เมฆหนากดทับอยู่เบื้องบน เบื้องล่างนั้นต้องทนหนาวเยือกเย็น

11 January, 2011 - 15:57 -- ongart

                                                                            

                                                                                                   

 

                                                                  

                                                                  ฟ้าทั้งมวลคร่ำครวญอวลหนักอึ้ง


อึงคะนึงทึ่งงงโลกสับสน

เมฆหนากดทับอยู่เบื้องบน

เบื้องล่างเล่าต้องทนหนาวเยือกเย็น

 

 

หญ้าเคยเอนเล่นล้อก็รานลู่

รับรู้ท้นทุกข์ด้วยขุกเข็ญ

เคยดำรงชีวิตอย่างที่เป็น

กลับเห็นเป็นอื่น ในคืนตื่นไฟ

 

เมฆหนากดทับผิดธรรมชาติ

เหมือนมีดกรีดบาดเฉือนเลือดแดงไหล

ฟ้าสีฟ้ากลายเทาหม่นในใจ

ก่อนเม็ดฝนหล่นพรำสายในชีวี

 

เหนื่อยไหมฟ้า...

โชคชะตาบีบรัดมิอาจหนี

อึดอัดงัดง้างอยู่อย่างนี้

ในเวลา นาที รอเผชิญผจญ

 

ฟ้าทั้งมวลคร่ำครวญล้วนหนักอึ้ง

อึงคะนึง ขึงโศก โลกสับสน?

เมฆหนากดทับอยู่เบื้องบน

เบื้องล่างเล่าต้องทนหนาวเยือกเย็น!

 

ความเห็น

Submitted by แสงภูชัย on

หนาวใช่มั้ย
ทำไมต้องทนหาแฟนเถอะ อยู่คนเดียวเหงานะ มีคนเชียงใหม่อยู่ใกล้บ้านผม เค้ามาได้แฟนลาวภู อย่าทนเลย

Submitted by ongart on

 อดทนกับทนอด นี่คนละความหมายนะอ้ายแสงฯ

คนเชียงใหม่ไปได้แฟนอยู่ข้างบ้านอ้าย

แต่คนลาวมาได้แฟนคนเชียงดาวอยู่ข้างบ้านผม ด้วย 

 

Submitted by แสงดาว ศรัทธามั่น on

อ้ายภูฯ มีคนพูดทำนองว่า... "ความเหงาเป็นสมบัติของมนุษยชาติ" เพราะฉะนั้น ความเหงาก็เป็นสมบัติของเราโตย ... ความเหงาจงเจริญ ... Long Live The Lonelyness ...... ha ha

แต่อ้ายแสงพูไชย คับ อ้ายแสงดาวอยากได้แฟนพี่น้องชาวลาว สวย นื่มนวล พูดจาไพเราะเพราะพริ้ง แต่อ้ายแสงดาวฯคงไม่มีวาสนา เพราะอยู่ไกลสุดขอบฟ้า และเป็น"คนเดินทาง ที่เดินตามใจ" (ประโยคนี้เป็นบทเพลงที่"อ้ายสุวิชานนท์ รัตยภิมล" แต่งเพลงให้อ้ายฯ) ถ้าไปอยู่กับสาวสวยลาว เขาคงเหงา เพราะอ้ายไม่ค่อยอยู่กับที่ ทำมาหากินก็ไม่ถนัด ทำนาก็บ่เป็น ทำมาค้าขายก็เจ๊ง และเป็นคนขี้เกียจด้วย ชอบนั่งทอดหุ่ยดูธรรมชาติ ท้องฟ้า สายธาร วิหค นกกา( พระคุณพ่อ พระคุณแม่ของสาวลาวคงทนไม่ได้ คงบ่นว่า ไอ่นี่ขี้เกียจ ขี้คร้านฉิบหาย มาเป็นลูกเขยกูได้จาใด? ) เขียนหนังสือก็เลี้ยงชีพไม่ได้เพราะเราไม่ใช่นักเขียนอาชีพ เช่นอ้าย ภู เชียงดาว , อ้ายสุวิชานนท์ , อ้ายถนอม ไชยวงษ์แก้ว, ปี้แพร จารุ, อ้าย มาลา คำจันทร์ ฯลฯ

