กวี

ข้าแต่ศาล แห่งสี ที่เคารพ

ข้าเเต่ศาล แห่งสี ที่เคารพ
ข้าพบ เสียงก้อง ร้องลมเห่
หลับไหล ไกลลับ ดับทะเล
ร้องเห่ เปลคลื่น อันขื่นคาว

ข้าแต่ศาล แห่งสี ที่เคารพ
ข้าพบ เดือนวาด อากาศหนาว
เดือนคืน ตื่นหลับ ลับแสงพราว
และดาวแห่ง ศรัทธา หาไม่มี

กรุงเทพเป็นสี่เหลี่ยม

อยู่ในพื้นที่ปลอดภัย (กรุงเทพเป็นสี่เหลี่ยม)
ในห้องสี่เหลี่ยม ข้างหน้ามีกระดานดำอยู่ ซึ่งเป็นกระดานดำที่ไม่เขียวและไม่ขาว แม้จะมีรอยเกรอะกรังของฝุ่นผงติดอยู่บ้าง 

พระจันทร์เสี้ยว (The Crescent Moon) ของรพินทรนาถ ฐากุร

หากมีใครถามว่าถ้า จู่ๆ โลกนี้ หนังสือจะหายไปหมด แต่ผมสามารถเลือกหนังสือไว้เป็นส่วนตัวได้เพียงเล่มเดียว จะให้เลือกของใคร ผมก็จะตอบว่าหนังสือ "จันทร์เสี้ยว" หรือ  Crescent Moon ของท่านรพินทรนาถ ฐากูร กวีและนักปราชญ์ชาวอินเดียผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ในปี 1913  และหนังสือเล่มนี้ก็ได้รับการ

เรื่องเล่าเช้านั้น

เช้าวันหนึ่ง
ลืมตา
ฝาผนัง เพดาน ห้อง
เปลี่ยนไป
 
นอกหน้าต่าง 
ไม่เห็นแสงแดด 
เปิดประตู ถูกล็อก
ไม่ได้ยินเสียงอื่น
นอกจากเสียงในหัวตัวเอง
 
เช้าวันนั้น

อาการสะลึมสะลือ ความรัก และประชาธิไตย

โลกสะลึมสะลือ
ในบรรยากาศแห้งห่าม
ห้วงขณะตื่นฝัน
 
เรามีโลกต่างใบ
โอฬารสถานที่รโหฐาน
ซอกถนนกับคฤหาสน์
ไม่ต่างกัน
 
ชีวิตเลือกได้
ช่างเป็นถ้อยคำบั่นทอน

ง่ายๆ

 
ผมคิด
คุณคิดไหม?
คิดว่าเขาคิดไหม?
แต่ละวันเราใช้ชีวิตเพื่ออะไร?
ตัวเอง ครอบครัว งาน เงิน 
ความฝัน ความรัก ความสุข 
อะไรนั่นนี่
คุณมีสิทธิ ผมก็มีสิทธิ เขาก็มีสิทธิ

Pages

Subscribe to กวี