ส่งท้ายปลายปี ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว ช่างเข้ากันนัก แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา
ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี “เรือสำราญ” ซึ่งมาจอดเทียบท่าแต่ละเมืองที่พาผู้โดยสารท่องเที่ยว
เราเดินช้อปปิ้ง สักพักเพื่อนสองคนขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อนจะตะบี้ตะบันเสิร์ฟเดือนแสน ตามวิถีสาวเสิร์ฟอินเตอร์ ลูกเรือสำเริงสำราญทำงานระบมอย่างเรา ๆ อารมณ์อยากนั่งคนเดียวจึงทำให้นึกถึงอะไร ๆ หลายอย่างในช่วงปลายปีเหมือนเป็นการสรุปและทบทวนชีวิตของตัวเองต่างๆ นานาในหนึ่งปีที่ผ่านไป ทำให้นึกถึงสองสามประโยคที่สนทนากับเพื่อนเมื่อก่อนหน้านี้
“โอ๊ย ทำไมคนมองเราจังวะ ทั้งลูกเล็ก เด็กแดง หนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว เหลียวมองกันเป็นขบวน” เสียงของเพื่อนทัก
“แหม...ไม่ให้มองได้ยังไงหละ แต่งตัว เก๊ เกย์ ซะอย่างนี้ รองเท้าใส เปรี้ยว แว่นตายี่ห้อป้าดา กุ๊ดจี่ กางเกงสีขาวราวปุยฝ้าย เสื้อรัดรูปติ้ว ซะงั้น”
“นี่ล่ะ ชีวิตเกย์ อิสระอย่างเราๆ อยู่เมืองนอกจะทำอะไรก็ไม่ได้ต้องแคร์ ว่าใครจะมาตราหน้าว่าเป็นเกย์ กะเทย เพราะที่นี่เค้าให้สิทธิเสรีภาพชนทุกเพศ ยิ่งถ้าอยู่ในเรือก็อะนะ กฎหมายคุ้มครอง Sexual harassment ใครจะมาชี้หน้าว่า อีนี่เป็นเกย์ กะเทย ผิดกฎสิยะ” เสียงของพี ย้ำเพื่อนอีกครั้ง
“ชีวิตของเกย์อย่างเรา ๆ เริ่ด ๆ เชิด ๆ เป็นตัวของตัวเองหนะ เป็นสุขที่สุดแล้ว แคร์ใครซะที่ไหน ก็ไม่ได้ ไปทำให้ใครเดือดร้อนนี่นา” เสียงเกย์สมทบ สนับสนุน ว่าแล้วก็หัวเราะเดินแคทวอร์ค อย่างมั่น ท่ามกลางสายตาประชาชีนับแสน
เราแวะร้านหนังสือเพื่อจะหาซื้อการ์ด ส่งทักทายความสุขถึงใครๆ เดินรอบๆ ร้านเจอมุมเล็ก ๆ ที่เขียนคำจำกัดความว่า เฉพาะคนที่อายุมากกว่า 18 ปี อ่าน ซึ่งหนังสือที่วางขายร้านหนังสืออย่างเป็นทางการนั้น มีหลายเล่มที่เป็นตำรา เรียนรู้เรื่องเซ็กส์ ร้อยแปดพันเก้าวิถีร่วมรัก ประวัติความเป็นมาของเกย์ทั่วโลก รูปภาพเห็นชัดของชายกับชาย ทำให้เอะใจว่าเกาะของชาวผิวสีหมึก ยังคงมีกลิ่นไอและความเป็นเกย์ ของพลเมืองที่นี่ได้ดีนัก หากจะคิดอีกแง่คือ เกย์มีอยู่ทั่วทุกมุมโลก โดยไม่แบ่งแยก สีผิว ชนชั้น สถานที่ แม้จะเป็นอภิมหาบ้านนอกคอกนา หรือมหานครยิ่งใหญ่ของโลกก็ตาม
