามแนวชายแดน
ยามใดหนาวฤดูลมแล้งแห้งโหมพัดเข้ามาสู่,
หัวใจเธอนั้นเหมือนจักรับรู้รสสัมผัสชีวิตวิถีที่จำต้องระเหเร่ร่อน
นั่น,คือสัญญาณความขัดแย้งอันเลวร้าย
ที่ซุกซ่อนอยู่ในหลืบเขารอการอุบัติ
เสียงแม่กระซิบบอกพวกเธอเบาๆ
เร็วเข้า, รีบกอบฝุ่นกลบกองฟืนไฟให้ดับมอด
แล้วรีบเร่งเดินทางไกลหนีไปให้ห่างจากแนวชายแดน
บทเพลงสงครามกวาดล้างชนเผ่ากำลังเริ่มต้น, อีกครั้ง
เหมือนดั่งบทเพลงเร่าร้อนที่ร่ำร้องไม่รู้จักจบ
ท่ามกลางเสียงลามเลียปะทุไหม้ของไฟป่า
ผสานเสียงห่ากระสุนปืน ระเบิดก้องในหุบเขา,
เปรี้ยง เปรี้ยง...ปัง ปัง !!!
กี่ชีวิตหมุนคว้างดั่งใบไม้ปลิดปลิวร่วง
แผ่นดินจึงสั่นสะเทือนไปทั่วสองฟากฝั่ง
ทำให้ฉันคิดถึงเธอ…
เด็กๆ ตามแนวชายแดน.
หมายเหตุ : บทกวีชิ้นนี้เขียนไว้นานแล้ว เมื่อครั้งยังทำงานอยู่ตามแนวชายแดนแถบ อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ หยิบมาอ่านอีกครั้งๆ...เหตุการณ์เหล่านี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง.