Skip to main content

ฟังดูน่ากลัวนะ อะไรมันจะขนาดนั้น ไม่ใช่อะไรค่ะ วันอาทิตย์วันหยุดอยู่กับบ้าน กิจวัตรหนึ่งก็คือนอนดูหนังในเคเบิ้ลทีวี ซึ่งเขาจะจัดหนังได้น่ากลัวมากในวันอาทิตย์  

สำหรับเราแล้ววันอาทิตย์ควรเป็นวันสบาย ๆ ชิว ๆ  แต่เปิดทีวีเจอแต่หนังผี  อย่างเมื่อคืน เปิดเรื่องมาบนเครื่องบิน โอ๊...ชอบ หนังวิกฤติบนเครื่องบิน เนื่องจากเป็นคนกลัวความสูง แต่ชอบดูหนังเกี่ยวกับเครื่องบิน จี้เครื่องบิน เครื่องบินตก ดูแล้วก็เก็บไปจินตนาการเวลาขึ้นเครื่อง ว่าถ้าเป็นเราเจอแบบนี้เราต้องทำอย่างไร  เก็บเกี่ยวประสบการณ์จากหนังว่างั้น

หนังเปิดตัวที่ตัวเอกหน้าตาเหมือนไทเกอร์ วู้ด เล่นเป็นนักกอล์ฟ มากับภรรยาที่กำลังวีนเพราะมีผู้คนเดินมาขอลายเซ็นและทักทายสามีในเวลาส่วนตัวของเธอ ตัวละครอื่น ๆ ก็มีพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน มีตำรวจควบคุมตัวผู้ร้ายที่พูดว่าตัวเองไม่ผิดอยู่ตลอดเวลา  มีนักวิทยาศาสตร์ มีแม่ชี มีคนแก่ ฯลฯ

แล้วเครื่องบินก็เข้าสู่พายุอย่างหนักและน่ากลัวมาก กัปตันตัดสินใจเลี่ยงไปอีกทางที่คิดว่าทำให้เสียเวลาน้อยที่สุด ขณะผ่านพายุ เครื่องบินตกหลุมอากาศ ภาพตัดไปที่ห้องเก็บของ สายรัดกล่องอะไรสักอย่างขาด กล่องตกลงมาใส่คนที่ใส่ชุดป้องกันเชื้อโรคขาขาด มีภาพเชื้ออะไรสักอย่างลอยในอากาศ

ตัดไปที่ตึกเพนตาก้อน ทหารกำลังประชุมว่ามีนักวิทยาศาสตร์ทดลองเชื้อโรคที่ทำให้คนตายแล้วฟื้นคนมาได้

ขณะนั้นข้าเจ้ากำลังอยู่ระหว่างวอร์มร่างกายและจิตใจสำหรับโยคะยามเย็น ดูได้แค่นั้นก็ไม่ไหวแล้ว ตัดสินใจปิดทีวี หันมาทำโยคะจบไปหนึ่งรอบเบา ๆ อาบน้ำอาบท่า กลับมาเปิดทีวีอีกครั้ง
หนังเรื่องเดิมยังอยู่!! บร๊า... อยู่นานจริง

คราวนี้บนเครื่องบินเต็มไปด้วยผีที่กำลังไล่กัดคนทั้งเครื่องบิน คนที่ตายแล้วก็ฟื้นคืนชีพ มาเป็นตัวกินคนอื่นให้ตายแล้วฟื้น ตายแล้วฟื้น ขณะนั้นเครื่องบินก็กำลังอยู่ในพายุฝนฟ้าคะนอง นักกอล์ฟหนุ่มกำลังพาภรรยาคลานอยู่บนช่องอะไรสักอย่างแคบ ๆ ตำรวจก็ไล่ยิงผีดิบลงไปอยู่ชั้นล่าง แล้วก็นำสเปรย์มารวมกันทำระเบิดโยนลงไป ผีกระจุยกระจาย แต่เครื่องบินไม่ยักเป็นอะไร สงสัยมีพระคุ้มครอง กว่าจะนำเครื่องลงได้ ก็เกือบโดนรัฐบาลซึ่งคงเช็คได้ว่ามีเชื้อมหาภัยอยู่บนเครื่อง และกำลังจะจัดการกับเครื่องบินลำนี้ เนื่องจากพบว่าเรียกแล้วไม่ขาน เพราะกัปตันก็โดนกัดกลายเป็นผีไปด้วย เครื่องลอยไปเรื่อย ๆ เนื่องจากออกจากสภาพอากาศเริ่มดีแล้ว