หลังจากจิบกาแฟ แล้วจึงอดไม่ได้ที่จะแว๊บเข้าต่อเน็ตที่ร้านท่องโลกไซเบอร์ อ่านข่าวบ้านการเมือง ได้รับเมล์ของเพื่อนรักนามว่า ประวิทย์ หนุ่มผิวสีเข้มเต็มรสชาติ หน้าตาแบบสุรินทร์จ๋า พูดได้หลากหลายภาษา โดยเฉพาะเขมร ฟังแทบไม่ทัน ไอ้วิทย์ส่งข่าวมาบอกว่า “ขอเชิญไปร่วมงานเลี้ยง พิธีวิวาห์ระหว่างของมันกับชายหนุ่มรูปงามชาวฝรั่งเศส” หลังจากที่ไปทำพิธีทางศาสนาที่สุรินทร์ มาเรียบร้อยแล้ว
ไอ้วิทย์เขียนเล่าเรื่องราวความเหมือนที่แตกต่างของพิธีแต่งงานมหัศจรรย์พันลึกอ่านไป ยิ้มไป ในใจก็อดคิดไม่ได้ ว่า.... “เออ เอ็งเก่ง” ช่างกล้าทำเอาคุณลุงคุณป้าบ้านนาแถวสุรินทร์ โห่หิ้วโห่ ขันหมากชายรักชายได้อย่างมั่นอกมั่นใจ
อยากจะแสดงความยินดีอย่างเป็นทางการสำหรับชีวิต “สองกายใจเดียว” ชายรักชายได้เริ่มขึ้นแล้วกับเพื่อนคนสนิทของฉัน มันช่างเป็น “สิเหน่หา” รักข้ามขอบฟ้า รักคือสื่อภาษาสวรรค์ ส่วนตัวของฉันเองเคยมีรัก เคยฝากใจ เคยคิดจะใช้ชีวิตอยู่กับชายคนหนึ่งโดยที่เราจะไม่บอกให้ใครรู้ว่าเราอยู่และแต่งงานกัน เหมือนเพลงหนึ่งที่เราร้องในวันที่ประกาศรักระหว่างกันและกัน
“เพียงแค่ใจเรารักกัน บดบังความสำคัญอื่นใด
เพียงแค่ใจเราสองใจเข้าใจและรักจริง
และเรามีเพียงงานวิวาห์เดียวดายภายใต้แสงจันทร์
สุขสกาวดวงดาวแพรวพราวนับหมื่นร้อยพัน
ร่วมกันเป็นพยานแห่งรักที่ไม่มีพิธีใดจะสำคัญ เหนือใจ....”
เพลงเก่าอมตะของคุณวิยะดา โกมารกุล ณ นคร
แต่วันนี้วันที่เธอเดินไปจากฉัน วันที่ฉันต้องทนอยู่ ต่อสู้ด้วยตัวเอง ชีวิตกลับมาเป็น “โสดสนิท” อีกครั้งอย่างไม่ได้ตั้งใจ จากวันนั้นถึงวันนี้ผ่านไปหลายปีจนไม่อยากนับ
“ชาน่า อย่าคิดมากเลยความรัก ชีวิตคู่บางครั้งก็ไม่ได้ราบเรียบเสมอไปหรอก เค้าอาจจะเป็นคนที่ไม่ใช่สำหรับเธอก็ได้” วู๊ดดี้ เพื่อนเกย์บอก
“ฉันไม่เสียใจหรอก เพราะฉันเข้าใจในธรรมชาติของเกย์ สุดท้ายเราก็ต้องไปตามทางของตัวเอง”
“วู๊ดดี้ เคยมีแฟน คนที่รักกันปานจะเปรียบ คบกันมาเกือบสิบปี แม้วันที่พ่อแม่ค้นพบว่า ฉันเป็นเกย์ ทางบ้านไล่ฉันออกจากบ้านยังกะหมูกะหมา ฉันเลือกที่จะมาอยู่กับเค้า โดยเราเริ่มต้นสร้างรังนกน้อยอยู่ด้วยกัน พอมีบ้านมีรถ เชื่อมั้ย เวลาก็ทำให้คนสองคนก็เปลี่ยนไป”
“ไม่มีอะไรจะจีรังยั่งยืน บางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าใช่มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้”
“เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ เพราะเค้าไปมีคนใหม่ เค้าขอใช้ชีวิตโดยมีชายคนใหม่เรื่อยไป แม้กระทั่งการพาชายคนใหม่ที่เค้าคบมากินอยู่ที่บ้านและขอใช้ชีวิตแบบเราสามคน ฉันรับไม่ได้ สุดท้ายก็คงต้องเลือก ฉันเลือกที่จะเป็นฝ่ายไป”
“แล้วยังคบกันอีกแบบเพื่อนมั้ย”
“สำหรับฉัน คิดว่าเค้าตายไปจากความทรงจำ”
“อ้าวเหรอ ... อือออ ชาน่าก็เช่นกันแต่บางคนหลายคู่เกย์ เวลาเลิกกันแล้วก็ยังคบเป็นเพื่อนกันอยู่นะ ว่ามั้ย”
จะมีเกย์สักกี่คู่ที่ดำรงชีพอยู่ด้วยกันได้จีรังยั่งยืน หากใครที่ใช้ชีวิตมีคู่ครองเป็นของกันและกันก็แสนยินดียิ่ง ขอให้ประคับประคองรักนั้นให้ยั่นยืนนานกัลปาวสานจนกว่าจะตายจากกันไป แต่สำหรับใครที่ยังคงครองโสด หรือเป็นม่ายขันหมาก ม่ายทุกกรณี ในวันสิ้นปีผ่านไป ปีใหม่วันนี้ที่เข้ามาก็ขอให้มีรักที่มอบให้ ด้วยหลากหลายวิธีรัก โดยสุดแล้วแต่ใครจะไขว่คว้า ลองเรียนรู้และเข้าใจ ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นกับชีวิตของเกย์
“แก ผู้ชายสมัยนี้ จะมีสักกี่คนที่รักแกจริง ถ้าจะถามว่าคนที่แกปรารถนา ถ้าเค้าเป็นผู้ชายจริง ๆ เค้าก็คงไม่มารักแกหรอก หรืออาจจะรักอยู่ หากกระเป๋าของหล่อนหนาพอ”
“ไม่จริงหรอก คนนี้น่ะใช่เลย เค้ารักชั้นมาก ขอบอก”
“อยู่คนเดียว เที่ยวไปวัน ๆ ทำตามใจฝัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วเธอเอ้ย อย่าไปหวังมีคู่ครองให้ปวดสมองเปล่า เสียเวลา เสียความรู้สึก เห็นมานักต่อนักแล้ว พิษรัก อกหักรักคุด แทบจะตาย”
“เดี๋ยวนี้ผู้ชายไม่รู้ไปเรียนสำนักไหนมา ดูดเก๊ง เก่งนะยะ พอดูดเสร็จก็คายทิ้ง นังกะเทย ก็น้ำตาท่วมจอ ติดโรคทรัพย์จางกันระนาวเชียว”
ไม่ว่าคนที่เข้ามา ผ่านไปของคุณจะเป็นแบบไหน บ้างโชคดีเจอคนดี ถือว่าได้กำไรของชีวิต บ้างโดนลิขิตนรกชังสวรรค์แกล้ง ชีวิตล้มลุกคลุกคลานกับผู้ชายเวนตะไล หรือยังไงก็แล้วแต่ ปีใหม่นี้เลือกคนดีเข้ามาผูกพันกับชีวิต กำหนดลิขิตชีวิตด้วยตัวเราเองนะคะ แม้หากใครเลือกจะอยู่คนเดียวก็ไม่เห็นจะมีอะไรต้องเสีย ไม่เสียกาย ไม่เสียใจ เผลอ ๆ มีแต่ได้กับได้ ถึงอย่างไรก็แล้วแต่ ขอปีใหม่นี้เป็นปีที่ดีที่สุดของคุณ “เพราะเราเลือกเอง”
สุขสันต์ปีใหม่สำหรับทุกคนฮ่ะ