อ้ายเคยไปแขวงบ่อแก้ว ลาวบ่อย และไปหลวงพระบางกับครูตี๋และพรรคพวก สองครั้ง สาวลาวสวยงามนัก ทำให้อ้ายหลงรักทันที อู้ซื่อๆ เคยบอกกับครูตี๋และเพื่อนๆน้องๆว่าอ้ายอยากได้เมียลาว แต่อ้ายคงบ่มีวาสนา วันนี้พูดเรื่องเบาๆสนุกๆ ไม่พูดเรื่องการเมืองที่หนักหนาสาหัสแล้ว อ้ออ้ายแสงอยากได้แฟนเป็นคนเจียงใหม่บ่? ถ้าอยากได้ ก็เหาะเหิรเดินอากาศมาจีบเล๊ย hi hi

สี่ปีที่ผ่าน...

20 September, 2010 - 16:04 -- ongart

สี่ปีที่ผ่านทำให้เรียนรู้อะไรๆ มากขึ้น หลายสิ่งวิปริต หลายอย่างผิดแปลก รัฐประหารกลายเป็นความหอมหวานคลั่งไคล้
ช่อดอกไม้ยื่นให้ทหารถืออาวุธ สาวเปลื้องผ้าเต้นระบำหน้ารถถัง พลัดหลง งงงวย เหมือนโดนของหนักพลัดตกลงมาจากที่สูงฟาดหัว
ตื่นขึ้นมา ประชาธิปไตยง่อยเปลี้ยขาลีบ ชนชั้นถูกถ่างขา สามัญชนถูกฉีกทึ้ง คนจนกับความจริงถูกมัดมือ ข่มขืน อนุสาวรีย์ความลวงผุดขึ้นที่โน่นที่นั่น-หัวใจทาสค้อมกราบ หากหัวใจเสรี อึดอัด อุกอั่ง คลั่งแค้น เข้าสู่ยุคดินแดนแห่งการไม่ไว้วางใจฯ-

สี่ปีที่ผ่านทำให้เรียนรู้อะไรๆ มากขึ้น หลายสิ่งวิปริต หลายอย่างผิดแปลก รัฐประหารกลายเป็นความหอมหวานคลั่งไคล้
ช่อดอกไม้ยื่นให้ทหารถืออาวุธ สาวเปลื้องผ้าเต้นระบำหน้ารถถัง พลัดหลง งงงวย เหมือนโดนของหนักพลัดตกลงมาจากที่สูงฟาดหัว
ตื่นขึ้นมา ประชาธิปไตยง่อยเปลี้ยขาลีบ ชนชั้นถูกถ่างขา สามัญชนถูกฉีกทึ้ง คนจนกับความจริงถูกมัดมือ ข่มขืน อนุสาวรีย์ความลวงผุดขึ้นที่โน่นที่นั่น-หัวใจทาสค้อมกราบ หากหัวใจเสรี อึดอัด อุกอั่ง คลั่งแค้น เข้าสู่ยุคดินแดนแห่งการไม่ไว้วางใจฯ-

สี่ปีที่ผ่านทำให้เรียนรู้อะไรๆ มากขึ้น หลายสิ่งวิปริต หลายอย่างผิดแปลก รัฐประหารกลายเป็นความหอมหวานคลั่งไคล้
ช่อดอกไม้ยื่นให้ทหารถืออาวุธ สาวเปลื้องผ้าเต้นระบำหน้ารถถัง พลัดหลง งงงวย เหมือนโดนของหนักพลัดตกลงมาจากที่สูงฟาดหัว
ตื่นขึ้นมา ประชาธิปไตยง่อยเปลี้ยขาลีบ ชนชั้นถูกถ่างขา สามัญชนถูกฉีกทึ้ง คนจนกับความจริงถูกมัดมือ ข่มขืน อนุสาวรีย์ความลวงผุดขึ้นที่โน่นที่นั่น-หัวใจทาสค้อมกราบ หากหัวใจเสรี อึดอัด อุกอั่ง คลั่งแค้น เข้าสู่ยุคดินแดนแห่งการไม่ไว้วางใจฯ