คนอื่น ๆ พยายามจัดการกับผีร้าย และพบว่าไม่มีกัปตัน เครื่องกำลังบินอัตโนมัติ ถ้าไม่มีคนควบคุมก็จะบินไปเรื่อย ๆ จนน้ำมันหมด พวกเขาหาทางเข้าไปห้องเครื่อง และพบว่าคนที่พอขับเครื่องบินเป็นคือคนร้ายที่ตำรวจควบคุมตัวมา เขาพาเครื่องลงอย่างทุลักทุเลกลางทะเลทราย คนที่รอดพากันเดินออกจากเครื่อง พนักงานต้อนรับพบรักกับตำรวจ และบอกว่าแฟนเก่าเธอเกาหลังเก่ง ด้านหลังของพวกเขา ประชากรผีต่างคืนชีพอีกครั้ง บางผีมีแค่ครึ่งตัวกระดืบ ๆ ออกมาจากเครื่อง บางผีแขนขาด ขาขาด

ปกติเป็นคนไม่ดูหนังผี แต่เรื่องนี้เห็นพล็อตแล้วขำจนไม่กลัว คิดได้ยังไงผีเต็มเครื่องบินที่กำลังที่กำลังอยู่ในพายุ มีพระเอกเป็นนักกอล์ฟมากับเมีย และผีเป็นผีที่ไม่มีวันตายอีกต่างหาก สุดท้ายคนพาเครื่องลงคือผู้ร้าย และนางเอกชอบเกาหลัง

คุ้น ๆ แฮะ ดูหนังดูละครแล้วย้อนดูตัว เหมือนเปิดทีวีดูข่าวสถานการณ์บ้านเมืองยังไงไม่รู้

บล็อกของ โอ ไม้จัตวา

โอ ไม้จัตวา
เริ่มต้นฤดูกาลใหม่รับลมหนาวด้วยความรู้สึกถึงวันอันล่วงเลยผ่านไปโดยไม่ได้ทำอะไรกับร่างกาย  หนึ่งปีที่หมกมุ่นอยู่กับงาน ห่างหายกับการยืดเส้นยืดสายออกกำลังกาย  มีโยคะบ้างบางครั้งแล้วก็มาเจออุบัติเหตุทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ ลากยาวมาจึงถึงวันนี้กับอาการปวดหลัง ปวดไหล่ ปวดคอ โรคประจำตัวของคนนั่งหน้าคอม และขับรถจี๊บแคริบเบียนที่เกียร์แข็งจนเส้นเอ็นที่แขนเคล็ดไปหมดกลิ่นดอกปีบหอมอบอวลไปทั้งเมือง  ลมหนาวไม่มากเริ่มพัดมาเยือน ได้เวลาออกไปดูโลกยามเช้าเสียที  วันนี้ตื่นแต่ตีห้า เตรียมตัวออกจากบ้าน บอกเพื่อนร่วมบ้านว่าจะไปด้วยรถมอเตอร์ไซด์  จุดมุ่งหมายคือห้วยตึงเฒ่า ที่เก่าเวลาเดิม…
โอ ไม้จัตวา
วันนี้พาไปเดินเล่นในดอยกับพญาช้างสารอันแสนน่ารัก ด้วยการทำตัวเป็นนักท่องเที่ยวไปกับแพ็คเก็จทัวร์ของปางช้างแม่ตะมาน สนนราคา 1000 บาทสำหรับคนไทย และ 1500 บาทสำหรับชาวต่างชาติ ออกจากเมืองเชียงใหม่แปดโมงครึ่ง ไปถึงที่นั่นราวเก้าโมงกว่า ๆ ไปเล่นกับช้างน้อยใหญ่ พาช้างไปอาบน้ำ ช้างเป็นสัตว์ขี้ร้อน แต่ช้างที่นี่ดูมีความสุข เพราะมีลำน้ำแม่ตะมานที่กว้างพอสมควรให้ช้างอาบน้ำทุกวัน ดูเหล่าช้างเล่นน้ำกันสนุกสนาน มีพ่นน้ำใส่คนที่ยืนเชียร์อยู่บนฝั่งด้วย ก่อนจะพากันขึ้นจากน้ำมาตีระฆัง เชิญธงชาติ ทำกิจกรรมต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเป่าเม้าท์ออแกน เตะฟุตบอล นวดให้ควาญ และเดินสวนสนามดูไปดูมาฉันเห็นช้างยิ้ม…
โอ ไม้จัตวา
พาไปเดินเล่นข้างเครือกล้วยดีกว่า ที่ร้านจะมีกล้วยน้ำว้าเป็นเครือแขวนไว้หน้าร้านตรงประตูทางเข้า เดินเข้ามาจะเห็นกล้วยก่อนอื่น เจ้าของร้านเธอเห็นกล้วยลูกอวบอ้วนเป็นเครือดูงามนัก เธอก็เลยซื้อมาแขวนไว้ เผื่อให้แขกที่มา หรือเด็ก ๆ ในร้านได้กินกันกล้วยน้ำว้าเป็นผลไม้บ้าน ๆ ให้ความรู้สึกเป็นบ้าน เป็นความธรรมดา แต่เมื่อนำมาแขวนไว้หน้าร้านอาหารก็ไม่ค่อยจะธรรมดา คำถามเกิดขึ้นจนเบื่อจะตอบ และจนตอบเป็นความเคยชิน ว่ากล้วยมีไว้ให้กิน ไม่ได้ขาย พอมีไว้ให้กิน เราก็เว้นวรรคไว้โดยไม่บอกว่ากินแต่พออิ่ม พอคนเท่านั้น กินข้าวเสร็จเดินออกมาเจอกล้วยน้ำว้าล้างปากช่วยท้องเป็นสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ…
โอ ไม้จัตวา
กลับมาเดินเล่นในเรื่องคนต่อค่ะ กำลังสนุกกับการเล่าเรื่องคนรอบข้าง มีอีกคนหนึ่งที่อยู่กันมานาน ตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อเขาทำงานในบาร์น้ำ เมื่อพ่อลากลับบ้านที่ท่าสองยาง และจะไม่กลับมาอีก จึงส่งสันติมาทำงานต่อ  เหมือนเป็นวัฒนธรรมของคนทำงานในร้าน ถ้าใครคนใดคนหนึ่งลาพัก หรือลากลับบ้าน พวกเขาจะหาคนมาทำงานแทนในหน้าที่ของเขา เพราะการลาของพวกเขานั้นต้องใช้เวลาเดินทางนาน ๆ อย่างสันตินั้น เป็นปกากญอ บ้านอยู่ในเขต อ.ท่าสองยาง จ.ตาก การเดินทางจากเชียงใหม่ไปท่าสองยางนั้น ต้องนั่งรถไปลงที่อ.แม่สะเรียง แล้วต่อมอเตอร์ไซด์ แล้วเดินอีกครึ่งวัน เมื่อกลับบ้านทีจึงต้องไปเป็นเดือน หรืออย่างน้อยก็ครึ่งเดือน…
โอ ไม้จัตวา
เริ่มคอลัมน์ใหม่หัวใจดวงเดิม ขอประเดิมด้วยการพาไปเดินเล่นตามประสาคนถ่ายภาพ เมื่อวันที่ 16 กันยายน 2550 ที่ผ่านมามีโอกาสนั่งเครื่องบินไปเกาะสมุย และช่วงเวลาที่อยู่บนเครื่องนั้น เป็นเวลาที่ข่าวเครื่องบินวันทูโกตกกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับคนไทย เครื่องลงปุ๊บเปิดโทรศัพท์ได้ก็มีสายเข้าและ miss call เต็มไปหมด กว่าจะไปถึงสมุยได้ในวันนั้นก็ทุลักทุเล เพราะน้องสาวเป็นคนจองตั๋วคืนก่อนที่จะมาหนึ่งวัน นัยว่าเป็นงานด่วนของเธอ ขอให้ฉันมาเป็นเพื่อน ตอนจองตั๋วฉันถามว่าขึ้นเครื่องที่ไหน ดอนเมืองหรือสุวรรณภูมิ เธอตอบว่ากำลังหาอยู่ น่าจะดอนเมือง พรุ่งนี้เธอจะโทรถามอีกครั้ง เราบินจากเชียงใหม่ไปลงดอนเมือง…